Ik was erg benieuwd naar deze zuid-afrikaans-Nederlandse samenwerking, en naar het schijnt is de schrijver van het stuk in ZuidAfrika gevierd…
Waarschijnlijk werkt de speelstijl wel in de community theatre-context waar Sibikwa normaal gezien in speelt, maar in een Nederlands theater valt vooral het amateurisme in spel en regie, en het overmatig moralisme in de tekst op. De muzikale intermezzo’s klinken weliswaar zeer goed (inclusief de Xhosa-clicks uit Nederlandse kelen, mijn complimenten), maar laten bij mij toch een neo-koloniaal gevoel achter: meer afgedwongen couleur-locale folklore dan een sfeerbijdrage. Allemaal heel welwillend, maar het schiet dus niet op. Scholierentheater van derde alloi, jammer.