Moose - De Mexicaanse Hond

Wees ons genadig, De Mexicaanse hond (14/06/2007)

Patries — Fri, 15 Jun 2007 08:44:18 +0000

In de gelukkige omstandigheid geweest deze voorstelling twee keer te zien. Beide keren een meer dan aangename ervaring. Tekst, muziek en personages typisch van Warmerdam, schitterend toneelbeeld/ regie en uitstekend geacteerd. De humor van van Warmerdam pakt je, of hij pakt je niet, er lijkt geen tussenweg te zijn. Kortom 4 geweien: regie, tekst, spel en muziek. Die ene tomaat is voor het ongelooflijk chagrijnige gezicht van Pierre Bokma bij het in ontvangst nemen van het applaus. Jammer.

Wees ons genadig, De Mexicaanse Hond (14/05/2007)

Jeanine — Sun, 20 May 2007 17:33:36 +0000

´t Ligt aan mij, ik weet het. Het ligt aan mij en misschien aan Alex van Warmerdam maar zeker niet aan de acteurs want die waren natuurlijk prima als vanouds. Misschien moet ik voortaan de voorstellingen van Van Warmerdam maar gewoon overslaan. Ik wil namelijk graag emotie op het toneel zien, en echte mensen en het liefst in een min of meer logisch verband. En daarvoor moet je niet bij deze voorstelling zijn. Het zijn weer allemaal cliche-mannetjes (ook het vrouwtje)en die ken ik zo langzamerhand wel. Ik vind ze niet grappig maar zielig en sneu. Ik kan ook niet lachen om de Dikke en de Dunne dus het ligt echt aan mij. Wat wel heel knap is is dat typische toneelbeeld: zet een tak rechtop op het toneel en je herkent het meteen als Van Warmerdam. Er gebeurt op dat toneel verder weinig, het had ook net zo goed een hoorspel kunnen zijn waarbij je de plaatjes er dan zelf bij kunt verzinnen. Niet echt mijn smaak dus.

Wees ons genadig, De Mexicaanse Hond (07/04/2007)

Sat, 19 May 2007 10:07:21 +0000

Dat Alex van Warmerdam ondanks zulke geweldige acteurs nog steeds zo’n saaie en voorspelbare voorstelling kan maken is mij een raadsel. Ik blijf het maar proberen, ik weet dat hij het kan, maar de magie is ver te zoeken in deze voorstelling. Vanaf het eerste kwartier is het duidelijk waar het verhaal heen gaat, een echt conflict blijft uit en het geheel kabbelt ongestoord voort. 1 gewei voor de acteurs, de tomaten zijn voor een maker met talent die er maar niet in slaagt om met zijn Mexicaanse Hond een echt boeiende theatervoorstelling te maken.

Wees ons genadig, De Mexicaanse Hond (14/05/2007)

maupi — Thu, 17 May 2007 21:02:05 +0000

Katherina wil een man met talent. Prinsesje nimmertevree.
Is Katherina muze of anti-muze? Scheppen Julius, Simon en Jack dankzij of ondanks haar uiteindelijk geslaagde werken?
Een heerlijke voorstelling, perfecte timing, absurd én triviaal, scherpe teksten, alle personages uitstekend neergezet.

wees ons genadig, de mexicaanse hond (03/05/2007)

colson — Fri, 04 May 2007 05:42:22 +0000

Alex van Warmerdam schrijft sprookjes voor grote mensen. Zijn personages zijn gewoon ongewoon, hun gedrag ligt steeds nét naast normaal. Zijn teksten schuren langs alledaagse én conversaties. Kortom: ik ben gek op zijn films en toneel. Waar nog bij komt dat hij bijna altijd een goed ingespeeld sterrenteam ter beschikking heeft. De toneelreus Pierre Bokma natuurlijk en een geweldige Ariane Schlüter. Maar Aat Ceelen en Stefaan Degand doen daar niet voor onder.

Het sprookje gaat over een onbereikbaar ideaal van kwaliteit en perfectie (denk ik). Tevergeefs proberen drie bevriende en rivaliserende mannen - een schilder , een dichter en een componist - hardnekkig aan de onhaalbare eisen van hun gedeelde muze te voldoen. Als zo vaak bij van Warmerdam, wordt daarbij gereisd (meer van het doel af dan er naar toe uiteraard) en intiem en ongemakkelijk gebivakkeerd in het bos.

De personages lijken - ietwat droevig, wellicht wat wijzer, maar in ieder geval niet gebroken- uiteindelijk met hun tocht toçh niet al te veel te zijn opgeschoten. Maar ik verliet tamelijk blij de zaal.

Wees ons genadig, De Mexicaanse Hond (21/04/2007)

Pinguin — Sun, 22 Apr 2007 10:08:45 +0000

Ik wil alleen maar zeggen: JA JA JA JA JA JA!!!
Wat een goed, mooi en absurd stuk! Waarom goed? Omdat het allemaal klopt, alles is goed in elkaar gezet en loopt gesmeerd. Waarom mooi? Door het spel en doordat het ergens over zonder dat het ergens over gaan moet. Waarom absurd? Omdat alles steeds weer anders loopt dan je denkt, omdat de één een knecht wordt en daar niets meer aan kan doen of doet, omdat de ander steeds niet in de scène hoort te zijn en omdat je soms 3 keer dezelfde scene ziet. Het begint jolig en dan krijg je de zoektocht naar de muze of de man of het geluk of hoe het geluk kwijt te raken of het talent of de ware liefde of hoe mensen met elkaar omgaan of de conventies daarvan. Zijn er minpuntjes? Ja, natuurlijk. De vlag die voor de mensen op de 1e rij niet werkte en leuker was geweest als het vaker terug kwam. En ik heb Ober niet gezien en het schijnt dat daar ook negers een onbeduidende rol spelen. Maar dat mag de pret niet drukken. Topstuk!

De verschrikkelijke moeder, De mexicaanse hond (29/11/2005)

Jeroen — Wed, 30 Nov 2005 10:50:21 +0000

De moeder in deze voorstelling was ook écht verschrikkelijk. Maar hoe geweldig neergezet door Bokma. En niet alleen is hij ijzersterk als moeder, maar ook als vader en broer. Ook de andere acteurs doen het goed, al halen ze het niet bij de kracht en de intensiteit van Pierra Bokma. Wel blijft de vraag bij mij hangen wat we nou met deze voorstelling moeten, is het anekdotisch, zegt het iets over ons allemaal(je zou als je naar de tekst kijkt zeggen van wel..), of is dat te ver gezocht? De muziek had ik niet zoveel mee, die voegde eigenlijk niets toe aan de voorstelling, daarvoor dus een tomaat.

De verschrikkelijke moeder, de mexicaanse hond (04/11/2005)

Mon, 14 Nov 2005 13:46:30 +0000

Zuiver een vehicel voor de acteer-excelentie van Bokma. Met fijne dialogen, maar een te kort schietende naratief. Dus, je vervellt je geen moment, maar het gaat nergens over.

Oja: Annet Malherbe wilde graag zingen met zoon-lief op gitaar en dat vond paps ook een leuk idee. Leuke liedjes maar hadden niks van doen met de voorstelling.

De verschrikkelijke moeder, De mexicaanse hond (13/09/2005)

Pinguin — Wed, 14 Sep 2005 09:43:14 +0000

De tijd is voorbij gevlogen, ik had het gevoel dat de voorstelling veel korter was en dat is een goed teken. Een teken dat ik me vermaakt heb, maar waarmee dat weet ik nog niet. Tuurlijk veel van de one-liners waren goed het lied over het haasje zal me altijd bijblijven en de moeder was echt verschrikkelijk. De muziek was goed, het spel ook, de zang geweldig en er viel genoeg te puzzelen (je wilt toch orde scheppen in de absurditeit). Maar ik heb toch het gevoel dat het voor mij niet absurd genoeg was, dat het een soort ‘Het beste van’ compilatie was van een komedie, een klucht en een sprookje. De tomaat dan ook voor dit gevoel dat er een betere compilatie had gemaakt kunnen worden.

de verschrikkelijke moeder, de mexicaanse hond (12/09/2005)

colson — Tue, 13 Sep 2005 13:01:10 +0000

We moeten er ernstig mee rekening houden dat Alex van Warmerdam geniaal is. Wéér een Mexicaanse Hond en één van de beste. Een krankzinnige, maar wel een krankzinnig goeie tekst. En ja, met een broer, een moeder én een zelfbenoemde vader die inderdaad verschrikkelijk zijn. Duivels en fascinerend. Een personage dat gewiekst anderen bespeelt en gebruikt. Eentje die de situatie en anderen feilloos peilt en uitbuit. Zijn/haar “Oppervlakkigheid zit aan de buitenkant”, maar daar kun je blijkbaar ver mee komen. Hij/zij laat zien wat op dat moment effect sorteert. Het lijkt wel over het toneelspelen zelf te gaan. Misschien zelfs wel over Pierre Bokma. Nóg een theatraal genie, vermoed ik.
Bedankt,het was een heel mooie avond.