Moose - Bambie

Bambie F-16, Bambie (06/04/2012)

Melpomene — Fri, 06 Apr 2012 20:30:31 +0000

Slapstick, Slapstick en… Slapstick

Weer eens een theatraal humor probleempje aan deze zijde van de typmachine. ‘Bambie F-16’ is een aaneenschakeling van slapstick-scènes, een genre dat mij erg slecht past omdat het puur op de lachspieren gericht is en ik deze klaarblijkelijk mis. Maar al vaker is gebleken dat transparante humor aan mij niet besteed is en vele anderen lagen wel met hun neus op de stoel voor hen van het lachen. Ik vind het jammer als alles één ellenlange grap is en als alles dan gericht is op een zo hard mogelijke lach van het publiek, gooi dan niet een vermeende sluier van engagement over het geheel. Tot hoever oorlog een loerleggen moreel verantwoord is, is voor mij sowieso nogal discutabel.

Eens een echt korte recensie en daarom nog dit:

Een schriftelijke sneer naar het tweetal dat ik als vaste toeschouwers van het Grand Theatre vaak tegenkom. Het echtpaar, dat zichzelf als artistiek zeer onderlegd beschouwd, moet bij iedere voorstelling, waar ik samen met hen deel uit maak van het publiek, op een weerzinwekkende, publieke manier tentoonspreiden dat het alles begrijpt wat er gebeurd en zelfs voelt het zich nog al eens verplicht om een woordelijke toevoeging te doen aan hetgeen de makers bedacht hebben. Meneer, mevrouw mag ik u iets vragen? Wil u alstublieft eens iets minder egocentrisch het theater bezoeken? Dank u, dat zou de andere toeschouwers ook nog een mogelijkheid geven om hun ervaring op een eigen manier vorm te geven, zonder commentaar.

Bambie 15, Bambie (30/03/2011)

Witte — Thu, 31 Mar 2011 09:11:00 +0000

De voorstelling begint met een feestje waarbij het feestvarken allerlei cadeaus krijgt, die dan weer de hebzucht van andere gasten opwekken. Tamelijk voorspelbaar loopt de feestelijke bijeenkomst uit de hand en onstaan er twee kampen die elk zoveel mogelijk spullen trachten te bemachtigen. Soms met listige trucjes, soms met geweld. Maar ook dan ontspoort het verder en is het ieder voor zich. Dat levert een erg leuke scene op (eigenlijk de enige) waarin niet alleen de begeerde artikelen regelmatig laag overkomen, maar ook zulke heftige vechtpartijen onstaan dat je je afvraagt hoe vaak er gewonden vallen tijdens deze tour.

Dan wordt het stil en verschijnen geleidelijk de spelers weer op de vloer, nu geschminkt en met clownsneuzen op. Men steelt, tracht te stelen, onderhandelt over de prijs van de begeerde spullen en dan wordt er ook nog erg veel geschreeuwd. Het is allemaal bijzonder saai. Het heeft een schuifdeuren-niveau dat je van deze groep niet gewend bent. Er is geen enkele verrassing meer, er wordt alleen maar herkauwd. Gênant.

Bambie Treize, Bambie (19/12/2008)

Witte — Sat, 20 Dec 2008 00:30:47 +0000

In een heel klein huisje, waar je je nauwelijks kunt bewegen, krijgen de spelers van Bambie het voor elkaar ons een scala aan scenes voor te schotelen die alles te maken hebben met (soms vertraagde) beweging. Na een wel erg traag begin wordt er geflirt en gevochten, er wordt bij herhaling uit het raam gesprongen, waarna er gewoon weer gedanst wordt en Maigret een oui of non wil horen. Bij tijd en wijle hilarisch en met zoveel details dat je het vaker zou moeten zien om echt alles gezien te hebben.

Bambie Treize, Bambie (08/11/2008)

RiRo — Mon, 17 Nov 2008 15:08:55 +0000

Een van de mooie kanten van theater is de combinatie van wat er op het podium gebeurt en hoe de zaal erop reageert. Bij deze voorstelling is het publiek wel erg lachgraag. En dan zit ik ook nog eens achter een slachtoffer van het moderne onderwijs waar geen woord Frans meer bij is. Ze vraagt voortdurend aan haar vriend ‘Wat zegt hij nou?’ Bambie Treize is een vermakelijk, knap gemaakt en heel vakkundig geheel van mime, dans, schoolfrans, en een klein beetje muziek. Dus ik lach ook. Maar voor mij mag het daarnaast ook nog wel ergens over gaan. Veel meer dan de zoveelste variant op het thema aantrekken en afstoten is deze voorstelling inhoudelijk eigenlijk niet. De invloed van Moose op het theater is intussen onmiskenbaar. Minirecensent Maigret merkte op dat ‘Moi je m’apelle Jean-Paul’ als hij in zijn lange groene jas opkomt niet een sigaret zou moeten roken maar een pijp. Die wens blijkt in vervulling te zijn gegaan. Wat overigens niets verandert aan de hoogte van de boete. Die blijft gewoon driehonderd euro voor elke avond dat er op het podium wordt gerookt.

Bambie Treize, Bambie (01/11/2008)

maigret — Sun, 02 Nov 2008 21:26:39 +0000

Vraiment merveilleusement! Als Jean-Paul opkomt in zijn lange groene jas met diepoverzijnorengetrokken pet rookt hij een sigaret! Gemiste kans! Hij zou juist een Monsieur Hulot/commissaire Maigret-pijpje moeten roken! C’est un homme imposant, large d’épaule, à l’allure bourrue parfois inquiétante, qui prend son temps pour résoudre une enquête. Amateur de blanquette de veau et fumeur de pipe invétéré. Mais certainment: kostelijk! Gaat dat zien! Et jouez un record du Jazz!

Bambie 7, Bambie (24/02/2001)

LmR — Thu, 21 Aug 2008 15:21:59 +0000

Wat is het toch eigenlijk allemaal simpel. Je wil gewoon een vrouw en om dat te doen ontworstel je je aan het stof waar je in leeft, verschiet je steeds van kleding, sleep je geluidsapparaatuur overal heen en bereid je een romantisch diner. En als vrouw ontferm je je dan een beetje over die stakkers anders bakken ze er niets van. Een heerlijke voorstelling!

Gorilla meets Bambie, Lieber Gorilla, Bambie, Lantaren/Venster (04/07/1999)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:20:02 +0000

‘Ai, bewegingstheater’, dacht ik. Maar later keek ik vol verbazing naar de Vizir-uitdaging van dit seizoen. Hans Kestings gehang in Prometheus is voor watjes, het kan veel erger. Twister met mensen, panty over je hoofd en champagne; het feest van het millenium is al gegeven. Toch een blik tomaten voor het begin, mischien kunnen ze daar ook nog iets smerigs mee.

Gorilla meets Bambie, Lieber Gorilla, Bambie, Lantaren/Venster (04/07/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:20:02 +0000

Leuk hoor, kijk-, doe-, kleur- en speel theater. De jongens en meisjes van Bambi en Gorilla doen heel erg leuke dingen saampjes, en gebruiken het hele podium en leuke attributen, maar het is allemaal wel wat veel en vermoeiend bij elkaar. Volgende keer wat selectiever met het materiaal te werk gaan en dan krijgt u een hele bak met geweien van me. Nu blijft het er bij één.

Gorilla meets Bambie, Lieber Gorilla, Bambie, Lantaren/Venster (04/07/1999)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:20:02 +0000

De spelers geven nieuwe betekenis aan Hardcore to the Bone. Daarom is het ze ruim vergeven dat de voorstelling vooral bestaat uit repetitieruimte-vondstjes.

Bambie 6, Bambie (12/09/1999)

LmR — Thu, 21 Aug 2008 15:17:25 +0000

Drie jongens worden geboren, persen zich in het keurslijf van de maatschappij, zijn het lekker oneens en vinden uiteindelijk hun draai in het leven. Mooie machtsspelletjes spannende fysiek en soms wat saai.