Ik had wel zin in een avondje lekker swingen op de welbekende muziek van Copacabana, maar wat ik aantrof; één en al saaiheid!
Het verhaal is flinterdun met totaal geen spanning, aan het begin van de voorstelling begrijp je al dat Lola en Tony iets moois(?) krijgen, maar daar moet je nu dus nog 2,5uur naar kijken. Het decor doet me eigenlijk denken aan dat van de Supriseshow; een paar showtrappen en een ballet dat daar een aantal pasjes in beweegt. Het orkest, dat soms op het toneel is en soms weer niet, speelt op zich goed, maar de muziek is zo saai en zoetsappig dat je er na een half uur je buik van vol hebt. De acteerprestaties van deze cast zijn niet om naar huis te schrijven; een scala aan opgezegde tekst en gemompel, op een paar uitzonderingen uit het ensemble, waar overigens wél goede mensen in zitten, zoals een Martin van Bentem. Een zeer grote tegenvaller in deze musical, was Edwin Jonker. Iemand die vriend en vijand verraste in ‘Rent’, maar in Copacabana volledig de plank misslaat met een slechte immitatie van bad-guy, hij speelt volledig ongeloofwaardig en geeft zijn personage op malle wijze een slecht hart; door iemand te verkrachten. Iets wat trouwens de belachelijkste scene is in heel de show, want voordat je zo’n scene geloofwaardig kunt spelen, moet je toch heel wat in huis hebben op acteergebied, iets wat Edwin Jonker niet heeft.
Danny de Munck is en blijft natuurlijk een goed zanger, met veel talent en een uitmuntend goede stem, waarvan hij de mogelijkheden kent en deze ook uitstekend benut, alleen jammer dat hij dat in deze show doet.
Iemand die van mij een gewei verdient is Sonja Silva in de rol van Conchita. Zoals bekend, heeft Sonja geen ervaring op dans, zang en acteergebied, maar hier slaat ze zich toch goed doorheen met nog een redelijk goede vertaling van bitch Conchita, die niet zo’n koude is als wel doet denken.