Het ene gewei is voor de laatste 10 minuten, als het dan toch eindelijk even lijkt te gaan spetteren en er zowaar even wat gebeurt, zowel op zang als dansgebied. Verder wordt er weer abominabel geacteerd (het is helaas meer regel dan uitzondering in musicalland), soms vals gezongen, maar bovenal is deze voorstelling gedateerd en niet meer ter zaken doende. Een slechte vertaling (“Eén - zind’rende sensatie”, ‘t Had m’n hele hart ( =What I did for love) - hoe kom je erop Coot), een zeer matige en niet geïnspireerde uitvoering, theamtiek uit het jaar nul (ik ben zwart, ik ben homofiel), een slaapverwekkende Wilbert Gieske en de tuttigheid tot standaard verheven. Dit is niet eens meer te moderniseren als ze het al zouden mogen, dit is gewoon bagger.

Iedereen moet het een keer meemaken. Ga en zie hoe erg theater kan zijn. Gelokt door kortingen en mezelf wijsmakende ik het dus een keer moest meemaken geweest naar ‘A chorus line, de musical’. Wat erg voor het nieuwe Luxor Theater in Rotterdam dat ze zich moet lenen voor dit soort voorstellingen. Ik vind het geweldig dat er dingen gemaakt worden voor een groot publiek maar dit is echt gevaarlijk slecht. De mensen die dit mooi vinden hebben waarschijnlijk kaartjes gekocht zonder korting. Joop van der Ende, ineens snap ik weer dat dat gewoon een simpele Nederlandse boerenjongensnaam is.