Moose - Peter de Graef

Alles en Niks, Het Syndicaat, Peter de Graef (15/02/2002)

Thu, 21 Aug 2008 15:18:26 +0000

Twee prachtige voorstellingen die zo in elkaars verlengde liggen, dat ze samen in één recensie kunnen. Wat ze bieden? Een nieuwe manier om naar de wereld te kijken; een poging om vat te krijgen op het menselijk handelen. En of het nu de eenzame man van Peter de Graef is of de vijf eenzame ruimtewezens van het Syndicaat, je komt bij beide voorstellingen gelouterd naar buiten. Hulde dus.

Walvismuziek, Peter de Graef (22/11/2005)

Wed, 23 Nov 2005 20:32:34 +0000

Wat moet ik nog zeggen? Dat ‘een Pierre Bokma’ hier niet aan kan tippen? Tekst en spel zijn weergaloos. Geen enkel zwak moment kent deze voorstelling. Ik was aangedaan, gelukkig en dankbaar. Door elkaar.

walvismuziek, Peter De Graef (22/11/2005)

PGC — Wed, 23 Nov 2005 14:48:23 +0000

Gister in de Brakke Grond en overweldigende voorstelling gezien. Walvismuziek van Peter de Graef. Ik kende deze Belgische acteur niet, maar gister heeft hij me helemaal voor hem gewonnen.

Het was alweer een tijd terug dat ik me zulke mixt feelings uit een voorstelling kwam, geluk, zaligmakende zwevendheid, maar ook schuldgevoel, daar het om een triestig verhaal gaat. Een levensverhaal van een dame zo weggeplukt van SBS 6.

Alles klopte in de voorstelling, elk gebaar heeft een overtuigingskracht en laat je iets zien. Het verhaal komt in je onderbuik naar binnen, maar weet zo omhoog te kruipen en je geest te verhelderen. Waarom pik ik de uitspraken van deze man, met zijn wijsheden?

‘Het zijn niet de omstandigheden, die je maken, maar hetgeen je met die omstandigheden doet, die maakt tot wat je bent.

Normaal wordt ik opstandig als mensen dit mij door mijn strot willen duwen, maar bij Walvismuziek, laat ik het over me komen en komt het binnen als een diepe bliksemslag.

Een juweeltje van een voorstelling, zoals er nog maar zelden gemaakt wordt.

Walvismuziek, Peter De Graef (21/11/2005)

Mon, 21 Nov 2005 17:12:30 +0000

Ik vond Peter De Graef altijd al een geweldig acteur en auteur dus ik ben al bevooroordeeld. In deze voorstelling speelt hij een vrouw en daar heb ik altijd al moeite mee gehad als mannelijke acteurs dit zo goed mogelijk proberen te doen maar dit was anders. Het maakt het allemaal nog net iets tragischer en komischer tegelijk. een echte mooie, ontroerende voorstelling van een man/vrouw die met het leven van alledag worstelt. de moeite. Hij is nu ook te zien in Amsterdam, breng je TV-deken en zakdoek mee.

Walvismuziek, Peter de Graef (15/12/2004)

Thu, 16 Dec 2004 14:54:23 +0000

Wat een brok in de keel op momenten. Tot tweemaal toe helemaal vol geschoten tijdens een voorstelling die toch vooral ook luchtig en komsich is. Hoe hoger de komische noten worden van het duidelijk verwarde vrouwmens dat De Graef briljant neerzet, des te schrijnender wordt de tragische afloop. Het is mooi om te zien dat een acteur zoveel tijd kan nemen om zijn verhaal te vertellen, zonder dat het personage op enig moment door de mand valt. Topvoorstelling en ogenschijnlijk zo eenvoudig en moeiteloos gebracht.

NIKS, Peter De Graef (06/03/2002)

Tue, 12 Mar 2002 01:44:12 +0000

Een voorstelling van een theatermaker in hart en nieren! Met nagenoeg NIKS zegt deze man alles. De voorstelling begint met de vraag: Wat kan ik er nog aan toevoegen? Ik ben blij dat hij de moeite heeft genomen!

Niks, Peter de Graef (23/02/2002)

Mon, 25 Feb 2002 15:24:11 +0000

De moeilijkheid bij een monoloog is dat de (natuurlijke) spanning tussen meerdere personages op het toneel ontbreekt. Toch slaagt Peter de Graef in zijn eentje erin van begin tot het eind de zaal te boeien en geboeid te houden. Zijn teksten zijn prachtig en zijn spel fantastisch. Ga dat zien!

Niks, Peter de Graef (23/02/2002)

Bram — Fri, 22 Feb 2002 23:38:47 +0000

Amsterdam moet zich schamen, met moeite 50 mensen in de zaal.
Nu Peter de Graef zich terug tot de monoloog heeft gewend, zie je dat hij completer is geworden dan ooit tevoren. Teksten die je tot in je hart raken, personages die je tweelingbroer kunnen zijn; hij kan het allemaal en hij doet het allemaal.
Ga alsjeblieft allemaal zien, want de wereld heeft nood aan voorstellingen als Niks.

Alles en Niks, Het Syndicaat, Peter de Graef (16/02/2002)

Sat, 16 Feb 2002 15:45:04 +0000

Twee prachtige voorstellingen die zo in elkaars verlengde liggen, dat ze samen in één recensie kunnen. Wat ze bieden?
Een nieuwe manier om naar de wereld te kijken; een poging om vat te krijgen op het menselijk handelen. En of het nu de eenzame man van Peter de Graef is of de vijf eenzame ruimtewezens van het Syndicaat, je komt bij beide voorstellingen gelouterd naar buiten.
Hulde dus.