Uitmarkt (2004)

Ton heeft een jaar geleden de mime opleiding afgemaakt en vargast ons op een openbare les. Leerling is de jonge Brabander Arjan. Hij heeft, als figurant, enige ervaring opgedaan in Six Flags en de Efteling.
Bijzonder knap is dat je je als publiek voortdurend afvraagt of dit een serieuze masterclass is of een persiflage. Arjan weet een uur lang consequent naturel de amateur uit te hangen die zich niet kan concentreren en voortdurend in de lach schiet. Ton is bijzonder irritant nichterig serieus en weet daadwerkelijk de suggestie te wekken dat hij zijn geduld met de pupil dreigt te verliezen. De aanwijzingen die Ton geeft, zijn daadwerkelijk leerzaam voor een aankomend acteur. In die zin is het dus wel degelijk een nuttige openbare les. Als het stuk een kwartiertje korter duurt, zou de verwarring iets meer aanslaan bij het publiek. Verder is het toch echt heel goed gedaan.

Prachtige voorstelling. Een beetje geschiedenis, over hoe er vroeger geluidseffecten werden gemaakt, want tegenwoordig is het allemaal vervangen door de computer.
Ook de tekst was erg goed, hoe het steeds van misverstand naar miscommunicatie leidde.
En dan uiteindelijk staat de voorstelling symbool voor het verdwijnen van vakmensen. Ik kan niet begrijpen dat dit gezelschap moet verdwijnen terwijl ze zeer goed toneel maken.

Wat valt deze voorstelling mij tegen. Iedereen was er erg enthousiast over, dus misschien verwachte ik teveel.
Respect voor de acteurs, choreograaf en geluidsman. Het loopt als een vloeiende vechtmachine, begeleid door geluidseffecten.
Maar meer is het niet. Hooguit dat je achteraf bij jezelf denkt, dat al deze agressie je eigenlijk helemaal niets meer doet. Dat de maatschappij zo verkilt is.
Maar dat was denk ik niet de bedoeling, het gaat alleen maar om het hack and slash gedeelte, zoals in een film, maar dan live.
Op basis van deze voorstelling terecht dat ze de helft moeten inleveren aan subsidie.

Ik snap niet zo goed waarom het allemaal zo mechanisch, onnatuurlijk, wordt gespeeld. De merkwaardige tekstbehandeling ergert me nogal. Zowiezo is het nogal een tekstgericht stuk vol over elkaar heen buitelende clausjes. Kennelijk kost dit de acteurs al zoveel concentratie dat er van leuk spelen niet zoveel terecht komt. Het verhaaltje komt niet echt goed uit de verf. Misschien wel omdat ik afgeleid wordt door de rare speelstijl. Het duurt ook allemaal best lang. Ik lees ergens dat het stuk bedoeld is voor jongeren. Ik zou er als jongere echter niet veel van snappen en dan toch weer liever naar een spannende film gaan met Tom Cruise in de hoofdrol ofzo.
Ik geef toch ook 1 geweitje omdat er leuke vondsten in de tekst zitten en omdat het toch wel hard werken moet zijn geweest.

Alex d’Electrique houdt haar reputatie om heftig theater te maken hoog: vanaf de eerste minuut veel hectiek en (gespeeld) geweld. De voorstelling pakt je bij de strot, en houdt je daar een uur vast.
Geen teksten ditmaal, zelfs geen zang en dans, maar louter slapstick. Normaal is dit niet het soort theater waar ik naar toe zou gaan, maar de perfecte timing en de intensiviteit roepen niets dan bewondering bij mij op. Chapeau.

Tja… Men neme de serie en film South Park, ons aller bekend. Men zette een dvd op van deze film, en speelt deze af zonder geluid. Vervolgens spreekt men zelf de stemmen live in, en zie.. een voorstelling is geboren. Om het geheel te completeren draait men de dvd nog een keer, en spreekt nu zelf verzonnen nederlandse teksten in. En, o ja, men doet ook nog twee liedjes na, waarbij een verkrachtend geluid geproduceerd wordt.
Nieuw lijkt het me wel (een geweitje), goed? Nee.

De klapper van de Verleiding. Porgy Fransen laat zien waar toneel om draait. Geen toeters en blazen als decorstukken, nee, een paspop en een kruk, dat is alles wat deze man nodig heeft om iedereen anderhalf uur sprakeloos te laten zijn. Hij begint ingetogen aan deze monoloog, maar gaandeweg wordt zijn expressie steeds sterker, wat ervoor zorgt dat je als toeschouwer tot het einde toe geboeid blijft, iets dat bij monologen toch niet echt makkelijk is. En wat een uitstraling heeft deze acteur. Wellicht dat het een van de toeschouwsters op de eerste rij teveel werd, die daardoor even een pauze moest nemen aan de zijkant van de zaal. Gaat dit zien.

Fantastisch hoe Sven Ratzke binnen een half uurtje een heel plein kan meekrijgen. Ik had de voorstelling eerder op De Boulevard gezien en nooit gedacht dat dit buiten een intieme omgeving van een tentje zou werken. ik ben nu helemaal overtuigt en zou zeggen; nederland heeft er een ras-entertainer bij!