oude meuk

Festival

De Regiedagen 2002

In totaal zijn er 19 Minirecensies geschreven op De Regiedagen 2002. Dit zijn de laatste 10.

pagina 1 - volgende >

Na een waanzinnige openingsscène word ik geraakt door het geweldige toneelbeeld van deze voorstelling. Martijn weet door het gebruik van licht, geur, muziek en dia's een mooie sfeer te creëren, voeg daarbij de rol van de vertelster aan toe die de absurditeit van hetgeen je ziet nog eens benadrukt en je hebt een krachtig stuk. Helaas gaat veel van die kracht verloren door het slechte spel van de actrice die Susanna speelt en die ik graag ingemetseld in de muur had gezien. Verder was de choreografie van de nonnen niet bepaald synchroom en had dit wat strakker uitgevoerd kunnen worden. Dit suk bewijst voor mij dat als je niets met het onderwerp hebt je ook niet geraakt kan worden. Ik ben benieuwd naar de volgende voorstelling van Martijn zijn Savannah bay was een verademing!
(JH, gezien 29/6/02, tijdens De Regiedagen)

Kijk, hier verstond ik dus echt geen hout van, want het was totaal in het Knäckebröds. Mijn achterbuurman begreep het wel, die moest heel veel lachen. Dat gaf een goed gevoel. Ik heb dan weer tijdens deze voorstelling veel nagedacht over alle Scandinavische kinderseries die ik in mijn jeugd heb gezien. Daar kreeg ik ook een beetje heimwee van. Ik heb gelukkig wel begrepen hoe je dat oplost: met sterke drank! Ik vond het leuk en ik heb nog gevraagd aan de achterbuurman of het ook leuk was. "Ja, morsom. Tre gewir, ingenlunde tomat". OK, bij deze dan.

FB gezien: 28/6/02 tijdens De Regiedagen

Kok Wouter heeft ook acteurskwaliteiten, dat is een verrassing. Gewei voor de vormgeving, twee jongens in een soort Ikea-mandala, erg mooi. Plot, hoewel weinig, iets te nadrukkelijk, vooral omdat microfoongeluid zo'n heftig iets is. Hallelujah-momenten waren wat rood op rood. Waarvoor tomaatjes. Verder vooral heel mooi en rustig, het lijkt me wel wat in die testomgeving.

FB gezien: 28/6/02 tijdens De Regiedagen

Na het zien van Sancta Susanna (kortweg: SS, mocht ik al tikkend de behoefte krijgen de titel nogmaals te noemen) bekruipt mij de vraag: is het nodig te begrijpen/geraakt te worden wanneer je een voorstelling ziet of is de esthetiek al de moeite van het omrijden waard. Om in deze vakantieperiode even in Michelin-termen te blijven. In dit geval het laatste vandaar ook de drie 'sterren'. De mechaniek van het klooster, met bijbehorende geuren en voor mij onbegrijpelijke rituelen vond ik prachtig om te zien. SS zèlf, die haar sexualiteit ontdekt, mag dat voortaan van mij in haar tienerkamertje of op haar Penny Paard doen. Dat geldt ook voor de betreffende actrice die mij geenszins kon bekoren - door haar spel. Dat geldt eigenlijk voor het gehele 'menselijke' aan deze voorstelling (de verliefde kinderen en de vertelster incluis). Zij bleven net zo mechanisch als de mechaniek van het kloosterleven. Dat maakt alles mechanisch en contrast ver te zoeken. Concluderend -zo ik dat onder Ibuprofen en het bier kan- vind ik het menselijke te mechanisch maar het mechanische prachtig. Een blik voor alles dat menselijk is aan deze voorstelling. Drie geweien voor de prevelerende mechaniek.
(JW, gezien 28/6/02, tijdens De Regiedagen)

En de stand is 2-2. Gewoon omdat ondergetekende eigenlijk geen benul heeft wat te denken. Ik sta hier, met een biertje aan mijn voeten, mij af te vragen wat ik zojuist gezien heb... Vooral wat ik ermee 'moet', zoals leken als ik plachten te zeggen. Veel gezien. Veel mooie beelden. Mooi. Mooi. Maar dan komt de vraag. Waarom? Geen idee. Ik zie de noodzaak niet (om nog zo'n belachelijk woord te gebruiken, mijn excuses). Waarom is het erg dat zij haar borsten ontdekt? Is dat drama? Gaat zij daar dood aan? En nu de zondvloed??? De stand is, kortom, gelijk. Wel benieuwd naar latere voorstelling van de maker.
(AvK, gezien 28/6/02, tijdens De Regiedagen)

Aha, hoera iets wat ik echt helemaal poep vind. Kijk als je mij bij de vrouwtjes te zet, maak je mij bewust van mijn gender. Ga ik dus ook met mijn pomo-femi-gaze kijken. En dan kan dit dus helemaal niet door de beugel meneer Cladder. Ook als dit een poging was tot ironie, het blijft fout en dan dus ook niet grappig. En nu niet Berkoff de schuld geven, hè!

FB gezien: 27/6/02 tijdens De Regiedagen

Meer is beter! moet er gedacht zijn. Prikkeling na prikkeling. Nonnen, een gekruisigde, gezang. dia's, bloemengeuren, vogeltjesgeluiden de hele mikmak. In Sancta Susanna is veel te zien maar weinig te beleven. Door de overdaad weet je niet waar je moet kijken. En alle tekst wordt op dezelfde manier opgedreund. De voorstelling hangt tussen abstract en psychologisch gemotiveerd. Moet ik nu ervaren of meeleven of begrijpen? Kies! Wel af en toe een mooi momentje (gewei dus). Mij boeit het verder niet maar het zal wel camp zijn.
(HLR, gezien 27/6/02, tijdens De Regiedagen)

Theatrale lezing, yeah! Graag meer, bijvoorbeeld over het Aralmeer, de relativiteitstheorie, Muhammad Ali, het modernisme in de toneelschrijfkunst of de opkomst en ondergang van het Koreaanse voetbal. Dan ook graag met een pietsje minder cabaret en een snufje meer research en dan kunnen dat even legendarische als leerzame avonden worden! Zet 'm op!

SvdB gezien: 24/6/02 tijdens De Regiedagen

Giselle Vegter schreef, regisseerde en speelde deze voorstelling zelf, en bedient ook nog het licht; ze verkoopt nog net geen kaartjes. Dat maakt dit zo'n beetje de meest soloïge solovoorstelling die ik ooit heb gezien. Dat werkt mooi door in de voorstelling waarin ze als een god dwaalt door een stad, die Amsterdam blijkt te zijn. Klein, verstild en heel mooi.

SvdB gezien: 25/6/02 tijdens De Regiedagen

Naast alle overbodige 20e-eeuwse schrijvers op De Regiedagen was er gelukkig ook nog Heiner Müller. Dat vindt ik dan weer mooi. Geregisseerd met visie en geacteerd met kloten.

SvdB gezien: 24/6/02 tijdens De Regiedagen

pagina 1 - volgende >