Moose - Ensemble Leporello

Twee meisjes en een schurk, Ensemble Leporello (24/11/2012)

KVSmiley — Wed, 05 Dec 2012 07:53:22 +0000

Vrij geïnspireerd op de Oud-Griekse Mythe van Tereus, brengt deze voorstelling het tragische verhaal van de zusjes Procne en Filomela. Ze leiden een zorgeloos bestaan tot Procne uitgehuwelijkt wordt aan Tereus. Ze krijgen een zoon, Ithys. Procne en Filomela zijn uit elkaar gegroeid, maar dan komt de dag waarop Filomela toch op bezoek komt. Tereus is altijd al verliefd geweest op Filomela en verkracht haar. Om haar het zwijgen op te leggen, rukt hij haar tong uit. Tegen de beide meisjes zegt hij dat de andere dood is. Op een dag zien ze elkaar echter toch terug en ze nemen wraak op Tereus door Ithys te doden en te laten opeten door Tereus.

De eerste twintig minuten had ik het moeilijk. Woordenloos theater met mooie beelden. Zo houden beide dames op een bepaald moment een laken strak tussen hen in en het lijkt alsof ze aan een lange tafel zitten. En zo volgen er nog wel een paar. Alleen duurt het allemaal wat te lang. Hiermee willen ze de sfeer scheppen waarin het stuk baadt. Dit had gerust iets korter gemogen wat mij betreft. Zodra de actrices echter hun mond opendoen, nemen ze je mee in de wereld van de Griekse tragedies en ze laten je niet meer los tot aan het laatste beetje applaus. Met de nodige humor en aan een strak tempo vertellen Annelore Stubbe en Mieke Laureys het verhaal van Filomela en Procne. Ze brengen de woordenvloed zo geloofwaardig en aan zo’n mooi tempo dat je blijft luisteren. Hun samenspel is prachtig om naar te kijken. Ik heb ook nog maar zelden twee actrices zo mooi synchroon dezelfde tekst weten opzeggen. Ook de mooie muziek van Guido Belcanto en de soundscapes van Pepijn Caudron dragen bij tot het geheel van deze voorstelling. Heel mooi, alleen jammer van het begin. Doe er tien minuten af en dit is echt beklijvend van begin tot eind.

Arabische nacht, Ensemble Leporello (29/03/2012)

Melpomene — Thu, 29 Mar 2012 08:11:47 +0000

Met weinig een hele (droom)wereld

In de nieuwe voorstelling van Ensemble Leporello, genaamd ‘Arabische Nacht’ en naar een tekst van Roland Schimmelpfennig, is het niet de diepe betekenis die me nog dagen of uren achtervolgt. Ik ben niet diep geraakt en mijn visie van de wereld wordt niet verplicht om bijgesteld te worden, maar wat een vermakelijke voorstelling. Al een te lange tijd geleden zag ik een voorstelling waar ik enorm door verrast was in het Grand Theatre en zo had ik niet veel verwacht toen ik acteur Dirk Opstaele bij aanvang van de voorstelling in het voetlicht zag treden. Nog niet eerder zag ik een voorstelling van Ensemble Leporello en wist dan ook niet wat ik kon verwachten. Enorm blij ben ik dat ik naar voorstellingen ga van, voor mij, onbekende makers want deze solist wist me, begeleidt door pianiste Iris de Blaere, met virtuoos acteerwerk in de wereld van de voorstelling te trekken.

‘Arabische Nacht’ gaat over de alledaagse bewoners van een woonblok in een Duitse voorstad. In eerste instantie lijkt het verhaal niet veel bijzonders, maar habiel is Opstaele in de gedoseerde manier waarop hij alle personages een identiteit geeft. De minimale gebaren en stembuigingen zetten de lijnen voor de film die zich voor mijn ogen vorm krijgt en die ik in mag kleuren met mijn eigen verbeelding. Hoewel het verhaal langzaam is blijft Opstaele me boeien, helemaal wanneer de alledaagsheid overgaat in een droomwereld waarin de verhalen van alle personages uiteindelijk bij elkaar komen.

Deze voorstelling toont hoe kunstenaars met genoeg vakbekwaamheid en vindingrijkheid een chimère kunnen tonen die geen nood heeft aan stereotypering of show. Klein en afgemeten staat ‘Arabische Nacht’ als een huis.

Arabische nacht, Ensemble Leporello (29/03/2012)

Melpomene — Thu, 29 Mar 2012 08:11:43 +0000

Met weinig een hele (droom)wereld

Minnevozen, Ensemble Leporello (01/02/2012)

RiRo — Fri, 03 Feb 2012 14:27:55 +0000

Ja, heerlijk is dit! Het intro door de sopraan brengt je meteen al in de juiste stemming voor een blijspel vol liefdesperikelen, gebaseerd op de eerste toneeltekst van Marivaux (1688-1763), Arlequin poli par l’Amour. Heel goed gemaakt muziektheater vind ik het. Hilarisch maar toch subtiel. Met een prachtige, geestige, maar toch ook heel sensuele vrijscène. Misschien wel de mooiste en zuiverste die ik ooit op een toneelpodium zag.

Vier acteurs voor de vier archetypisch personages, twee zangers (een sopraan en een bariton) en vier musici (met muziek van onder meer Marivaux’s tijdgenoten Pergolesi en Rameau). Het ritme is perfect, het spel in de stijl van de commedia dell’arte (waarin de twee zangers gewoon worden geïntegreerd) is weldadig. En de tekst van Marivaux, bewerkt door regisseur Dirk Opstaele, is nog heel leerzaam ook. Want over de liefde raak je nooit uitgeleerd. Toch?

Een blijspelproductie met de kwaliteiten van Minnevozen in zo’n professionele regie, en met zo’n hoog niveau van acteren, is in Nederland bijna nooit te zien. Waarom wordt deze voorstelling van dit (vanuit Brussel opererende) reizende repertoiregezelschap hier niet wat vaker geprogrammeerd?

(Onkel) Vania, Ensemble Leporello (04/11/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:23:31 +0000

Anarchistische Tjechov-personages praten met elkaar. Dan komt Tjechov zelf op, en hij praat ook. Soms zingen de personages. Soms gaan ze af en op. Het is een toneelstuk. Ik kan er geen chocola van maken.

De Sid, Ensemble Leporello (13/01/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:13 +0000

Winkeldochters afstoffen. Laat dat maar aan Leporello over. Niettemin al de tweede Cid van het jaar. De Vlamingen halen niet de diepgang van TGA, maar knallen die lang tekst er wel drie keer zo snel doorheen, en dat is ook veel waard. Ik ken flipperkasten die nog sneller spelen, maar dat zijn er niet veel. De tongbrekende toeren gaan vergezeld van olijke, minimale kunstjes in spel en met decor. dat leidde tot een zeer amusante voorstelling, al weerhield het de Amsterdamse hoogleraar theaterwetenschap er niet van een uiltje te knappen. Conclusie: Leporello moet veel meer optreden in Nederland.

Bekket, Ensemble Leporello (02/05/2004)

Adrian — Sun, 09 May 2004 10:51:35 +0000

Als een voorstelling Bekket heet, dan ga je op zoek naar Becket-elementen. Bij Ensemble Leporello moet je dan goed zoeken. Een expert van het werk van de Ierse schrijver zal ongetwijfeld elementen kunnen herleiden naar teksten Spel zonder woorden en Wachten op Godot (verbeeld door de blinde man op het podium) en het absurdisme van een groot aantal Becket-teksten. Maar overduidelijk zijn die links niet. Is Bekket daarmee een slechte voorstelling. In het geheel niet. Dirk Opstaele en zijn team maken er een hele mooie muziek-dans-theatervoorstelling van, die in de verte herinneringen oproept aan de eerdere topvoorstelling van het Ensemble: Bergtocht. Ditmaal zonder woorden, maar met schitterende zang en muziek (van Frank Nuyts) en interessante bewegingen zet Leporello een echte beleving op het podium, die veel ruimte laat voor eigen invulling. De een zal dat prettig vinden, de ander zoekt misschien meer houvast. Maar als je je laat meevoeren door het sobere spektakel dat Bekket biedt, maak je een fantastisch uur mee.

Hollywood Remix, Ensemble Leporello (01/05/2004)

Adrian — Sun, 09 May 2004 10:21:04 +0000

Waan je in Parijs of New York in het interbellum met deze schitterende voorstelling van Ensemble Leporello. De man, de vrouw, de minnaar, allen hebben ze een stem in deze combinatie van vier eenakters. De dwaze verwikkelingen van dit ietwat losbandig trio blijven boeien tot het een na laatste deel. Daarna wreekt de weinig diepgaande inhoud van de tekst zich wat, waardoor je het allemaal wel genoeg vindt. Niettemin blijkt dat de specifieke ritmische Leporello stijl zich perfect leent voor een lichtvoetig spel als Hollywood Remix en met een heel licht gevoel zweef je het theater uit, blij en in staat tot een beetje losbandigheid.

Brittanis, Ensemble Leporello, Dirk Opstaele (25/04/2003)

Mon, 28 Apr 2003 14:27:44 +0000

Puur theater zoals dit heeft geen overdadige kostuums of decors nodig. De beweeglijkheid van de acteurs zorgt voor een gevoel van opslorping, alles doet mee, ook de toeschouwer. Absoluut de moeite waard!!!

Bergtocht, Ensemble Leporello (25/04/2002)

Bram — Thu, 25 Apr 2002 21:38:29 +0000

Misschien wel het dichtst de oude grieken benaderend van alles wat tegenwoordig te zien is. Wondermooie teksten die aan Gezelle en van Ostaijen doen denken gecombineerd met haast sacrale gezangen. Met niks dan hun stem neemt Leporello je mee op een fietstocht - je ziet de beelden voor je. Groots in zijn eenvoud. Kerstomaatje voor de soms wat voor de hand liggende gebaren.