Moose - Golden Palace

Balieleed, Golden Palace (12/03/2009)

Witte — Fri, 13 Mar 2009 11:41:47 +0000

Een trainingsdag voor baliemedewerkers, dat is het uitgangspunt voor deze productie. En daar valt heel veel grappigs en treurigs over te bedenken. Toch is dat de groep deze keer niet goed gelukt. Het is gewoonweg vaak niet echt leuk. De kracht van Golden Palace is iets normaals laten ontsporen in totale gekte. Die dan wel geloofwaardig moet blijven. Dat eist van de acteurs dat ze heel beheerst en bloedserieus hun ding doen, zoals bijvoorbeeld Jan Taks en Suzanne Bakker. Dan worden de lachspieren gekieteld. De rode draad van de voorstelling verdwijnt ook nogal eens (te weinig materiaal?). “Laten we maar even Idols doen”. Doet dat nou maar op een schoolavondje. Een acteur die in slaap moet vallen en dat aangeeft door een plotseling nepgesnurk. Ja hallo, we willen als publiek wel voor vol worden aangezien. Er zijn in recensies vergelijkingen gemaakt met “Mannenschool” van een aantal jaren geleden. Jammer, het lijkt er in de verste verte niet op. Vooral kwalitatief niet.

Balieleed, Golden Palace (17/01/2009)

Floortje — Sun, 01 Feb 2009 13:46:12 +0000

Jeetje, omdat ik net het kaartje voor deze voorstelling in mijn jaszak vind, herinner ik het me weer. Voor de rest was ik het al weer aardig kwijt. Dat kwam vooral omdat het allemaal veels te lang duurde, als ze 3/4 kwartier eerder waren gestopt was het wel sterk geweest. Onevenwichtig ensemble ook waar Suzanne Bakker en Tjebbe Roelofs de kastanjes uit het vuur moesten halen. Viebrock en Marthaler hebben echt school gemaakt en das best prettig, maar ook niet echt verrassend.

De buikspreekster, Golden Palace (05/10/2000)

MathijsV. — Thu, 21 Aug 2008 15:20:03 +0000

Prachtige voorstelling. In het tijdsbestek van een ruim uur wordt er een wereld opgetrokken die zowel hilarisch als pijnlijk is. Een gezin zien we, waarbij de zoon wordt klein gehouden, de moeder haar diepe ongelukkigheid met een glimlach verbergt en de vader vooral de lieve vrede wil bewaren. Met weinig tekst, het is tenslotte mime waar we naar kijken, maar god, wat een rijkdom aan beelden. Het grootste gewei is voor de zoon, die als op hol geslagen buikspreekpop aan het eind de show steelt. En zo liep ik het theater uit, het kampvuurliedje neuriënd dat in de voorstelling maar geen troost wilde bieden, hoe vaak ze het ook zongen.

Dolores, Golden Palace (29/03/2008)

Witte — Sun, 30 Mar 2008 08:21:57 +0000

Een vader die zijn dochter obsessief beschermt tegen de boze buitenwereld, maar daarin natuurlijk niet slaagt. Stof genoeg om een bij tijd en wijle hilarische voorstelling van te maken. Dat heeft dan met name te maken met Yahya Gaier. Zijn verschijnen als imaginair vriendinnetje is al heel leuk. Zijn dans als wegwillende buurjongen is een feest om naar te kijken. En vermomd als pizzabezorger-over-the-top zorgt hij voor absurde momenten. Die hadden er voor mij nog wel wat meer in gemogen.

Dolores, Golden Palace (03/02/2008)

Vanessa — Mon, 04 Feb 2008 18:35:50 +0000

Whahahaha, dit was heel leuk! Dolores mag van pa het huis niet uit. Tijdens zijn afwezigheid ontvangt ze via het rooster in de muur haar imaginaire vriendinnetje goudlokje. Ook heeft Dolores sjans van de buurjongen. Die probeert met verschillende excuses het huis binnen te dringen. De voorstelling is een mooie combi van ‘disturbed’ (zieke vader/dochter relatie) met lief (een ontluikende liefde). De slapstick wordt goed gedoceerd. Alleen aan het einde had het van mij wel even wat serieuzer mogen blijven. Speciaal gewei voor Suzanne Bakker en haar ukelele en voor Yahya Gaier die in zijn dubbelrol van buurjongen en goudlokje me echt buikpijn van het lachen bezorgt. Fijn dat ik nu weet hoe ik fatsoenlijk een plastic tas moet opvouwen.

Varkensvrouw, Golden Palace (16/05/2007)

Wed, 16 May 2007 21:35:33 +0000

Voorstelling gezien in het Laktheater in Leiden.
Het duurt even voordat je de rode draad te pakken hebt, met deze voorstelling. In het begin is het vooral het varkensgedrag en de geilheid van de jonge gasten, het imitatiegedrag, concurrenten in de jacht naar de meiden, grote bek maar klein hartje. En het dierengedrag van de varkensvrouw. Halverwege de voorstelling wordt steeds meer duidelijk waarover het gaat. Het kleineren van een ‘zwakke’ pianospeler, het uit het kuurslijf stappen van de inspectiemedewerkster die zich langzaam maar zeker overgeeft aan haar basisdriften. De kleine intellectueel die Socrates nablaat. Ze hebben eigenlijk allemaal het dierlijke gedrag. En willen naast de sex, uiteindelijk allemaal de intimiteit, zoals in de scene met de inspectiemedewerkster en de twee varkens. Totdat zij tot de orde wordt geroepen door haar baas. De plicht roept, en het harnas gaat weer aan. En uiteindelijk, rond het kampvuur, het oergevoel de kans krijgt, met zijn allen aan de trog, schransen zonder gene.
De varkensvrouw, een voorstelling met veel humor, in het begin zo vaag als de pest, maar ‘je gaat het pas zien als je het door hebt’.
Mijn eerste Golden Palace voorstelling, maar zeker niet de laatste.

Varkensvrouw, Golden Palace (28/04/2007)

Wed, 02 May 2007 20:50:12 +0000

Wat moet je met je dierlijke driften? Drie mannen gaan op bezoek bij de vrouw die zich gelukkig voelt bij haar varkens. Ze weten zich geen raad met hun beestachtige verlangens, ze kunnen er geen geschikte uitdrukking aan geven, ze proberen zich als beesten te gedragen, maar dat lukt niet echt, ze barsten in gezang van Schubert uit om de gemoederen te kalmeren of ze houden betogen over genetische manipulatie. Het beest in de mens kan niet ontsnappen, maar de mens kan ook niet onder zijn dierlijke begeerte uitkomen. Dat wordt op een komische manier tot uitdrukking gebracht in een voorstelling die je de slappe lach bezorgt, maar je ook aan het denken zet over de mens die het beest in zichzelf geen vorm weet te geven.

Varkensvrouw, Golden Palace (29/04/2007)

Witte — Sun, 29 Apr 2007 22:27:48 +0000

Na prachtige producties als De Buikspreekster, Mannenschool en Snowbirds is de creatieve koek een beetje op.
Varkensvrouw verrast nergens, is alleen maar bij vlagen een flauw aftreksel van die eerdere voorstellingen.
De enige die ons nog een lach kan ontlokken is Minou Bosua.
Voor de rest: geeuw.

de varkensvrouw, golden palace (07/04/2007)

Mon, 09 Apr 2007 10:54:37 +0000

geestig, soms ontroerend, soms te dik aangezet. Het geheel vond ik wonderachoon
Wie niet naar deze voorstelling gaat, is gek

Ettie Hut

Varkensvrouw, Golden Palace (04/04/2007)

Thu, 05 Apr 2007 09:09:00 +0000

Fasinerende prachtige voorstelling gezien in Theaters Tilburg! Meteen vanaf het begin werd het publiek meegezogen in een absurdistische werkelijkheid waarbij dierlijke en menselijke emoties versmelten. Er wordt nauwelijks gesproken in het stuk; verlangens, onzekerheden, verbondenheid zijn zichtbaar en sterk voelbaar. Omdat veel gedragingen van de acteurs hilarisch en voor mij zo herkenbaar zijn uit dieren- en mensenwereld, heb ik erg moeten gelachen. Deze voorstelling moet je absoluut gaan kijken en………… over je heen laten komen !