Moose - Valentijn Fit

Baal, Valentijn Fit, Regieopleiding AHK (22/04/2003)

Floortje — Wed, 23 Apr 2003 10:59:14 +0000

Om te beginnen geweien voor het geweldige decor. Entree is geweldig spannend en mooi. Het slaat daarna behoorlijk dood, teksten vlogen rond mijn oren en het duurt lang voordat ik me thuis kon voelen in dit Brechtiaanse universum. Na verloop van tijd gaan de epische grappen werken en dan komt er een hoop meer vaart in, maar het spel is nogal divers, qua speelstijl en niveau, en dat helpt ook niet echt. Grote probleem met de voorstelling is dat de smerigheid van Baals universum niet echt overkomt. Baal is een sympatieke krullebol en de wereld een Bob Ross schilderij. Daardoor is Baal niet een gevaarlijke voorstelling, terwijl ik het stuk behoorlijk griezelig vind. En mensen, ga vooraan zitten want de zichtlijnen op mijn bankje waren niet best.

Eden, Valentijn Fit (18/06/2002)

Floortje — Tue, 18 Jun 2002 15:14:27 +0000

Decor is mooi en gelikt, publiek wordt ronduit hebberig van de commode met handige uitklapconstructie. Publiek wordt ook hebberig van de actrice Roos Drenth, en daardoor heeft het aan het eind geen echte venijn. Zo’n leuke heldin gaat nooit echt dood, let maar op; wegens succes volgend jaar op de Regiedagen ‘Eden 2: the girl strikes back’

Eendvariaties, Valentijn Fit (16/06/2002)

Floortje — Mon, 17 Jun 2002 14:21:00 +0000

Deze voorstelling gaat belangrijk over eenden. Ik moest dan ook veel denken aan de voorstelling ‘Alleen alleen is een eend een eend’ van Ine te Rietstap. In die voorstelling ook twee mannen, maar ook gekke kostuums, muziek, bewegen met je lichaam. In deze voorstelling helemaal niets. Behalve Mamet en de acteurs. Wauw, wat is dat weinig. De muzikaliteit van de tekst kwam goed naar boven, maar de acteurs acteerden te veel om het echt muziek te laten zijn. Eén stilte was speciaal goed gelukt, waarvoor gewei. Ik vind Mamet altijd een opgave, maar gelukkig was er gerookte eendeborst toe. Dat ironische culinaire liflafje relativeerde geweldig; het glanzende geel van het toastje, het prille voorjaarsgroen van de tuinkers en het sappige doorregen rose van het vlees waren lekker wild na zo’n ingetogen en grijze voorstelling.