Moose - Courage

Slachthuis 5, Courage (21/01/2003)

Wed, 22 Jan 2003 16:30:41 +0000

wowowowowow WAT n spel, en WAT n acteur WAT n verteller. inderdaad; peter de graef kan alles; stem, mimiek, intensiteit., verbeeldingskracht, aanwezigheid. en dat alles schijnbaar moeiteloos. Menigeen die momenteel op de nederlandse en vlaamse podia plaatsneemt zou bidden om maar n greintje van zn talent te hebben. het zou het toneellandschap in elk geval een stuk opkalefateren. menigeen van het overbetaalde, gesubsidieerde hollands acterend personeel zou voor de lol es moeten gaan kijken hoe het ook kan.
toch een geweitje. waarom? t kan de combinatie van de lengte (2 uur en n beetje) en de na verloop van tijd ongemakkelijk zittende stoelen in de kleine zaal van de schouwburg utrecht zijn maar op een gegeven moment verslapte - mea culpa - mijn aandacht een beetje maar dat was - ten overvloede - totaal niet aan het spel te wijten.
het einde is ijzersterk en haalde me weer helemaal bij de les, gelukkig. applaus applaus applaus applaus.

Slachthuis 5, Courage (11/12/2002)

colson — Thu, 12 Dec 2002 08:47:05 +0000

Een topacteur,in topvorm, een groots verhaal, veel spiegels, twee lakschoenen, twee microfoons en Randy Newman. Peter de Graeff tovert tempowisselingen, stemmingen, Billy Pilgrim en omringende personages schijnbaar moeiteloos en feilloos op toneel. De nagenoeg unanieme uitbundige lof van commentatoren is terecht: ‘t is “even sober als geniaal”.

De Sterrenmaker, Courage, Speeltheater Holland (10/10/2002)

Thu, 10 Oct 2002 14:43:32 +0000

Een enorm mooie voorstelling, en ik vind het verbazend dat ik de eerste minirecensie hier schrijf over deze voorstelling. Muziek, film, acteurs, poppen en heerlijk eten, alles wordt in een mooie combinatie tot een geheel gebracht.
De inhoud:
“Sicilië 1953. Joe Morelli doet zich voor als talentenjager voor een grote filmmaatschappij in Rome. Voor slechts 1500 lire kan iedereen een screentest doen. Morelli kan dromen waarmaken en sterren lanceren.”
De Sterrenmaker is gebaseerd op de film l´Umo delle Stelle van Giuseppe Tornatore en is een coproductie van Courage en Speeltheater Holland. Leugens, bedrog en passie in een voorstelling met tientallen levensgrote poppen, acteurs, film en muziek. Een aanrader voor iedereen…

Slachthuis 5, Courage, De Stichting (25/09/2002)

Floortje — Fri, 27 Sep 2002 08:40:41 +0000

Wauw, wat een geweldige acteur is Peter de Graef! Spel is voorbij virtuositeit, buitengewoon meeslepend. Mooie tekst ook. Fijn ook dat je er in de Bovenzaal van de Stadschouwburg Amsterdam bovenop mag zitten. Om te lachen en te huilen, ach wat; ik noem het belangwekkend. Mooi geconcipieerd!

Gok, Courage (28/09/2001)

sls — Sun, 30 Sep 2001 00:01:55 +0000

Lekkere binnenkomst met wijn. Onverwacht waanzinnig decor. Stoelen rondom, verhogingen, en verlagingen. Vervreemdend blauw licht. De tekst van Ko van den Bosch is meestal genieten. Maar in dit geval soms te gemakkelijk. En dat was eigenlijk de rode draad van Gok. Een bewerking van zo’n verhaal, de tekstschrijver, de ontvangst, de spelers, het decor, het licht, de placering van het publiek, dat waren allemaal impliciete beloftes. Beloftes die maar half worden ingelost tijdens de voorstelling. Te vaak wordt voor te gemakkelijke of te voorspelbare oplossingen gekozen. Zowel in de tekst als in het spel of de regie. Waardoor het geheel een beetje lauw bleef, in plaats van een zinderende liefdestragedie. Het was een goed stuk. Maar het had een fantastisch stuk kunnen zijn.

Gok, Courage (15/09/2001)

Fri, 21 Sep 2001 13:03:47 +0000

Ja kijk als Bart Klever met een giga neus in de vorm van een toekansnavel Ko van de Bosch teksten gaat uitspuien, dan wordt ik plotseling erg gelukkkig!!

Gok, Courage (16/09/2001)

Sun, 16 Sep 2001 01:16:09 +0000

Eindelijk besef ik weer waarvoor ik naar theater ga. Nu weet ik weer waar ik ooit verliefd op werd. Wat is dit een mooie, goede, leuke en rakende voorstelling.
Geweldige tekst, geweldig spel (vooral Serano), heerlijke zweer. Zo weinig mensen die allemaal rond om de speelvloer zitten. HEEL intiem, en daardoor word je snel meegevoerd naar de wereld van de personages. Het decor was ook te gek, heel strak en clean, maar het veranderde zo danig, terwijl alles op een koelkast na op zijn plek blijft. Ik heb me nooit afgevraagd of het nu bijna afgelopen was. ik heb geen pijne mijn kont gekregen van de stoelen, ik vond het helemaal geweldig!!!

Gok, Courage (26/08/2001)

Wed, 12 Sep 2001 10:04:56 +0000

Klassiekers bewerken is een kunst! Na ‘Romeo en Julia’, wat resulteerde in ‘Ten Liefde’ nam Ko van den Bosch dit maal Cyrano de Bergerac, een kettingzaag en een kroontjespen ter hand. ‘Gok’ heet het prachtige stuk dat hij met veel fijngevoeligheid smeedde. De voorstelling is geen makkie om in te komen maar zodra de spelers onherroepelijk de handschoen van het personage aantrekken (slechts Cyrano, Roxane en Christian komen ten tonele) wordt het duidelijk dat er voor hen en voor het publiek geen weg terug is. Ieder van hen heeft zijn of haar lot en gedrieën, met Cyrano als brein achter de ellende, betreden ze een neerwaartse spiraal die maar een bestemming kent: het noodlot. Prachtig gespeeld drie gelijkwaardige strijders in een gevecht om ware liefde. Gelukkig geen moraal die zegt: Eerlijkheid duurt het langst! Nee, 5 kwartier met lichte voeten bewandelde paden van pijn en verdriet. Het klinkt gek maar hier mag nog steeds gelachen worden.
5 geweiën voor spel, 1 tomaat voor het warrige begin en (persoonlijke smaak) teveel esthetiek in vormgeving! Prachtigggg…

GOK, Courage (08/09/2001)

Mon, 10 Sep 2001 22:49:52 +0000

In een benauwende setting met teveel rode wijnliefhebbers, (één blik tomaten: van een studiovoorstelling verwacht ik echt iets anders) zie ik Bart Klever zich drie keer binnenste buiten keren, Ruben Lursen hardboiled op hamburgerhill zijn gal spuiten over zijn Bacardivader en Lotte Proot met genoeg naïeve hysterie in haar ogen om dertig mannen gek te maken. Alle misplaatste muziek ten spijt (één blik tomaten) lust ik pap van alle taalgedrochten die deze spelers door hun keel gedouwd krijgen.