oude meuk
Festival
In totaal zijn er 19 Minirecensies geschreven op De Regiedagen 2002. Dit zijn nummers 11 t/m 19.
< vorige - pagina 2
Een echte jongens voorstelling, omdat er twee jongens op de vloer staan en het over wapens gaat. Maar ook omdat het energiek en wild is, met onderling competitie en enorm slordig. Niet te veel aandoen denk ik. De momenten waarop het iets minder cabaret is, wordt het vanzelf meerlagig en actueel. Speciaal gewei voor het coole degengevecht.
 | FB gezien: 24/6/02 tijdens De Regiedagen |
in totaal 2 Minirecensies over deze voorstelling >>
Objecttheater is niet dood, het leeft! Erg sympathiek stukje, met veel oog voor detail. Hoewel er genoeg leukje trucjes in zitten, blijft de plot en het spel het belangrijkst. Met veel liefde voor het Hollandsche Landschap. Een soort 'Kleine Teun' meets 'De Grote Oorlog'. Mm, maar dan heel anders. Op deze manier kan 'Little Alice' van Albee misschien ook heel amusant zijn.
| FB gezien: 24/6/02 tijdens De Regiedagen |
Zo ongeveer al het theater ontstaat wel uit een zekere drang. Dit stuk heb ik zelfs als noodzakelijk ervaren, en zonder dat de drang opdringerig werd. Toch kan ik het niet uitstaan, dat ik het idee heb iets te hebben gezien wat ik niet had mogen missen en wat per se gemaakt moest worden, maar niet precies weet WAAR-OM. Een smakelijk tomaatje daarom erbij.
(LvdL, gezien 25/6/02, tijdens De Regiedagen)
in totaal 4 Minirecensies over deze voorstelling >>
High-concept voorstelling. Batelaan boekt achteruitgang. Let op: hiermee zet hij een trend. De tweede helft van de voorstelling is veel minder, maar dat is dramaturgisch prima te verdedigen. Hulde!
 | SvdB gezien: 15/6/02 tijdens De Regiedagen |
Een gewei voor alle medewerkers, en een voor de som der delen. Een heel zorgvuldige regie, strak, helder, grappig. De spelers maken gebruik van archaische gebaren, waarmee ze bijna elk woord illustreren of versterken. Myranda Jongeling en Leon Voorberg op het podium zijn erg aan elkaar gewaagd, de beheerste erotiek hangt stroperig tussen hen in.
 | KK gezien: 22/6/02 tijdens De Regiedagen |
in totaal 4 Minirecensies over deze voorstelling >>
Kwartet van Heiner Müller is niet mijn lievelingstekst, maar in de regie van Martine van As (derdejaars Regie opleiding) en gespeeld door Leon Voorberg en Myranda Jongeling heb ik met verwondering gekeken naar een scherp spel van woorden en gebaren. In een totaal witte ruimte met getraliede ramen en licht van buiten ontstaat een enorme concentratie op hetgeen er aan de hand is. De spelers bedienen zich van 18 eeuwse toneelgebaren en staan in prachtige historische kostuums. Door de rust en het subtiele spel, wat consequent werd vastgehouden en nergens uit de bocht vloog werd ik meegenomen in het spel van Madame Tourvel en Valmont. Voelbaar was de enorme strijd van jalouzie die hier onder zit.
Deze voorstelling is totaal het tegenovergestelde van de 'Kwartet' die door eerstejaars studente Susanne Kennedy is geregisseerd (gespeeld door Cas Enklaar en Truus te Selle), waarin juist een theatrale, volle speelstijl werd gebruikt. De spelers stonden in een arena en in witte kostuums en met wit gepoederde lichamen bestreden ze elkaar. Beide voorstellingen getuigen van een liefde voor de tekst, dus misschien moet ik het toch nog eens goed gaan lezen.
(GV, gezien 22/6/02, tijdens De Regiedagen)
in totaal 4 Minirecensies over deze voorstelling >>
Decor is mooi en gelikt, publiek wordt ronduit hebberig van de commode met handige uitklapconstructie. Publiek wordt ook hebberig van de actrice Roos Drenth, en daardoor heeft het aan het eind geen echte venijn. Zo'n leuke heldin gaat nooit echt dood, let maar op; wegens succes volgend jaar op de Regiedagen 'Eden 2: the girl strikes back'
| FB gezien: 18/6/02 tijdens De Regiedagen |
Natuurlijk wil ik dan net zulke mooie woorden als de schrijver Pieter De Buysser gebruiken in deze minirecensie. Komt ie: gipskruid, arabieren, douanier, eekhoorn. De tekst is een soort 'Duizend en één nacht' meets 'Alice en Wonderland' en woorden en scene's buitelen over elkaar heen. Toch een hele rustige en intieme voorstelling met drie acteurs die hard aan het werk waren. Gewei voor de invaller, ik had het pas heel laat door en dacht dat alles onderdeel was van een groot ingewikkeld concept. Het einde van de voorstelling kwam erg ineens; ik begreep dat er nog wat technisch misging, wat sippe tomaatjes daarvoor. Maar, Pieter De Buysser onthoudt die naam!
| FB gezien: 17/6/02 tijdens De Regiedagen |
Deze voorstelling gaat belangrijk over eenden. Ik moest dan ook veel denken aan de voorstelling 'Alleen alleen is een eend een eend' van Ine te Rietstap. In die voorstelling ook twee mannen, maar ook gekke kostuums, muziek, bewegen met je lichaam. In deze voorstelling helemaal niets. Behalve Mamet en de acteurs. Wauw, wat is dat weinig. De muzikaliteit van de tekst kwam goed naar boven, maar de acteurs acteerden te veel om het echt muziek te laten zijn. Eén stilte was speciaal goed gelukt, waarvoor gewei. Ik vind Mamet altijd een opgave, maar gelukkig was er gerookte eendeborst toe. Dat ironische culinaire liflafje relativeerde geweldig; het glanzende geel van het toastje, het prille voorjaarsgroen van de tuinkers en het sappige doorregen rose van het vlees waren lekker wild na zo'n ingetogen en grijze voorstelling.
| FB gezien: 16/6/02 tijdens De Regiedagen |
zie ook: Minirecensies: 'Alleen alleen is een eend een eend'
< vorige - pagina 2