TF-1 (2009)

Hoeveel mededogen verdient een theatermaker? Als je 1. de openingsvoorstelling van TF bent en dus speelt voor een (halflege) incrowdzaal. 2. snipverkouden en hees bent. 3. de avond aan het begin ruw verstoord wordt door een bange en verwarde man die met je in gesprek wil. Dit alles overkwam Damiaan de Schrijver afgelopen donderdag. Hij sloeg zich dapper door de avond heen maar tot een meeslepende voorstelling kwam het niet. Af en toe viel een glimp op te vangen van de geniale acteur die hij is. Maar het ging zo moeizaam… Ik denk dat niemand het hem kwalijk had genomen als hij er halverwege het bijltje bij neer had gegooid.

Ik had ‘s middags snel het stuk gelezen en was verkocht. Wat een mooi stuk! Wat een mooi, bijzonder stuk over de liefde. Maar het stuk zien had niet dezelfde impact op me, als het lezen had gehad. Waarom niet? Misschien omdat ik niet zo houd van Ria Eimers? Misschien omdat er te veel gelachen werd door het publiek, niet alleen in het begin, maar ook later toen, wat er gebeurde, mij ontzettend raakte, dit pleidooi voor de liefde en tegen het moralisme. En eigenlijk ook een beetje vanwege Bert Luppes? hoe geweldig ik hem ook vind. Hij was briljant bij tijden, vooral die scene met zijn zoon aan het eind vond ik geweldig, maar ik vond hem ook zoekend, zeker in het begin. Ik hoorde later dat het stuk voor de eerste keer in een lijsttheater werd gespeeld, misschien had dat er iets mee te maken? Maar mijn bezwaren zijn eigenlijk van geen belang. Het is een schitterend stuk en ik ben blij dat het in Nederland wordt gespeeld en dat het werd uitgekozen voor het Theaterfestival.

Had er van tevoren een beetje tegenop gezien. Houd niet van alles wat Johan Simons doet en dan nu voor veel geld op de eerste rij zitten bij een marathon. Is dat wel slim?

Ja, dat was erg slim. God, wat een prachtige voorstelling! Waarom? Al sla je me dood. De akteurs, de inhoud, de vormgeving, het ontroerende, het krankzinnige, de akteurs. Alles.

Iedereen was goed, al blijf ik een grote voorkeur hebben voor de Vlamingen. Heerlijk om weer zoveel van Els Dottermans te zien en Wine Dierickx is prachtig en ik ben verliefd op Oscar van Rompay en Frank Focketyn imponeert me met zijn concentratie.

Zeer mooie, indrukwekkende voorstelling.