oude meuk

Festival

Het Theaterfestival 2002

In totaal zijn er 31 Minirecensies geschreven op Het Theaterfestival 2002. Dit zijn nummers 21 t/m 30.

< vorige - pagina 3 - volgende >

Natuurlijk, er wordt fenomenaal gespeeld, als is dat al een te groot woord. Meer verteld, of gesproken. Maar voor het overige, wat is de meerwaarde t.o.v. Elementaire Deeltjes? En als je een voorstelling selecteert voor Het Theaterfestival die voor het grootste deel bestaat uit een locatie, moet je die dan op een andere locatie spelen? Ik heb van de inbreng van de Tehcnische Univerisiteit van Eindhoven niks gemerkt. Dramaturgentheater pur sang.

BV gezien: 4/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Ik vond het eigenlijk gewoon slecht, maar tegelijkertijd zo aangrijpend dat dat slechte niet van belang was. Jammer dat die glasplaat al zo doodgeschreven was, als vondst vrij geniaal. De comic relief war FB het over heeft was er bij mij absoluut niet. Dat maakte het al bij al niet aangenamer om naar te kijken. Maar moet dat?
(B, gezien 2/9/02, tijdens Het Theaterfestival)

Je zit toch vooral naar Esther Gerritsen te luisteren. Wel leuk van vormgeving en zo, maar toch niet helemaal wat ik verwacht had.

BV gezien: 5/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Zij voldoet aan alle eisen om een door kunstliefhebbers gewaardeerde voorstelling te zijn. Voorspelbaar dus.
Gebracht door een generatie kunstenaars die ongeacht het genre (beeldende kunst, muziek, theater) zich erg bewust is van haar kunstenaarsschap en vandaaruit cool op het toneel staat, en zo de oude barrière tussen zaal en publiek in stand houdt en niet het lef heeft of in staat is deze extreem te vergroten of opzij te zetten. Interessant om over na te denken voor mij.
Absoluut zeer knap gecomponeerd, waarbij de muziek, het ritme, het samenbrengen van abstractie en concreetheid in performance waren wat ze volgens de normen van dit genre theater moesten zijn. Wat mij aan het denken zet over de verschillende generaties makers en het verloop van tijd cq het tijdsverschil tussen het vermoeden van wat men wil maken en het daadwerkelijk neerzetten van hun parel door een groep: als er al een andere generatie, een ander genre stilletjes aangeschreeuwd komt. Maar dan krijg je nog wel je Theaterfestivalprijs.
Ik heb gekregen wat ik vaag verwachtte, en dat zal menig theaterkijker blij maken.
(CC, gezien 7/9/02, tijdens Het Theaterfestival)

Geweldig geestige verhandeling over 3 buitenaardse wezens die op zoek zijn naar een veertje in de volumeknop. Goed spel door Niek van der Horst en zijn collega's. Prachtig Lijnenpatroon op de vloer en ook de schotten blijken zeer functioneel. Blijkbaar houden de beste makers voor jongeren juist geen rekening met wat er van hen verwacht wordt, maar doen ze waar het om gaat: theater maken!
(ME, gezien 6/9/02, tijdens Het Theaterfestival)

Prettig losse voorstelling, Discordiaans bijna met die tekstboekjes in de hand (wie had dat ooit gedacht van Ger Thijs). De tekst is meer een politieke zedenkomedie dan echt scherpe satire; het beeld van Den Haag is nu al gedateerd. Overigens goed om Barbara Pouwels weer eens op het toneel te zien.

SvdB gezien: 5/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Een ode aan Judith Herzberg is nooit verkeerd en dat zij in samenwerking met deze Duitse collega's haar trilogie 'leedvermaak' afschreef verdient een gewei. Maar de ode overlaten aan deze acteurs was dan weer een minder idee. Ver weggekropen achter de lijst van het toneel spraken ze traag en in een enkel ritme. De hele voorstelling was een aaneenschakeling van scenes in een tempo dat als onverstoorbare goederentrein doorkachelt, zonder op of om te kijken, het tempo te veranderen, laat staan áán te komen.
En dan een extra tomaat voor het absoluut te kort aan zuurstof in de stadsschouwburg! Ik hoop van harte dat er ventilatiesystemen op uw verbouwings-verlanglijstje voorkomen.

VB gezien: 5/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Hè nou, wat zijn kindervoorstellingen zonder kinderen stom! Een groot blik tomaten voor de lege zaal. Een speciaal gewei voor de bitchy actrice die het nu echt helemaal alleen moest doen en weinig tot geen feed-back kreeg van die zaal. Ik kan dus ook niet echt beoordelen hoe deze voorstelling is, want ik kan me zo voorstellen dat kitkunderen dit heel leuk vinden. De Belgische kinderziel leek me iets te teer voor dit geweld, vooral voor hun ouders eigenlijk. Die ik dan weer vriendelijk toeknikte als ze geschrokken rond zich heen keken. En dat het grote voordeel van volwassen zijn is, dat je met iedereen kan tongzoenen, is natuurlijk waar.

FB gezien: 4/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Of het een al dan niet goede voorstelling was, heb ik niet begrepen, een dikke tomaat voor het irritante muziekje dat de stemmen van de acteurs steeds oversteeg, waardoor ze nog harder zitten roepen dan ze al deden. en nog zo eentje voor het vreselijke nederlands-limburgs accent, dat 60% van de keren niet verstaanbaar was. Ook niet echt een pluim voor de vertolkingen. een gewei voor de enkele keer dat er een glimlach opkwam.
(HC, gezien 4/9/02, tijdens Het Theaterfestival)

Hoera een groep die de Ierland-verheerlijking door de autobanden versnipperaar draait. Ik zie dat graag. Maar vond ik het niet grappig. Volgens mij is dit de voorstelling waar het Nederlands-Belgisch smaakverschil lekker naar bovenkomt. Geweldige bewerking, geconcentreerd acteren maar wel eenzijdig, je raakt er op uitgekeken. Het kan de avond zijn geweest maar het spelplezier lijkt iets versleten.

FB gezien: 3/9/02 tijdens Het Theaterfestival

< vorige - pagina 3 - volgende >