Oud Archief
Omballing
Miel's persoonlijke kijk- en speelervaring bij 'De Vaders; Een Sleutelkomedie over Toneelvaders en de Cultuurnota'
Leuker dan kijken naar een voorstelling is MEEWERKEN aan een voorstelling. Ik ervoer dat maar weer eens eind oktober toen ik na de pauze van DE VADERS de tribune inruilde voor het speelvlak. Twee dagen daarvoor was ik telefonisch gevraagd mee te spelen in de try-out aan deze 'sleutelkomedie over toneelvaders en de cultuurnota'. Ik hoefde niets anders te doen dan TEKST OP TE LEZEN en het was maar voor één keer, zo werd mij verzekerd door een mij ONBEKENDE iemand-die-de-publiciteit-doet. Ik zou een ambtenaar spelen die bepaalt of een fictief gezelschap nog subsidie mag genieten. Mijn rol zou op andere avonden door REËLE politici worden gespeeld. Er waren onderhandelingen met mensen als AAD NUIS, HEDY D'ANCONA EN RENÉ SIPKES. Impulsief als ik op dat moment was, ging ik zonder verdere kennis van gezelschap en mogelijke onkostenvergoeding op het verzoek in.
De eerste verrassing bij mijn komst in De Doelenzaal was RENÉ ELJON, die auteur van het stuk en ook mijn medespeler bleek. Zijn naam was ik vergeten, maar ik had hem vele jaren geleden in een stuk van ART & PRO gezien en bewonderd. De tweede verrassing was het feit dat er GEEN PUBLIEK kwam opdagen op de try-out, op CARLA MULDER, LOEK ZONNEVELD en vier andere incrowdies na. De derde verrassing was dat het stuk niet alleen heel erg GOED was, maar ook over ONS (KENT ONS) handelde. Er werd hard gelachen vooral door LOEK, maar ook door CARLA, die het een beetje KOUD had en een jas over zich heen had geslagen, liet van zich horen. In de vele personages die MAUREEN TEEUWEN en RENÉ ELJON opvoerden, waren voor CARLA en LOEK dan ook moeiteloos gezaghebbende theatermakers als JAN JORIS LAMERS, FRANS STRIJARDS, TITUS MUIZELAAR en TON LUTZ te herkennen. Voor mij was dat iets moeilijker, maar ik ben dan ook niet zo bedreven in het herkennen van andere belangrijke mensen in parodieën. Maar ook voor MIJ viel er nog genoeg te genieten. Wat een leuk stuk, wat een leuke spelers, wat heerlijk nonchalant tussen de schuifdeuren voor OME LOEK en TANTE CARLA gespeeld. Na de pauze mocht ik ook meedoen, en hoe stunteliger ik me versprak in het oplezen van mijn tekst, des te leuker vonden RENÉ, MAUREEN, LOEK en CARLA het. Na afloop zei RENÉ dat hij heel tevreden over me was, maar hoe zeer en vaak ik ook aanbood om de ambtenaar in de nabije toekomst nog eens te doen, RENÉ wilde niet dat er routine in mijn spel zou sluipen.
Wel krijg ik binnenkort het nog te maken tekstboekje opgestuurd, en een foto die GERDJAN VAN DER LUGT tijdens de voorstelling van mij maakte. Het was nog heel lang HEEL GEZELLIG in de STAELMEESTERS, waar wij met z'n allen na afloop nog wat gingen drinken. IEDEREEN was er: RENÉ ELJON, MAUREEN TEEUWEN, CARLA MULDER, LOEK ZONNEVELD, TOM VERHEIJEN (techniek), WILLEM JAN ROMIJN (producent), MARKO DEKKERS (publiciteit), GERDJAN VAN DERLUGT (foto's), en nog wat AANHANG die wel BELANGRIJK zal zijn, maar wiens namen ik natuurlijk weer niet ken omdat er aan MIJN belangrijkheidscoëfficient nog het een en ander schort.
Ik ben benieuwd naar de recensie van LOEK in DE GROENE, maar te oordelen naar zijn gelach tijdens de voorstelling en zijn gelag met RENÉ na de voorsteling, zit dat wel SNOR.
Hoewel dit artikel enkel over randverschijnselen gaat en geen recensie poogt te zijn, krijg JIJ, lezer dezes, van mij wel de aanrader naar de voorstelling te gaan kijken. Een sublieme subjectieve kijk-, drink- en speelervaring als de mijne krijg je natuurlijk niet, maar ER BLIJFT GENOEG OVER OM HEEL ERG VAN TE GAAN SMULLEN. Lees LOEK er maar op na.
zie ook: Minirecensies 'De Vaders'
en ook: Moose geeft Punten aan René Eljon
en ook: website De Groene Amsterdammer: www.groene.nl