Moose - KaDeWe

Food Coma, Mugmetdegoudentand, KaDeWe (08/04/2004)

Mon, 12 Apr 2004 11:08:39 +0000

Wat is er interessant aan een monoloog die in één ritme aan je voorbijtrekt, een dik uur lang, waar de acteur geen moeite doet bij het publiek aan te komen en grotendeels met zijn rug naar het publiek staat, waar maar welgeteld twee min of meer theatrale elementjes inzitten, waar het gesmak van de acteur een overduidelijk trucje is??? Daar is niks interessants aan! Een voorstelling die geen enkel zintuig aanspreekt.
Het enige pluspuntje is het lef om zoiets slechts zo consequent een dik uur lang vol te houden (en dit geldt ook voor mij als publiek).

Food Coma, Mugmetdegoudentand, KaDeWe (09/04/2004)

christine — Sat, 10 Apr 2004 09:53:50 +0000

Zo vele menen vluchten voor hun verslaving, zo niet Marcel Musters. Hij gaat in de voorstelling Food Coma tot de bodem van het dal. Zijn ritmisch malende kaken nemen je mee naar zijn universum waar een eigen taal en tijd geleden. Zo ontpo(E)pt zich een ‘Reusachtig’ mens. Met bijna academische saaiheid slokt deze voorstelling je letterlijk en figuurlijk op! Een gewaagd en zeer geslaagd experiment.
En vooral in een wereld waar het Disney-Amusuments gehalte hoogtij viert een belangwekkende voorstelling die zeker genomineerd moet worden voor het Theaterfestival. Na afloop kregen wij ook nog het prachtige Re-Magazine in de handen geduwd.

Food Coma, Mugmetdegoudentand, KaDeWe (08/04/2004)

M Vieleers — Fri, 09 Apr 2004 14:17:20 +0000

Food Coma, soms herkenbaar en vooral actueel (1 op de 10 Nederlanders lijdt aan ernstige zwaarlijvigheid). Een door de acteur met veel lef gespeelde voorstelling. Je wordt als toeschouwer tussen verschillende gevoelens heen en weer geslingerd. Hartverscheurend, geestig, misselijkmakend.

Food Coma, Mugmetdegoudentand, KaDeWe (25/03/2004)

Sat, 03 Apr 2004 22:09:56 +0000

Voor mij een van de mooiste voorstellingen in tijden, je kijkt in het hart van wat verslaving is, hartstochtelijk, autistisch, walgelijk, belachelijk, rusteloos, inventief, dierlijk, hopeloos. Marcel proeft en zoekt en bedrijft op honderd manieren de liefde met Eten en vindt nooit meer terug wat verloren is. Wat een akteur, wat een geweldige minnaar ook…(JK)

Food Coma, Mugmetdegoudentand, KaDeWe (26/03/2004)

Mo — Sat, 27 Mar 2004 13:18:10 +0000

Wat een overweldigende voorstelling! Van het begin tot het eind is dit een roller coaster van emoties; Marcel hypnotiseert, ontroert, vermaakt, shockeert en windt je op. De teksten zijn vaak hilarisch, soms klinisch en informatief maar altijd herkenbaar. Marcel’s prachtige lage stem maakt ze tot poëtische overpeinzingen, die je diep raken.
Mede door het prachtige toneelbeeld van Ton, wordt je in staat gesteld mee te voelen met een totaal monomane man, die een keuze heeft gemaakt om te eten.Veel te eten en zwaar te worden. Een beladen en moeilijke keuze in onze magere samenleveing.
Het eten is niet alleen een obsessie, het wordt verheven tot kunst, met het eigen lichaam als gekoesterd kunstwerk. De liefde en de durf waarmee Marcel en Ton dit stuk hebben gemaakt zijn ongevenaard. Ze verdienen veel en enthousiast publiek. Ga kijken en laat je verleiden!

Food coma, Mugmetdegoudentand, KaDeWe (05/03/2004)

Sat, 06 Mar 2004 15:17:23 +0000

Wat een rare, boeiende, misselijkmakende topvoorstelling.
Nog nooit gezien zoiets, alsof je in het hoofd van de acteur terechtkomt met al zijn persoonlijke maar toch herkenbare vreemde gedachtensprongen. Ga heel anders naar mijn eigen eetpatroon kijken. Goeie muziek ook zeg! En dat Re-Magazine wat je na afloop krijgt is ook geweldig; kende het helemaal niet (shame on me!). Ga dit zien!

Food Coma, Mugmetdegoudentand, KaDeWe (01/02/2004)

Mon, 01 Mar 2004 13:56:22 +0000

Wow! Deze voorstelling deed mij denken aan een enorme zware regenbui waardoor je naar huis moet fietsen. Je baalt als een stekker, wordt steeds natter en pas als je zeiknat en doorweekt op je fiets zit overvalt je een gevoel van bevrijding: ik kan niet natter worden! Zo gaf deze daverend slechte voorstelling mij aan het eind het opwindende gevoel een toneelstuk bijgewoond te hebben wat echt niet slechter kan! Wat een prestatie.

Als geschreven monoloog zou dit (letterlijk) navelstaarderige zeurverhaal over vreemde eetgewoonten wellicht nog wel enigzins aardig weglezen, als je bijvoorbeeld op de wc zit en die drol wil maar niet komen, maar als voorstelling, compleet met afgezaagde filmbeelden op de achtergrond (kom op zeg, verzin eens wat nieuws..) is de gewilde en gekunstelde manier waarop wij als publiek zogenaamd geconfronteerd moeten worden met de ‘onconventionele’ denkbeelden en niet te vergeten de ranzige geluidjes die Marcel voortbrengt ongeveer zo interessant als een dode vlieg op een vensterbank. En dat dan ruim een uur.

Toen deze hilarisch saaie onzin eindelijk rochelend en wel zijn clichematige einde was gepasseerd klonk na een verbijsterde pauze het wankelste applausje wat ik ooit een publiek heb horen voortbrengen. Slechts het laatste restje mensgevoel wat ik onverwacht nog in mijzelf vond weerhield me ervan onder bulderend gelach en honend vingerwijzen de buigende Marcel en zijn stilzwijgende bondgenoot ter plekke luidkeels de waarheid over hun misbaksel van een toneelstuk te vertellen. Maar ach, waarom zou je? Sommige stukken zijn goed en sommige zijn…. ahum, slecht!

Food coma, Kadewe, Mug met de gouden tand (27/02/2004)

HS — Sat, 28 Feb 2004 17:00:58 +0000

Deze voorstelling over ‘mens en food in deze tijd’ is als een aangenaam verrassende amuse waarna je alleen maar honger krijgt naar meer. Hierdoor slurp je als het ware de prachtige monoloog op en daarbij verslind je gretig de oogstrelende visuele hoogstandjes. Als desert neem je het re-magazine mee naar huis, waardoor je helemaal tot in de late uurtjes blijft genieten van dit magnifieke theatrale spektakel. Het smaakt eigentijds en heerlijk.

Food Coma, Mugmetdegoudentand, KaDeWe (06/02/2004)

SK — Tue, 10 Feb 2004 15:54:33 +0000

Food Coma is een heerlijke, smerige, erotische misselijkmakende totaaltheater-ervaring met minimale middelen. Een gewei voor de vaak zeer poëtische en altijd sterke tekst, voor de sobere en krachtige vormgeving, voor de prachtige projecties op een zwart (!) doek, voor de muziek die steeds verrassend en toch ondersteunend werkt, voor de microfoon die zo staat afgesteld dat het lijkt alsof er iemand direct in je oor zit te praten waardoor je alles om je heen vergeet en dan zijn er nog te weinig geweien over voor Ton (subtiel/cynisch/ondersteunend en dus onmisbaar) en die mooie Marcel die op een pijnlijk-humoristische manier alle heerlijk- en gruwelijkheden van voedsel tot op het bot/in de maag invoelbaar weet te maken. Hulde voor deze onconventionele voorstelling die zeker een Theaterfestival-nominatie waard is!