Moose - Breffen op de Theatertreffen

En vogue am Bühne

Vanessa — Sun, 04 May 2008 23:27:56 +0000

Na drie voorstellingen (een nogal bewerkte Hamletmachine van Andcompany&co, Fuck Off America van Frank Castorf en Onkel Vanja van Jürgen Gosch) de volgende conclusies: Eten op toneel is hip in Duitsland. Schreeuwen ook. Daarnaast is het nog steeds enorm en vogue om je gehele decor 360 graden te laten draaien.

Bij Fuck Off America levert dat een hoop op. Het decor is waanzinnig lelijk. Een bijna lichtgevend wit supergroot half scheefgezakte burcht waar de acteurs via een grote trap de hele tijd op en af rennen. Als het ding ronddraait, kan er aan de andere kant in de dungeons gedronken en gesekst worden, wat lekker vaak moet gebeuren en dat wordt dan vervolgens weer op de rest van het gevaarte gediaprojecteerd. Het stuk is gebaseerd op teksten van Eduard Limonow, een Moskouse underground dichter (zoon van een KGB-er, enfant terrible, in het gevang gezet wegens illegale wapenhandel) die uiteindelijk naar de VS emigreerde en daar duidelijk zijn draai niet vond. Zijn hoofdthema’s: oorlog en vrouwen.

Er gebeurt een hoop op het toneel waar ik geen reet van begrijp (en van het tekstboekje eigenlijk ook niet). Maar het is wel tof en cool. En de zaal (jong en hip publiek in de Volksbühne) valt ondertussen van hun stoel van het lachen. Ik niet, want ik kan eigenlijk geen Duits, tenzij het heel keurig wordt uitgesproken zoals de avond daarna bij Onkel Vanja op het Theatertreffen. Maar de acteurs zijn zo briljant grotesk en belachelijk aan het doen, dat begrijpen van de tekst niet nodig is. Hoogtepunt is als een van de acteurs met gitaar bloedserieus John Denver’s ‘Leaving on a jetplane’ zingt, terwijl het fort met diaprojecties en al ronddraait en zijn collega ondertussen alle traptreden op hem heen aan het droogneuken is. Goed, verder dus geen flauw benul waar dit allemaal over ging.

De Hamletmachine was van een groep jonge honden die het stuk van Müller als een spelshow presenteren: "End of Drama, begin of Game", schijnt Müller ooit eens gezegd te hebben. Een rad van fortuin bepaald welke van de vier deelnemende acteurs punten mogen scoren met welk deel van de tekst. Leuk bedacht, maar niet goed uitgevoerd. Acteurs gaan lekker stuk gedurende de avond, waarbij ze scènes tot vermoeiens toe moeten herhalen, omdat het rad steeds op dezelfde plek blijft hangen, maar ze gaan niet helemaal tot het gaatje. Gelukkig gaat dan aan het slot het decor draaien (hee!) en wordt het totaal onbegrijpelijk. Men mimet zich met meubels op het hoofd door de ruimte heen en probeert door het draaiende decor heen te manouvreren. Hoera voor de avant garde!

Ausverkauft

Floortje — Sun, 04 May 2008 14:17:19 +0000

‘Suche Karten’, deze dames zijn zwaar op zoek naar kaarten voor ‘Der Sturm’ van de Münchner Kammerspiele, de openingsvoorsteling van het Treffen. Ik kan me niet herinneren in Amsterdam deze vraag zo gezien te hebben voor toneel. Ik vraag of ik ze mag fotograferen. ‘In ruil voor een kaartje’, wordt gegrapt. Helaas kunnen we dat niet doen.

Hebben de dames zoveel goeds gehoord over de voorstelling dat ze zo graag karten wollen? Nein, ze weten nog niks van de voorstelling. Maar het is bijzonder interessant repertoire en een gastgezelschap en dazu Theatertreffen en de Opening. Hottets ticket in town. Veel succes dames, maar ik tel op het enorme theaterterrein zeker tien anderen met eenzelfde briefje.

Gelukkig kunnen ze de volgende avond kijken naar een uitzending van de registratie de voorstelling -samen met het openingspraatje- op televisiezender ZDF, die de openingsvoorstelling vanavond opneemt. Norbert Lammert, een hoge politieke pief, spreekt ons toe met veel grapjes over geld en intendanten. Het gaat lekker langs me heen. Wel begreep ik dat hij ons ‘veel genot en irritatie’ toewenst bij de geselecteerde voorstellingen.

Ik ben wel toe aan een stukje irritatie en kan gelijk aan de bak met Die Sturm. Waanzinnige postmoderne verknipping van Shakespeare / Gilbert & George-performances / bluescreen-movies / Lord of The Rings / Rammstein. De Mooseredactie is nog in beraad over de betekenis (if any) van dit alles. Maar hier in Berlijn staan hordes keurige dames in de rij om esthetisch geschoffeerd te worden. Hebben jullie ooit zulke briefjes voor toneel gezien in Nederland?

Jetzt geht's los

Simber — Fri, 02 May 2008 15:38:08 +0000

We zijn in Berlijn, en meteen breekt het belangrijkste theaternieuws in Duitsland, tevens de ontknoping van een door ons hartstochtelijk gevolgde soap: Wolfgang Wagner legt na deze editie de leiding van de Bayreuther Festspiele neer. Zijn twee dochters Katharina en Eva gaan het samen overnemen (hier samenvatting van de commentaren in het Engels).

Het grappige van Berlijn is dat Nederland en België er hier gewoon bijhoren: Pia Douwes staat hier in de musical Elisabeth; het Maxim Gorki Theater speelt Mefisto Forever van Tom Lanoye; in het Hebbel Theater, naast ons hotel, speelt vanavond tot overmorgen Maeterlinck van TGA en NT Gent; en volgende week staat While we were holding it together van Ivana Müller op het Theatertreffen (niet als geselecteerde voorstelling, maar op speciale uitnodiging).

De TT-selectie is dit jaar voorspelbaar, degelijk, goed en saai. Althans, dat vinden enkele ingewijden in het Duitse theater die het festival de afgelopen jaren volgden. De laatste grote controverse was twee jaar geleden om de blote-mannen-Macbeth van Jürgen Gosch (vorig jaar op het Holland Festival).

Nu ja, we gaan het zometeen zelf controleren. Vanavond is de grand opening, met drank, een toespraak en Der Sturm van de Münchner Kammerspiele.

Drang nach Osten

Simber — Sun, 27 Apr 2008 13:58:13 +0000

Een selecte afvaardiging van de Moose-redactie trekt er de komende week opuit om het theaterleven in Berlijn uit te checken. Doel is in eerste instantie het TheaterTreffen, waarin jaarlijks de 10 beste voorstellingen uit het Duitse taalgebied te zien zijn (en Arthur Sonnen’s/Jeffrey Meulman’s grote voorbeeld).

Maar daarnaast is er nog het een en ander te zien van Castorf, Pollesch, Peymann en iets met gamen, nog wat repertoire en iets met sex en Yuri Gagarin.
Nu is Duits theater natuurlijk vaak saai, degelijk, veel te lang en overdreven ingewikkeld (ja, en soms heus ook wel mooi), maar wij zullen daar de komende dagen op de voor ons gebruikelijke oneerbiedige wijze verslag van doen.

Heeft u vragen over het theater bij de buren? Stel ze hieronder en wij gaan op onderzoek uit!