Moose - Fact

Oom Wanja, FACT (28/11/1998)

HLR — Thu, 21 Aug 2008 15:23:32 +0000

Ik heb een uur en drie kwartier geboeid zitten kijken. Van Urk heeft een hele mooie voorstelling gemaakt die ondanks de vele stiltes geen moment verveelt. Een beeldend decor en geweldige acteurs. Vooral Cees Geel zet een sprekende Astrov neer. Alleen Oom Wanja zelf, Maarten Wansink komt hier en daar niet helemaal uit de verf. Veel humor, alleen het einde had wel iets minder depressief gespeeld hunnen worden, zonder die lijdende gezichten is de boodschap ook wel te snappen. Voor iedereen die graag eens een Tsjechov wil zien een aanrader.

Kortom, FACT-avonden, FACT (14/04/1999)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:22:54 +0000

Niet alledrie de delen zijn even sterk, maar als geheel is het erg sympathiek. Met name het deel ‘Als iemand…’ vond ik heel mooi.

Kortom, FACT-avonden, FACT (14/04/1999)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:22:53 +0000

Goed idee, drie korte voorstellingen achter elkaar, precisiebombardement-theater. Twee vond ik leuk en eentje niet (hence de tomaat/gewei-verhouding). Dit moet vaker gebeuren, zodat je niet alsmaar op de zomer hoeft te wachten voor het festivalgevoel. Daarom nog een gewei.

Global Life, Fact (08/04/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:21:47 +0000

Ik ben een sucker voor lekkere hapjes. Dus met baklava en thee na afloop stem je mij gunstig. Dus dat het een beetje truttig was, geeft dan niet meer. Dat het soms een beetje plat was ook niet. Soms ben ik heel makkelijk.

Forza Caesari, FACT (02/12/1997)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:21:42 +0000

Voor de vuist weg gespeelde, leuke tekst, ondersteund door Aphex Twin en verlepte groenten in een voorstelling die eigelijk nergens over gaat. Voor mij geen enkel bezwaar.

Forza Caesari, FACT (02/12/1997)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:21:41 +0000

Verhaal over decadentie liefde en oorlog struikelt af en toe over zijn voeten maar heerlijke speelstijl en een genoeglijk avondje met zelfs wat AphexTwin!

Antigone, FACT, Theater Zuidplein (20/11/1999)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:19:05 +0000

Een typisch voorbeeld van een regisseur verdronken in de Grote Zaal. In een te groot triplex-dat-eruit-moet-zien-als-steen decor staan de acteurs te brullen en te schreeuwen, begeleid door muziek en dans. Dat is op zicht niet zo heel erg (het zijn tenminste allemaal fouten die hij de volgende keer niet meer hoeft te maken). Ergere slaag verdient Jules Deelder, die met zijn vertaling een ongekend stukje broddelwerk heeft afgeleverd. Twee tomaten voor die man!

Antigone, FACT, Theater Zuidplein (20/11/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:19:04 +0000

Waar moet ik beginnen; de vreselijke herberijming van Jules Deelder, waar door de slechte dictie van bijna alle acteurs slechts de helft van te verstaan was, de dansers die op de raarste momenten half verborgen achter de pilaren hun kunsten lieten zien, of nee, laten we het hebben over de verkrachting van en de moord op Antigone door de wachter, een dramaturgische miskleun die zijn weerga in de geschiedenis niet kent. Maar het was niet een totaal mislukte avond. Ik heb ook wel moeten lachen, dat is echter in geen geval een compliment aan de makers.

Ajax, FACT, Theater aan het Spui (28/09/2000)

LWR — Thu, 21 Aug 2008 15:18:58 +0000

Wat het meest opvalt aan deze voorstelling is het bijzonder sterke spel. Vooral Ko van den Bosch, maar ook Frank Lammers en Malou Gorter spelen zeer overtuigend. Bovendien zijn de (toegevoegde) teksten van Van den Bosch erg mooi (CNTRL, Delete, Home!). In het tweede deel zakt het tempo wat in, maar de manier waarop het verhaal de huidige werkelijkheid in wordt getild, vind ik goed gevonden, en de ‘audience participation’ een interessant experiment (in ieder geval vanuit het oogpunt van lijdend voorwerp in deze).

Ajax, FACT, Theater aan het Spui (28/09/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:18:57 +0000

Okay, experimenteel-modern-politiek-publieksparticipatie-theater. Ben ik altijd helemaal voor, maar ik begrijp Ola nooit zo. Er worden allemaal indringende vragen gesteld, opmerkingen gemaakt en zelf nadenken verlangd, maar uit eindelijk zegt het niets. Dat ‘Netwerk’-muziekje past dus ook wel goed bij haar voorstellingen. Het lijkt heel gewetensvol, maar echt een mening hebben die reportages niet. Ze willen je aan het denken zetten, that’s it. Sorry, dank je wel; ik denk al.