Moose - Olympique Dramatique

de geruchten, olympique dramatique (28/02/2008)

colson — Sat, 01 Mar 2008 12:21:43 +0000

Guy Cassiers kan dat. Van een rijke, gelaagde roman als deze van Hugo Claus, een prachtige toneelvoorstelling maken.

Het is een drama van een bekrompen dorpsgemeenschap met een kroeg vol roddelende dorpsgenoten( “de Doofpot”), twee gezinnen (Catrijsse en Rombouts), met problematische zoons in het ene and problematische dochyters in het andere, plus dreiging die van buitenwereld komt.

Waarom is dit zo’n buitengewoon goeie voorstelling?

Omdat Hugo Claus de werkelijkheid van het Vlaamse land vaak buitengewoon effectief weet te gebruiken. En daar kennelijk deze keer weer in is geslaagd (al moet ik toegeven dit boek niet te hebben gelezen).
Omdat de regie, het toneelbeeld, de bewerking er zo’n verdomd helder product van hebben gemaakt. Uitzonderlijk fraai gestyleerd en niettemin ( of daardoor?) emotioneel en ontroerend.
Omdat er door alle zeven acteurs/actrices hartstikke goed werd gespeeld.

Kortom, topavond.

The Lieutenant of Inishmore, Olympique Dramatique (16/02/2007)

Fri, 16 Feb 2007 22:13:24 +0000

zag u De Krippel niet? Vooruit dan maar, gaat maar zien.
Zag u De Krippel wel? Laat maar, niets nieuws onder de zon.

The Lieutenant of Inishmore, Olympique Dramatique (09/01/2007)

RiRo — Fri, 12 Jan 2007 12:56:18 +0000

Houd je van katten en van taal? Ook als iemand er met een fiets overheen is gegaan, flink op heeft gestampt en het resultaat daarvan tot slot nog eens stevig door mekaar heeft geschud? Dan moet je niet langer aarzelen, dan moet je gaan. Zeker als je het niet erg vind om twee uur lang onbedaarlijk te lachen om een vreselijk drama. Tis thrue, als het commanceert is het even fecking tough arbeiten. Maar je went snel aan die taal. Misschien helpt het als je als voorbereiding de volgende dialoog tussen Davey en Donny hardop leest. Perhaps isterem gesukkeld in ne condition comateus en musten we ne veterinair klingelen. Perhapstert hem kan da poor poezeke ne picuur geven, oppert Davey tegen beter weten in. Waarop Donny riposteert met How many times en dikwijls opternieft istert u ni gesteld ni van die montagne af te racen lijk ne biciclettezot. Davey houdt vol dat hij hem ni getoucheerd heeft dien hairy bol wol. Donny gelooft er niks van en smaalt After ge derover pert total waart gecrosovert zeker. En problabement achteraf nog eens erover in de vitesse achteruit. Om misverstanden te voorkomen is het misschien goed als ik nog even zeg dat The Lieutenant of Inishmore een bittere satire is over het geweld van Ierse paramilitaire splintergroepen.

De Jossen, Olympique Dramatique (08/06/2004)

Wed, 09 Jun 2004 17:39:15 +0000

Deze voorstelling - helaas niet meer te zien in Nederland - is de moeite waard om voor naar Belgie af te reizen. Subiet! De Jossen ontroeren, laten de mascara door lach-tranen over de wangen stromen en blijven op zijn geheel eigen, absurdistische en Vlaamse wijze boeien tot de laatste minuut. De Jossen zijn aandoenlijke wezens, die verdacht veel lijken op ‘echte’ mensen, met ‘echte’ menselijke problemen en mensenplezier. De Jossen zoeken een weg en een plaats in de complexe wereld en vinden - net als wij - in deze chaos, andere Jossen op hun pad. Enige minpunt is een kleine inzakking van het tempo.

De Jossen, Olympique Dramatique (01/06/2004)

Wed, 02 Jun 2004 13:07:55 +0000

De juiste voorstelling voor een avond onvervalst plezier. Vlaams Absurdisme ten top. De energie en het plezier van de acteurs spat de zaal in en werkt aanstekelijk. Een klein tomaatje voor de sporadische dipjes, ze worden echter ruimschoots gecompenseerd door vele geniale momenten. De tekst van Tom Lanoye is mooi, maar helaas voor de schrijver spreken toch vooral de tekstloze scenes mij het meest aan.

Drie kleuren wit, Olympique Dramatique (03/06/2003)

Simber — Mon, 09 Jun 2003 17:44:34 +0000

Olympique Dramatique verraste vorig jaar op Het Theaterfestival nog danig met hun speelse ‘De Krippel’, nu doen ze een behoorlijk zinloze versie van Yasmina Reza’s ‘Kunst’ (of ‘Art’). Dat is wel een lekker stuk waarin je kan laten zien dat je kunt acteren, maar in handen van deze, overigens vast heel aardige jongens wordt het een soort niets-aan-de-hand-toneel waar de honden geen brood van lusten. Weinig publiek overigens; ik had verwacht dat ze wel naam hadden gemaakt…

Krippel, Olympique Dramatique (09/09/2002)

Mon, 09 Sep 2002 20:49:27 +0000

Alleen al het aanleren van deze volgbare onnavolgbare taal verdient een gewei. Beetje jammer dat het verhaal wat slap is en door de hoeveelheid humor een eigenlijk best serieus te nemen thema ondersneeuwd wordt, maar misschien zegt het wel wat dat ondanks dat het stuk ruim anderhalf uur lang heeft kunnen spelen zonder een moment mijn aandacht te verliezen. Prachige kostuums en bewegingsmechaniek van alle spelers. Dit is echt theater om te genieten, te vergelijken met de Leenane Trilogie die vorig jaar het festival domineerde.

De Krippel, Olympique Dramatique (03/09/2002)

Floortje — Tue, 03 Sep 2002 21:17:09 +0000

Hoera een groep die de Ierland-verheerlijking door de autobanden versnipperaar draait. Ik zie dat graag. Maar vond ik het niet grappig. Volgens mij is dit de voorstelling waar het Nederlands-Belgisch smaakverschil lekker naar bovenkomt. Geweldige bewerking, geconcentreerd acteren maar wel eenzijdig, je raakt er op uitgekeken. Het kan de avond zijn geweest maar het spelplezier lijkt iets versleten.

De Krippel, Olympique Dramatique (05/05/2002)

Fri, 10 May 2002 23:20:37 +0000

Ja hoor… dit is ‘m!
De voorstelling van jong talent waar je op zit te wachten! Theater wat van ‘t podium afspat.
Ik mag er eigenlijk niks over zeggen, want hij staat (volledig terecht!!!) op het theaterfestival.
Vraagje aan MOOSE:
Geef nou ‘ns voor 1x ‘n gouden hert weg?!!

De Krippel, Olympique Dramatique (14/02/2002)

Vonneke — Fri, 15 Feb 2002 10:50:48 +0000

Een bewerking van Martin McDonagh (schrijver van de Leenane Trilogy) om je vingers bij af te likken. De Antwerps/Engels/Amerikaans/Franse slang proeft na als peper op de tong. Ik wil die tekst hebben! Gespeeld in zalig fysiek spel met down-to-earth humor. En ondanks al deze acteerhoteldebotel komt de hardheid, leegte, ontroering en goedheid van de mensen van het Ierse eiland Inishmaan goed aan. De eilandbewoners raken in de ban van de komst van regiseur Robert Flaherty naar Ierland, we spreken 1934. Kripplen Billy hoofdpersoon van dit verhaal is de outcast van het dorp, maar wel degene die Hollywood haalt. Gaat het zien en maakt kennis met dit jonge Vlaamse kollektief! Ik hoop dat ze nog heel veel meer gaan maken.