Moose - AHK

A hard day's night, Sanne den Hartogh, Floris van Delft, AHK (22/06/2003)

Floortje — Tue, 24 Jun 2003 11:39:35 +0000

Heftige voorstelling. Sanne den Hartogh is eng en onberekenbaar, maar soms ook lief. Decor van supermarktkarretjes is goed gevonden. Het moment waarop het publiek direct wordt aangesproken, was minder. Het ging over de top en ik voelde me juist minder aangesproken. Tomaat voor de tekst die soms iets te zweverig wordt. Geweien omdat het echt iets wilde zeggen en dat het lekker rauw bleef.

Tenminste houdbaar tot, Elise Griede, Reinike Jonker, Manon Ossevoort, Sarah Ringoets, AHK (26/06/2002)

Floortje — Fri, 28 Jun 2002 08:51:42 +0000

Vier mooie meiden demonstreren dat het Almeerse spreekwoord “Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen” ook zijn keer zijde heeft. Mooi, grappig en energiek. Bij tijd en wijlen ook erg ontroerend. Maar op het eind wordt er genoeg teveel uitgelegd en komt er iets te veel plot en moraal in. Dat is jammer, want alle sympathie die je eerder voor de karakters hebt gevoeld, verdwijnt dan en daarmee de tragiek. Maar geen gezeur, deze dames worden sterren, dat is wel duidelijk. Speciale aandacht voor de geweldige muziek en de goede geluidsinstallatie!

Het verdwijnt vanzelf, Klemens Patijn, AHK (23/06/2002)

Floortje — Mon, 24 Jun 2002 12:35:12 +0000

‘k Was een beetje uitgeput van ‘De Jonge Makers Marathon, maar gelukkig als laatst een stukje kleinkunst. Mooi af stukje theater. Zaalbespeling in het begin had iets beter gekunt en de tics iets virtuoser (kleinen tomaatjes), maar voor de rest gewoon af. Speciaal gewei voor schoolbord scene en waterballet. Dat zat echt goed in elkaar. Niets meer aan doen.

Dooier, Boukje Schweigman, AHK (23/06/2002)

Floortje — Mon, 24 Jun 2002 12:27:58 +0000

Rond, rond, rond. Mooi en rood. ‘k Zou er dus eigenlijk prima een tomaat aan kunnen geven, maar dat doe ik niet. Geweitjes.

Kirchstraße 5a... Oost west Thuis, Kim van Zeben, AHK (23/06/2002)

Floortje — Mon, 24 Jun 2002 12:25:32 +0000

Kim van Zeben speelt voornamelijk de tekst en dat doet ze heel goed, in aanmerking genomen dat het natuurlijk onmogelijk is om iemand te spelen die drie keer zo oud is als jij en uit Oost-Berlijn komt. Die tekst wil dan weer heel veel tegelijkertijd, een beetje historisch perspektief, wat gedachtes over de comsumptiemaatschappij, maar ook iets met een baby en een huwelijk en angsten. Dat laatste vind ik veel minder interessant. Baby’s en huwelijken zijn zo’n beetje overal hetzelfde, maar de val van de muur kan alleen nog maar in Noord-Korea.