Oud Archief
Omballing
Ring der Wrevelingen
Het duurt even, maar als Siegfried Brünhilde wakker kust, zitten we er helemaal in. Die tenorpartij, die eerder op de avond (en een stuk nuchterder) nog zo ontstellend moeilijk leek, is ineens buitengewoon goed zingbaar volgens de heren in de Moose-redactie en als tien minuten later de 'Siegfried' is afgelopen, applaudiseren ook wij luidruchtig voor het beeldscherm.
Terwijl we eerder toch zo sceptisch waren. Natuurlijk: de gehele Ring-cyclus van De Nederlandse Opera op een groot scherm in het Oosterpark was een fijn idee van Ivo. Een "Glyndebourne-achtige picknicksfeer" werd ons beloofd, en hoewel weinigen van ons ook maar gehoord hadden van deze exotisch klinkende lokatie, hadden we wel genoeg ervaring met popfestivals en openluchtbioscopen om te weten hoe dit paradepaardje van laagdrempelige cultuur vorm zou krijgen: zonovergoten weiden bezaaid met kleurige lakens en bijbehorende picknick-apparatuur. Flessen witte wijn die onbekommerd tussen culturen worden uitgewisseld. Zwart en wit, culturele elite en minderheden, grijze koppen en jongeren bijeen om te delen wat er verderop live vanuit het Muziektheater op het scherm werd gebeamd.
Dat viel dus een beetje tegen. Bij een eerste inspectie van het terrein, tijdens 'Das Rheingold' bleek dat ook hier het toverwoord 'intimiteit' zijn vernietigende werking had gedaan. Er moest een theatertje worden gebouwd. Keurig stonden de bankjes in het gelid en zelfs was er een heuse tribune gebouwd. In de programmakrant van het Holland Festival hadden we al iets zien staan over 3000 bezoekers, maar wij hadden ons niet gerealiseerd dat dat betekende Niet Meer Dan 3000 bezoekers. Dat kon ook moeilijk anders, want het scherm had het formaat van een flinke thuisbioscoop. Het geluid was uitstekend, dat moet gezegd. Ontevreden baanden we ons weg naar de drankvoorziening.
Achter de tribune, waar we niets konden zien (maar, het moet gezegd, we het uitstekend konden horen) zetten we ons aan een van de tafels, dronken wijn en analyseerden we wat er mis was gegaan. Of het nu vanwege de Hollandse truttigheid was, of vanwege de commercie, of omdat het eigenlijk in het Vondelpark had gemoeten, feit was dat we in het Oosterpark vooral het soort mensen aantroffen dat geen kaartje in de Stopera had kunnen bemachtigen. Redacteur Miel de Zwart, die de Ring in zijn park toch vooral als een cadeautje aan zichzelf had gezien wond zich erover op dat de omwonenden op geen enkele manier op de hoogte waren gesteld, laat staan uitgenodigd voor het evenement.
Al snel werd het later. De vuurkorfjes werden door de organisatie nog eens flink opgestookt en de dames van de duitse biertent, die eigenlijk al gesloten was, bleven maar schenken. De Biergarten bracht prettige herinneringen aan Berlijn naar boven en we konden geen andere conclusie trekken dan dat het toch weer een belangrijk gezellige avond was geworden. Toen we op zoek naar een toilet ontdekten dat er toch heus wel een picknickplek was, naast alle bankjes, besloten we het toch nog een keer opnieuw te proberen.
En zo kwamen we bij de 'Siegfried', bepakt met kleurige lakens om op te zitten, bezakt met etenswaren en witte wijn. En we hebben gegeten en gedronken en contact gemaakt met minderheden (nou ja: met jongeren). We hebben saamhorigheid gevoeld en geconcludeerd dat de Ring het Star Wars van de vorige eeuw is. En we hebben gezongen. Dat het "Use the Force, Siegfried" ook volgend jaar maar weer door het Oosterpark moge schallen.
zie ook: Kort Nieuws: Parool & VNG, 25/6
en ook: Kort Nieuws: Parool 9/6
en ook: Kort Nieuws: Parool 3/5
en ook: Moose geeft Punten aan Eiko Ishioka