John Buijsman doet Charles Bukowski.

Het toneel ziet er ruig uit. Vol, rommelig - het decor van verloedering. Het klinkt ook ruig, zij het een verbazend tedere ruigheid door de vertaling in Jules Deelders’bekende idioom.

Drank, grof geweld, meer drank, hoeren, een maagzweer die is opengebarsten, nog meer drank, een striptease, nog veel meer geweld zowel fysiek als verbaal, en daar tussendoor soms prachtige rauwe muziek.

Na ‘Angel Eyes’ laat John Buysman hier zien dat hij veel, veel meer in zijn mars heeft dan Gamma-reclames en slechte sitcoms.

Als een nacht met bier en wodka in een rokerig jazzcafé in Rotterdam het ultieme stadsgevoel bij je oproept, mag je deze voorstelling beslist niet missen.