Oei, wat een laffe hap. Twee uur lang opbouw en geen pay-off. Voyeurisme bij twee naast elkaar gelegen slaapkamers. Hij ziet haar, maar zij hem niet (Of toch wel? Je mag het helemaal zelf invullen!). Als toeschouwer zie je ze allebei en ik zit me af te vragen waarom voyeurisme in het theater eigenlijk nooit werkt. En of ik de enige ben die deze voorstelling een nogal seksistische mannenfantasie vind. En oja: ik geef nu een laatste waarschuwing voor mimers, performance-bouwers en andere makers van visueel theater: als je teksten gebruikt laat die dan schrijven door daartoe bekwame professionals. Er zijn volgens de laatste berekeningen zo’n 200 werkzoekende toneelschrijvers in Nederland en Vlaanderen die graag een dergelijke opdracht willen aannemen. Geen ge-doe-het-zelf meer aub. Dank u.