Moose - Huis aan de Werf

Sletjes, Huis aan de Werf (06/04/2001)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:15 +0000

Meer van hetzelfde eigenlijk. Na ‘Vleis en Bluumkes’ (hoe je dat ook mag schrijven) kon je zoiets toch wel verwachten. Er werd nu mooier gespeeld en er was veel meer plek voor ontroering, maar het blijft een beetje laf en flauw. Het lijkt alsof ze kwetsbaar op het toneel staan, maar ik vind de vorm juist ook zó veilig. De spelers verdienen drie geweien (René Geerlings is hyperkomisch) maar de veilige regie een DIKKE PEPER in haar… Toch valt er wel iets voor te zeggen want het wordt weinig gedaan, zo dichtbij en geïmproviseerd. Maar een boog is moeilijk te spannen blijkt maar weer.

Sletjes, Huis aan de Werf (07/04/2001)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:23:15 +0000

Ik raak gefascineerd door de voorstellingen van Ine te Rietstap. Ik snap er niks van, wat is een afspraak, waar begint de improvisatie, wat is theater, wat is echt? Met als gevolg dat ik dan maar alles geloof. Tijdens de voorstelling vind ik het vaak ook ongelofelijk rommelig, ergelijk en slecht en snel daarop ben ik tot tranen toe geroerd. Geweien voor de cast; iedereen is prachtig en een gewei voor Madonna.

Sletjes, Huis aan de Werf (07/04/2001)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:15 +0000

Eigenlijk heb ik geen mening over deze voorstelling, want ik weet nog steeds niet wat ik er van vond. Mag dat ook een keer?

Cooking with Elvis, Huis aan de Werf (23/09/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:22:12 +0000

Een thema en rolverdeling zou oud als het theater zelf. Het stuk vertelt het klassieke verhaal van liefde, haat, dubbelspel, bedrog. Een koning, zijn vrouw, hun dochter, hun minnaar. Machtsverhoudingen schiften waar rollen verschuiven.
Op het podium staan voor mij de prachtigste typetjes die ik ooit op een podium heb zien staan, met voor mij de minnaar als absolute winnaar. Zeer vermakelijk en voor velen shockerend.

Cooking with Elvis, Huis aan de Werf (23/05/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:22:12 +0000

Snel, feestelijk, schrijnend, mooi, snel, lelijk, goed gespeeld, fijne teksten, snel, veel Elvis, mannen, mooi, goed, heftig, neuken, hip, Elvis en ik heb me erg vermaakt.

Cooking with Elvis, Huis aan de Werf (24/05/2000)

Vonneke — Thu, 21 Aug 2008 15:22:12 +0000

Er wordt voornamelijk te hard geschreeuwd in deze klucht, die behalve het optreden van Elvis toch echt het kaliber van de gemiddelde stamppot niet overstijgt. Het is een dun lijntje, en ik kan me voorstellen dat er avonden zijn waarbij de grappen wel lukken en de voorstelling echt over de kop gaat. Maar als dat niet lukt, en dat was hier het geval, dan blijft er niets over dan een grijze pruttige knoedel met een blote piemel erin. Een gewei voor Elvis, hij is vlees geworden hysterie. En dat is erg grappig.

De Jeugd van Tegenwoordig, Huis aan de Werf (31/08/1998)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:21:55 +0000

Als het de bedoeling was om een beeld te geven van de Nederlandse jeugd is het mislukt, omdat ik alleen maar keurig opgevoede middle class kindertjes heb gezien, en als het de bedoeling was om een aantal bijzondere jonge mensen te tonen is het mislukt omdat hun verhalen zo on-theatraal gehouden zijn dat het niet een uur lang de aandacht weet vast te houden.

De Jeugd van Tegenwoordig, Huis aan de Werf (31/08/1998)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:21:55 +0000

Altijd innemend natuurlijk, die jeugd van tegenwoordig, maar of dit nu echt nieuw theater is, nee. Het is vooral leuk om te zien hoe ‘echt’ de medespelers zich vervelen als een persoon over zijn passie vertelt. Dat is pas waarheid op het toneel! Maar het blijft sip dat ik niet zoveel vertrouwen in hun toekomst heb als zij.

De Jeugd van Tegenwoordig, Huis aan de Werf (31/08/1998)

Miel — Thu, 21 Aug 2008 15:21:55 +0000

Pubers vertellen ons over hun dromen, toekomstplannen en dagelijkse bezigheden. Grappig, ontroerend, maar als theatervoorstelling niet interessant: één voor één doen ze hun zegje, op het eind samen een liedje. Zo heb ik ze wel vaker meegemaakt, de pubervoorstellingen. Mooiste moment: de skater die het melige relaas van drie vriendinnen nog saaier vindt dan ik en onderuitgezakt de apatische houding aanneemt die ik destijds zeven jaar heb volgehouden.

Alleen alleen is een eend een eend, Huis aan de Werf, Ine te Rietstap (18/05/2000)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:19:01 +0000

Mooie, kleine voorstelling over wat dat nou is: acteren. Harm van Geel kan in ieder geval heel overtuigend echt lachen op het toneel. Dat is me wel een paar geweien waard.