Moose - Alaska

sic transit gloria mundi, alaska (22/09/2007)

Sat, 22 Sep 2007 22:49:12 +0000

Tja een zwaar gesponsorde voorstelling waarbij publiek gratis aanwezig mocht zijn…. de verwachtingen waren niet hoog gespannen… Volstrekt ten onrechte Wat een fraai stuk toneel met dito spelers.. Lof !!!
En de sponsoring??? Die heeft gewerkt.. morgen ga ik een pak kopen bij Suit Supply

"Sic transit gloria mundi", Alaska (21/09/2007)

Sat, 22 Sep 2007 12:59:43 +0000

Aldus…
Na 2 uur genieten van ijzersterke teksten, vormgeving en spel ervaarde ik in de stilte nadat ‘het doek was gevallen’ een onbehaaglijk gevoel veroorzaakt door geconfronteerd te zijn geworden met het feit dat de lopende band van hebzucht, egotripperij, nihilisme en simpelweg onverschilligheid, ook na de voorstelling doordraait: dat onze wereld ten onder gaat, niet aan rampen, maar aan de onverschilligheid t.o.v. de oorzaken van die rampen.
Betekent dit dat het een deprimerende, sombere voorstelling was?
Integendeel. Vol humor, spanning en verassende vormgeving werden we meegenomen in een verhaal dat met vaart scheerde langs dramatische thema’s zoals (beurs)gokverslaving, terrorisme, verwaarloosde kinderen, vreemdgaan en vervreemding. De dreiging van wat allemaal mis kan gaan, en in wezen allang mis is, werd niet op soapwijze uitgewerkt maar bleef de spanning vasthouden door de intelligente teksten, de heldere regie en het knappe acteerwerk van de 5 acteurs die mooi schakelden tussen grotesk en naturel spel. Juist het eerst meegenomen worden door scherpe, geestige teksten en subliem spel deed de uiteindelijke confrontatie met de boodschap van Marijke Schermer hard en schrijnend aankomen. Op deze wijze toont zij dat theater maatschappelijk een noodzakelijke functie heeft.

alphapaar, alaska (05/11/2006)

Mon, 06 Nov 2006 10:58:20 +0000

fantastische voorstelling!!! prachtige teksten en heel goed gespeeld.zeker gaan zien!

Het Alphapaar, Alaska (04/11/2006)

Mon, 06 Nov 2006 02:32:51 +0000

Kijk, het is heel simpel. We hebben hier te maken met een meesterwerkje. De tekst is prachtig, het decor zeer effectief, het spel bij vlagen gewoonweg briljant. Evenwichtig, haarscherp, in de roos. Zien!

De Claim, Alaska (16/12/2005)

Sanne — Sun, 18 Dec 2005 20:32:25 +0000

Een discussie over ethiek in een toneeljasje gegoten.

Sterke dialogen. Kreeg alleen af en toe niet de kans om alle tekst binnen te laten dringen, zulke ingewikkelde zinsconstructies zaten er tussen, en de acteurs praatten soms nèt iets te snel.

Sterk spel. Vond Jan Kruit echter niet zo sterk. Heeft bijna alle tekst met dezelfde intonatie ‘opgezegd’.

Meeste complimenten nog voor het decor. Dat tot in de puntjes uitgewerkt was. Erg bijzonder.

De Claim, Alaska (26/12/2005)

Mon, 05 Dec 2005 13:44:04 +0000

Eindelijk een stuk dat aansluit bij de actualiteit en de discussie over brandende eigentijdse thema’s aanzwengeld op een genuanceerde manier.
Gelukkig is door een strakke regie en sobere speelstijl de valkuil van een soap achtige toestand vermeden terwijl ik toch, of juist daardoor, geraakt werd.
Petje af voor de schrijfster/regisseur Marijke Schermer en de spelers, met name Jan Kruit (Max) en Dagmar Slagmolen(Iva). Aanrader!

De Claim, Alaska (26/12/2005)

Mon, 05 Dec 2005 13:34:30 +0000

Boeien eigentijds thema,genuanceerd uitgewerkt, strak geregiseerd en ingetogen gespeeld waardoor de tekst extra ondersteund en een melodrama vermeden werd.
Vooral het krachtige spel van Jan Kruit (Max) en Dagmar Slagmolen (Iva) viel op. Zij pasten perfect in de aparte eigen regie stijl van Marijke Schermer.
Klein minpuntje; wellicht te filosofisch en intellectueel voor een publiek dat niet gewend is op die manier naar tejater te kijken.

De Claim, ALASKA (26/11/2005)

Thu, 01 Dec 2005 23:47:48 +0000

Heerlijk, een uitdaging om heel goed te luisteren! Het had nog best even door mogen gaan.
Het ging dus niet over de zin of onzin van een financiële claim, maar vooral over hoe deze mensen omgaan met tegenslag en emoties. Dat is voor iedereen herkenbaar zoeken. En hoe ga je dan om met inzichten die onderweg ontstaan? Sla je dan een ander pad in? Of zet je je gekozen weg voort tot het bittere eind. Ja, soms proef je ieders twijfel - heel duidelijk uiteraard bij Max (Jan Kruit) en Marrie (Saskia Temmink), dat is zo herkenbaar, maar zelfs bij de sterk spelende Iva (Dagmar Slagmolen).
Een heftig thema, maar met een verrassende luchtigheid en humor in de aankleding uitgewerkt. Wie raakt niet in de ban van Sony Aibo?
Zeker de moeite waard om (later nóg een keer) te gaan zien.

Brodders in Arms, Alaska (15/10/2004)

THelmer — Sat, 16 Oct 2004 10:27:29 +0000

De limbodans onderlangs de lat van de kiezer/kijker/staker van de laatste jaren is om kotsmisselijk van te worden. Gisteravond heb ik bij Brodders in Arms van toneelgroep Alaska een beetje verlichting gevonden voor het verdriet om mijn land. Al die dingen waar je dat gare, ontevreden gevoel van krijgt, kreeg van de voorstelling een dikke rode clownsneus opgedrukt en grote groene flapschoenen aangetrokken. Barend en Van Dorp, ‘het mediacircus’, het verschijnsel dat in Nederland voor ieder onontplooit initiatief al geld gereserveerd is (zelfs voor een toekomstige revolutie bestaat al een laatje met geld - wat een weelde toch eigenlijk!), het feit dat de regering Bush het internationaal strafhof in Den Haag niet heeft erkend en de mogelijkheid om Amerikanen met geweld uit den Haag te bevrijden hebben open gelaten… De schrijfster heeft mij zonder meer geholpen om deze ‘hete herfst’ (braak) door te komen.
Alaska hoefde niet te imponeren met de vorm. Af en toe hing er zelfs een klokhuis achtige kleinkunstsfeer over het podium. Dat was niet erg, want de vele grappen spraken voortdurend het beoordelingsvermogen aan. Wel rammelde de voorstelling in een paar scènes. Zelfs soldaat Victor (gespeeld door Maria Kraakman - halleluja wat een talent) moest zich af en toe opnieuw orienteren. Verder vond ik dat de voorstelling zich iets meer sferische had mogen ontwikkelen en vond ik de ‘leuke liedjes voor de afwisseling’ onnodig. De dramaturgie ontsteeg het niveau van dit soort truucs, zonder meer, en ook tijdens de scenes zelf was iedereen zich ruimschoots aan het amuseren.

brodders in arms, alaska (12/10/2004)

Wed, 13 Oct 2004 21:31:32 +0000

Het komt voor dat jonge theatermakers je diep ontroeren door hun perfecte inzicht in hoe de maatschappij en de wereld in elkaar zitten en de creativiteit waarmee ze de gevestigde orde door elkaar schudden. Dat is wat ik heb gezien en gevoeld in het nieuwe stuk van toneelgroep Alaska, getiteld: “Brodders in arms”. De première vond plaats in theater de Kikker in Utrecht en het was de eerste voorstelling die dit veelbelovende jonge gezelschap geheel op eigen kracht maakte.
Dit nieuwe stuk van Marijke Schermer gaat over de maakbaarheid van de politicus in onze moderne tijd. Arthur Donker (gespeeld door Olaf Malmberg) is de gedoodverfde opvolger van de partijleider van de liberale partij. Zijn broer Victor (Maria Kraakman) heeft een eigen radiozender en Arthur ervaart aan den lijve wat de macht van de media betekent voor een politicus. Daarnaast speelt nog een heel andere kwestie en dat is de relatie tussen de broers Donker. Naast Arthur en Victor maken we kennis met broer Jacob (Jan Kruit) en zijn vriendin Emma (Dagmar Slagmolen). Marijke Schermer zou Marijke Schermer niet zijn als het niet ging over dichtbij relaties, in dit geval tussen de drie broers.
Met behulp van eigentijdse attributen wordt een surrealistisch theaterstuk neergezet dat geen theaterliefhebber mag missen.