Moose - Beumer & Drost

Moord en Brand, Beumer & Drost (25/04/2004)

Leonard — Wed, 28 Apr 2004 13:53:59 +0000

Een prachtige voorstelling. Het was eigenlijk te mooi weer om in een theaterzaal te gaan zitten, die dan ook helaas zwak bezet was, maar ik had de twee vorige voorstellingen van B&D gezien (de reprise van Erik of het Klein Insectenboek en De Hobbit) en wilde deze dus absoluut niet missen. - Het was weer even inventief, geroutineerd, uitbundig én smaakvol als die vorige voorstellingen en ik had dus helemaal geen spijt. Evenmin trouwens als de vier 10 - 14-jarigen die ik bij me had. Neuriënd en met een brede glimlach liepen we allemaal na afloop de zonneschijn weer in.
En dat ondanks het merkwaardige onderwerp: de moord, ergens in de negentiende eeuw, die John Lee in het plaatsje Babbacombe pleegde (bij oudere jongeren als ik natuurlijk bekend door de beroemde thematische LP van Fairport Convention) of niet, en waarvoor hij, misschien onschuldig dus, ter dood veroordeeld werd. De galg, althans het valluik weigerde driemaal dienst, waarop zijn straf in een lange gevangenisstraf werd omgezet. Toen hij uit het gevang kwam reisde hij samen met zijn falende beul langs de kermissen met zijn verhaal. Schijnt het. - Hoe dan ook, dat gegeven gebruiken B&D, en het kermis / varieté-motief is er een duidelijk aspect van gebleven. In een fantastisch ritme wordt het verhaal verteld en geïllustreerd met eindeloze, verrassende varianten op kermis- circus- en varieténummers en bovendien uitstapjes naar ander theater en andere vertoningen die we herkennen (bv. het royalty-verslag op TV à la Maartje van Weegen). Allemaal even geestig en vakkundig gedaan. Eenvoudige middelen, groot resultaat. Schitterend afgewerkt. Volgende keer ga ik weer, rain or shine.

Urbi et orbi, Beumer & Drost, Carver (23/12/2003)

colson — Wed, 24 Dec 2003 08:41:03 +0000

Urbi et Orbi klinkt pauselijk en is toch bescheiden. ‘t Gaat over de queeste en vriendschap van twee monniken. Niks voor antispirituele papenvreters, zou je zeggen. En de regisseur zei onlangs nog op TV dat je naar toneel gaat voor de dialogen, terwijl we het hier vrijwel alleen met lichaamstaal moeten doen. Hoe slaagt die verdomde René van ‘t Hof er dan toch telkens weer in me in zijn ban te krijgen? Want dat doet-ie. Samen met Loek Beumer laat hij een subtiel, eenvoudig maar veelbetekenend optreden zien. Door zijn verbazende en verbaasde gezicht en expressie in elke spier en bij elke beweging. Meer dan genoeg voor een bundel mooie verhalen in mijn hoofd. En dan te bedenken dat ditmaal niet eens helemáál de top wordt gehaald.

Urbi et Orbi, Beumer & Drost (26/11/2003)

Pinguin — Thu, 27 Nov 2003 20:53:20 +0000

Ik wist niet wat ik moest verwachten. Ik had nog nooit wat van ze gezien. Maar toen ik eenmaal aan het niet praten van de acteurs gewend was, ging er een wereld voor me open.
Theater behoort een kijkje te geven in het leven van mensen. En in deze voorstelling zijn dat twee monniken.
In het klooster heerst rust en bezinning. Hierdoor wordt er ook niet gesproken, behalve dan de nogal onzinnige gesprekjes in de biechtstoel, die gek genoeg toch een spanning weten te creëren.
Een heel ruim uur komen er prachtige beelden voor je ogen voorbij. Ontroerend als de monniken bezig zijn met hun eigen hobby. Lachwekkend als ze achter elkaar aan zitten of ruzie maken over het eten. En helemaal geweldig, wanneer de monniken in bed liggen als Jezus aan het kruis.
Deze voorstelling heeft mij erg geboeid, maar ik bezef wel dat het erg saai kan zijn als je er niet voor open staat.