Moose - Keesen en Co

een meeuw, keesen en co (01/03/2008)

Sun, 02 Mar 2008 08:49:56 +0000

moest in het begin erg wennen aan het koket en enigszins geforceerd voortdurend de zaal inkijken vd acteurs, zelfs als ze elkaar aanspraken
maar later werkte het uitstekend, temeer omdat het meer in balans lag

decor aanvankelijk ook erg vreemd, maar vooral tegen het eind werkte het bijzonder goed

acteurprestaties formidabel, qua ensemble nog meer dan individueel
de oudere auteur (ogenschijnlijk mooi uit losse pols gespeeld) + dito actrice (die herhaaldelijk prachtig de show stal) bleken kwantitatief (letterlijke aanwezigheid op toneel) min of meer een hoofdrollen te vervullen, wat ik me van andere voorstellingen niet herinner

veel zeer passende regie-vondsten, waaronder het verpletterende einde…

Een meeuw, Keesen en co (22/02/2008)

Mon, 25 Feb 2008 15:43:11 +0000

Een meeuw van Tjechov als de komedie die Tjechov bedoeld heeft. Fantastisch gespeeld en geen minuut te kort. Ik heb ademloos gekeken en was oprecht ontroerd door het slot. Willibrord, chapeau!

Meeuw, Keesen en co (07/02/2008)

Tue, 12 Feb 2008 16:57:22 +0000

Ik kende dit stuk alleen van lezen, nog nooit live gezien. Het is een prachtige aangrijpende voorstelling. Waarbij ik niet wist of ik nou moest lachen of huilen.

door jou, keesen en co (17/10/2007)

colson — Thu, 18 Oct 2007 06:48:57 +0000

Acht minirecensies zongen uitbundig de lof van “door jou”. Wij behoorden tot de zielepoten die de voorstelling gemist hadden. Maar nu is er een tot eind november doorlopende herneming. Dus togen wij alsnog opgewekt naar de Brakke Grond.

Nou, dat viel behoorlijk tegen.

Natuurlijk, het genre - gevorderde echtelieden die elkaar, gewapend met een verbale variant van scalpel, rapier en hakmes, ontleden, met jeugdig bezoek als katalysator- is bijna net zo uitgebeend als de personages aan het eind van het stuk plegen te zijn. Maar dat sluit niet uit dat zich een nieuw pareltje kan hebben aangediend.

Helaas, wij konden ditmaal geen nieuwe bekorende inzichten, perspectieven, ontwikkelingen, stijl of wat dan ook ontdekken. Eerlijk gezegd is het een tamelijk saai stuk, met een saai decor, niet zo bijster geï¿½nspireerd spel en een paar leuke oneliners.

Na al dat eerdere gejubel viel dat toch wel een beetje tegen.

vrede, keesen en co (30/01/2007)

colson — Wed, 31 Jan 2007 08:15:25 +0000

Het heet een komedie te zijn en er valt zeker te lachen om de onberispelijk voor lijk liggende Roy Peters en zijn treurende entourage. Anderhalf uur lang ritselt de dialoog van spitse, geestige, vileine en soms ontroerende of diepgravende zinnen. NRC, Volkskrant en voorgaande Moosers juichten ovationeel voor deze theatrale dodenwake.

Zoals te verwachten valt wordt het beeld van de dode uit de commentaren van zijn nabestaanden niet echt duidelijk. Wel dat van de commentatoren zelf. En van hun heftige, zij het tegenstrijdige emoties.

So far, so good. Maar om nou te spreken over een meesterwerk gaat wat ver. Daarvoor moet zus Vera wel wel erg vaak over de rooie gaan. En de weduwnaar ( of is hij de weduwe?) zeurde daarvoor net iets te veel. Evenzeer bleef de ex-minnaar te zeer het typetje van valse nicht. En om nou te zeggen dat het decor onvergetelijk is, lijkt ook flink overdreven. Het meest kon ik meevoelen met zwager Broes - afstandelijk sympathiserend. Zo was het namelijk ook met mij als toeschouwer.

Gewoon, een goeie voorstelling.

De laatsten der onverstandigen, Keesen en Co (08/04/2005)

Wed, 13 Apr 2005 09:06:41 +0000

Voor mij een hele mooie voorstelling. Het was wat rumoerig in de zaal en om me heen waren er ook duidelijk mensen die zich niet zo amuseerden. Dat snap ik ook wel want het was veel tekst. Maar wat goed gaat Keesen en Co met tekst om. En wat actueel vertaald ook, dit stuk van dertig jaar oud klonk alsof het nu geschreven is. Het is misschien niet de beste voorstelling van Keesen en Co (Shakespeare is dead get over it is by far het beste wat ik uberhaupt dit seizoen gezien heb) maar toch. En wat een spelers. Reinout Bussemaker weer in een glansrol. Eigenlijk waren ze allemaal heel erg goed. En wat bijzonder die twee topactrices eens in een kleine rol te zien spelen. En wat ze daarvan maken. En die slotmonoloog van Dic van Duin vond ik echt fenomenaal - hoewel sommige mensen in de zaal daar anders over dachten. Maar daar trok hij zich gelukkig niets van aan.

Omtrent PP, Keesen en Co (22/01/2004)

Fri, 30 Jan 2004 08:36:38 +0000

Omtrent PP is een fantastische voorstelling, die tot nadenken stemt. Zelden werd een zo belangrijk stuk uit de vaderlandse geschiedenis zo intens, zo rijk, zo wijs neergezet als hier door de makers van Keesen en Co. De tekst is een aanwinst voor het nederlandse toneel. Als je geïnteresseerd bent in het gedrag van bezetters, collaborateurs, eigenzinnige eenlingen en de verontwaardiging die dat bij de ‘braven’ oproept, kortom in het gedrag van mensen die gestuurd worden om voor welke zaak dan ook te vechten, moet je deze voorstelling hebben gezien. Het gaat over veel meer dan over Poncke Prinsen. Het is met zoveel liefde geregisseerd en het wordt fantastisch gespeeld.

Omtrent PP, Keesen en Co (14/01/2004)

RV — Wed, 14 Jan 2004 22:41:15 +0000

Tja, allereerst is het geen gangbaar gegeven, weinig theatraal zelfs, stilstaand dramatisch, maar toch wel weer heel intrigerend. Ik weet niks van Poncke Prinsen, en vond dat een nadeel, want er wordt in de geabstraheerde geconstrueerde (knappe) tekst toch wel gesuggereerd dat het een alom bekend iets is… had ik last van. Verder zijn de acteurs echt heel erg goed, wat een genot om naar te kijken, maar inhoudelijk hield ik het niet vol, behalve de prettige relativering aan het eind die weer net die draai meegaf… maar ja, wat is dan een ‘eindoordeel’? Voor de poging, het gegeven, de tekst (samen) een gewei, voor de acteurs een gewei en toch een tomaat voor het ondoorgrondelijke van het geheel… ik was intellectueel geprikkeld maar nergens emotioneel geraakt, en dat vin’k toch wel prettiger… laat ik maar zuinig zijn in de waardering en ze in woorden een compliment meegeven…

Een leuk stuk over aardige mensen, Keesen en Co (06/04/2002)

MathijsV. — Mon, 08 Apr 2002 10:08:43 +0000

Een stuk over niet bijster interessante mensen, een stuk zonder duidelijk drama, kan het. Nee, het kan niet.
Esther Gerritsen moet zich dat al snel beseft hebben, want haar tekst wordt opgeleukt met allerlei zaken die de voor drama of spanning moeten zorgen waar haar personages dat niet hebben. Zo is de grap over de bisschop in de keuken weliswaar een goede running gag, maar heeft het ook iets van een noodoplossing. Kortom, de saaiheid van haar personages wordt te weinig extreem doorgevoerd, zodat het resultaat ook tweeslachtig is. Daar staat tegenover dat de acteurs erg goed spelen en aan het eind een staaltje accapella zingen laten horen waar ik stil van werd.
Helemaal niet slecht, maar toch een tegenvaller.