Een man en vrouw verbreken een relatie en de vrouw start met een ander. Da’s niet wereldschokkend.

De vormgeving is ongewoner en interessanter. Een fraaie installatie voor video, een volumineuze bariton en een orkaan aan guitaargeluid. Elk voor zich bijzonder. Een zwijgzame, sensuele en wat indolente Janni Goslinga als de begeerde vrouw domineert het brede scherm. Haar nieuwe bruisende liefde komt tot leven met 120 decibel elektrische guitaarmuziek (Wiek Hijmans). De afgedankte minnaar via de vooral sombere, schurende, zij het vaak ook zeer luide zang (Romain Bisschoff).

Dit uurtje Crossroads is boeiend. Maar om nou te zeggen dat dit een volmaakt geslaagde theatrale vormgeving is, zou overdreven zijn. Daarvoor zijn de samenstellende elementen bijvoorbeeld nog te weinig een eenheid. En is de engels-duitse tekst ook een beetje te pretentieus, vrees ik.