Moose - De Vogelfabriek

irritant, De Vogelfabriek (20/08/2010)

colson — Fri, 20 Aug 2010 06:53:53 +0000

“Irritant” kreeg volop publiciteit. Veel positieve commentaren en bovendien was Sanne Vogel veel op lokale en nationale zenders te zien.

De lof is terecht. Maar die komt behalve de leading lady ook Nadja Hübscher en de geweldige Egbert-Jan Weeber toe.

Zelden zal er zoveel genoten zijn van ergernissen. ergeniswekkende

Raaf, De Vogelfabriek (02/12/2008)

lisa — Fri, 12 Dec 2008 10:50:36 +0000

Tygo Gernandt, Sanne Vogel en Egbert-Jan Weeber spelen samen in de theaterproductie RAAF door de Vogelfabriek. Samen met mijn vader ben ik naar deze voorstellig gegaan. Ik was bang voor zijn mening. Wij gaan niet zo vaak naar toneelvoorstellingen en vooral niet waarin gesproken wordt. Maar het was erg leuk, er werd aardig gespeeld. Het verhaal gaat over twee broers die op een dak van een pand leven. Egbert-Jan speelt een jongen die het syndroom van Asperger heeft. Wat realistisch overkomt met bepaalde bewegingen die hij maakt en alle teksten en woorden die hij uit zijn hoofd geleerd heeft. Mensen met het syndroom van Asperger staan erom bekend dat ze heel slim zijn. Dus eigenlijk wordt het vrij cliché nagespeeld. Tygo is zoals gewoonlijk lekker rauw, ik hou daar wel van. Sanne Vogel laat zich ook lekker gaan op het podium, ik vind het knap dat zij zich zo durft te transformeren en een naïef jong meisje met bijpassende hele lelijke rokje. Sanne verschijnt later ten tonele, zij ontdekt de twee jongemannen door de oudste te filmen in de supermarkt. Deze filmpjes worden geprojecteerd op de achtergrond, erg leuk om de virtuele ruimte zo in beeld te brengen. Duidelijke vormgeving, niets bijzonders of abstracts. Het dak is een dak, ik vind wel dat de bakstenen die op het randje liggen, echte bakstenen moeten zijn. Ze zagen er erg fake uit, ze kraakten en bogen door onder het gewicht van Tygo. Na het einde van de voorstelling vroeg mijn vader wat de makers nou eigenlijk met deze voorstelling wilden zeggen. Ik denk dat ze mensen met het syndroom van Asperge in beeld willen brengen. In de voorstelling worden zij ook wel vergeleken met raven. De grote broer beschermd de kleinere omdat hij wil dat deze niet helemaal platgespoten wordt. Wat in de realiteit soms wel eens gebeurd omdat mensen niet weten wat ze met zo iemand aanmoeten. Met deze voorstelling maken ze weer een ernstig feit bespreekbaar. Hoe ga je om met iemand de Asperge heeft? Ik vind dat ze dit op een mooie maar ook confronterende manier in beeld brengen. Door Lisa Louwers

Flater, De Vogelfabriek (14/07/2007)

Sun, 15 Jul 2007 14:59:33 +0000

Gezien op de Parade; voorstellingen waar alohol aan het publiek wordt aangeboden zijn altijd goed.

Het stuk begint vervreemdend, en blijft dat ook. balancerend op de rand van over the to acteren gaat het net over de rand, en da’s jammer, want nog niet eerder bij voorstelling heb ik zo in dubio gestaan om boe te roepen of een staande ovatie te geven. De leefwereld van de moderne 20’er wordt zo herkenbaar uitvergroot en in stukken opgediend dat het eng te noemen is. Dat de spelers daarbij zichzelf aanbieden als slachtoffer (of toch helden) is daarbij erg dapper.
Het gebruik van techniek is heel subtiel onderdeel van het stuk, wat met zulke beperkte middelen als op de parade knap te noemen is.

Gesloten hoofd, De Vogelfabriek (09/02/2006)

Floortje — Thu, 09 Feb 2006 20:48:01 +0000

Sanne Vogel groeit en wordt beter. Gemeen genoeg valt daardoor meer op wat de zwakke plekken in haar spel en in deze voorstelling zijn. Veel logistiek gedoe met microfoons en rekwisieten wat spel in de weg zat. Microfoon was dramaturgisch wel te verantwoorden keus maar gaf voor mij te veel afstand. Veel tekstfoutjes, jammer. Verder twee goede onderwerpen in een voorstelling, dat is er een teveel. Supergoeie projectorscene straalt in een voor de rest warrige avond; simpel helder idee en prachtig spel, dat had wel een uur mogen duren. Kill your darlings Sanne!

Sorrie, De Vogelfabriek (19/07/2004)

Thu, 29 Jul 2004 20:48:30 +0000

In het begin begon het wat vreemd: 2 broers rond een keukentafel vol rommel. Niet echt duidelijk waar het gesprek nou over ging.
Op het moment dat het mij meer en meer begon te boeien, stapte er 2 mensen op, en gingen weg.
Jammer want het was, na een twijfelachtig begin, echt een erg goed stuk.

hap, de vogelfabriek (05/07/2004)

Thu, 08 Jul 2004 23:09:19 +0000

Hap is een slecht toneelstuk. Als je op het gezellige parademaken van de vier acteurs mocht afgaan dan beloofde het wat te gaan worden. Maar helaas. Waar dikke mensen van nature sypathie oproepen verschuilen deze vier zich achter een toneelstuk dat veel schreeuwt maar niets zegt en dus de tenen doet krommen. Het is frustratie zonder oprechte relativering. De personages zijn ongeloofwaardig en slecht geschreven maar het meest erge is nog wel de geluidsband van de ouders die zich zogenaamd vol zitten te vreten boven. Op het dak van de tent zeker. ja daaaag

Hap, De Vogelfabriek (17/06/2004)

Miel — Mon, 21 Jun 2004 11:19:11 +0000

Wat is Sanne Vogel een bijzondere actrice! Ik hoop dat ze binnenkort te bewonderen mag zijn in een echt stuk met echte acteurs onder een heuse regie.

Sneeuwwitje en de zeven caravans, De vogelfabriek (22/04/2004)

Floortje — Thu, 29 Apr 2004 13:09:12 +0000

Leuk, misschien iets te leuk. Ziet er erg mooi uit, geweldig gewei voor voordoek en eerste beeld. Playback theater werkt leuk, maar was misschien iets spannender geweest als er iets meer discrepantie was geweest tussen tekst en wat je ziet. Maar wat zit ik hier nou weer te neuzelen. Ben benieuwd of we ‘m op andere voorstellingen gaan tegenkomen, zo’n mooie locatie is niet snel meer gevonden.