oude meuk

Festival

Het Theaterfestival 2002

In totaal zijn er 31 Minirecensies geschreven op Het Theaterfestival 2002. Dit zijn nummers 11 t/m 20.

< vorige - pagina 2 - volgende >

Een van de knapste, intelligentste, gevoeligste en geestigste voorstellingen die ik ooit heb gezien. Heerlijk verbaal toneel; de woorden prachtig, vaak onverschillig uitgesproken. Geen moment bombastisch, vermanend of op een andere manier voor de hand liggend.
Vaardig, aangrijpend en soms zo akelig dat je er een wee gevoel in je kruis van krijgt.
Geweien voor acteerprestaties, tekst, ritme, het gedane huiswerk en voor de glasplaat die niet omviel en het pistool dat niet afging.

WdV gezien: 13/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Goed gemaakte, pretentieuze maar onderhoudende VPRO-crap, deze documentaire. Hagiografisch en anekdotisch, met een fout soort nostalgie naar een theater dat nooit is geweest. Optreden van Gijs SvA en Pierre B is tenenkrommend. Het stuk over Actie Tomaat is dan ineens weer helder en ingehouden. Binnenkort op uw televisie; u bent gewaarschuwd.

SvdB gezien: 12/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Toch wel lieve voorstelling over olifanten. Het begint verwarrend, met een chaotisch verteld kinderverhaal, maar aan het eind breit Platel alle lijntjes mooi aan elkaar. Verder heeft het niet zoveel om het lijf, maar wat wil je van een voorstelling voor kleuters. Maar dan toch geselecteerd... Lastig.
Ik ben benieuwd hoe het dit soort voorstellingen gaat vergaan als jeugd- en volwassenenjury gefuseerd worden...

SvdB gezien: 8/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Minder goed dan een jaar geleden, maar nog steeds hilarisch. De Expo-zaal is te groot en alle doeken van de wereld helpen geen zier. Kwam moeizaam op gang, maar ging des te beter en smeuiger door. Tot diep in de nacht heeft men onder het genot van veel te veel drank nog de Paradox besproken. Zo zie ik dat graag, Vive la Discussion! Tomaat voor de Expo en de stoeltjes naast het kneuterige publieksopstellinkjes.

FB gezien: 11/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Prachtig, prachtig, prachtig. Wat een schitterende voorstelling. Een feest van herkenning, een aangenamen keenismaking. Een liedjesprogramma pur sang, zonder pretentie. Ik ben verliefd op Esmé Bos. Op haar stem dan. Gaat dat zien. Ik hoop dat het nog veel te zien zal zijn...
(PR, gezien 11/9/02, tijdens Het Theaterfestival)

Het eerste half uur overheerst verwarring, de tekst raast voort, Sabri Saad El Hamus buitelt over zichzelf heen en kan het ook bijna niet bijhouden, ik wordt hijgend achtergelaten. Er is een koffer kwijt, Marjolijn is weg, en Yasser speelt Yasser, nee Arafat, nee Shylock. Genoeg stof voor drama, maar de lijn is mij volkomen duister. Licht komt in het tweede deel, als de kleedkamer wordt verlaten en de voorstelling komt tot de kern; een man die overal en altijd wordt buitengesloten. En als de laatste woorden klinken, die van Shylock, begrijp ik tot diep in mijn hart dat WRAAK inderdaad het enige mogelijke antwoord is. Wie geslagen wordt zal terugslaan. Helaas slaagt de voorstelling zich er niet in zich volledig te ontworstelen aan het eerste deel, waardoor bij mij toch zeer gemengde gevoelens achterblijven.
(MvA, gezien 9/9/02, tijdens Het Theaterfestival)

De tekst blijft nog steeds erg geestig. Het krijgt zelfs iets nostalgisch. Het gaat over een tijd waarin je politici er nog van kon verdenken bezig te zijn met een politiek spel, met gekonkel en lange termijn. Ger Thijs is natuurlijk geweldig, vooral zijn liefdesverklaringen zijn komisch. 't Kon nog scherper, maar ik vind het een prettig genre; de politieke farce. Ik ben voor meer.

FB gezien: 5/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Ik ben wat mild omdat ik lekker gegeten had, die avond en een zonnig humeur had. Ik heb regelmatig moeten giechelen om deze voorstelling, die eigenlijk niet deed wat hij beloofde, namelijk laten zien wat een man doormaakt die in een seconde alles verliest wat hij belangrijk vindt. Ik vind dat een aardig concept en zat me best te verheugen.
De man vertelt het verhaal en is daarbij niet ongeestig. Ze speelden leuke muziek, maar er kon eigenlijk maar een goed zingen, ze deden aardige dansjes maar er konden er maar twee echt goed dansen, en riepen zo nu en dan dat ze konijnen waren zonder dat helemaal honderd procent duidelijk werd waarom.
Toch was het grote zilverfolie luchtkussen dat ze door de zaal lieten zweven een leuke vondst en trok de man die vertraagd een blauw pak aantrok, uiteindelijk een inderdaad gaaf blauw pak aan. Zo nu en dan knalde er wat, en er draaiden lichtjes rond en er werd gebruld en gedaan dat het een lieve lust was. O ja, en God liep ook nog over het toneel. Je kon al met al duidelijk zien dat het kunst was.
In die wetenschap heb ik mijn tevreden buikje snorrend van plezier naar het dichtsbijzijnde glaasje advokaat gedragen.
Gewei voor de verteller en zijn tekst, delen met het kussen en blauwe pak. Tomaten voor de holle pretentie, het vluchtgedrag en het nalaten te verklaren wat die konijnen met de hele zaak van doen hadden.

WdV gezien: 7/9/02 tijdens Het Theaterfestival

Alleen al het aanleren van deze volgbare onnavolgbare taal verdient een gewei. Beetje jammer dat het verhaal wat slap is en door de hoeveelheid humor een eigenlijk best serieus te nemen thema ondersneeuwd wordt, maar misschien zegt het wel wat dat ondanks dat het stuk ruim anderhalf uur lang heeft kunnen spelen zonder een moment mijn aandacht te verliezen. Prachige kostuums en bewegingsmechaniek van alle spelers. Dit is echt theater om te genieten, te vergelijken met de Leenane Trilogie die vorig jaar het festival domineerde.
(FG, gezien 9/9/02, tijdens Het Theaterfestival)

Wat een tai-chi groep was dat zeg. Zeikerds.
Dat is de ongenuanceerde reactie op de voorstelling. Genuanceerder is dat het een aardige voorstelling is omdat je zo goed kunt zien wat 'werkt' en wat niet 'werkt.' Onconventioneel dansen door dansers die niet tot de top behoren werkt bijvoorbeeld niet, maar in vertraging van kostuum wisselen vooraan op het podium, hoe saai het ook klinkt en hoe stompzinnig het ook is, werkt wel.
Toch slechts een tomaat omdat het een theaterfestivalvoorstelling betrof.

TH gezien: 7/9/02 tijdens Het Theaterfestival

< vorige - pagina 2 - volgende >