Moose - NT Gent

Kinderen van de Zon, Toneelgroep Amsterdam (16/09/2011)

KVSmiley — Wed, 09 Nov 2011 13:30:32 +0000

Pavel is getrouwd met Jelena en houdt zich de hele tijd bezig met zijn wetenschappelijke experimenten. Melania is smoorverliefd op Pavel, maar hij ziet dat niet. Boris, de veearts, is dan weer gek van Lisa, de stapelgekke zus van Pavel. En Dimitri, de kunstschilder, is stapelgek op Jelena. Allemaal pseudo-intellectuelen die met hun ding bezig zijn en niet zien dat het Rusland waarin zij leven uiteenvalt. De opstand van de kleine mens tegen deze pseudo-intellectuelen wordt belichaamd door Jegor, de smid van de familie. De regisseur koos duidelijk voor de lach en dat vertaalde zich o.a. in een duidelijk gekozen over-acting van de acteurs. Het stuk was zeer genietbaar en er zaten nogal wat plezante regievondsten in. Zo werd de psychische toestand van Lisa niet alleen getoond door haar spel, maar ook door het gebruik van videobeelden op het grotendeels witte decor. Ook het zonlicht dat voortdurend aanwezig was in de woonkamer, waarin het stuk zich afspeelt, zorgde voor enkele leuke effecten.

De acteurs, en dan vooral de Nederlandse acteurs, speelden stuk voor stuk heel overtuigend hun rol met Jacob Derwig op kop die een schitterende Pavel portretteerde. Echter ook Halina Reijn en Elsie de Brauw schitterden in hun rollen van Lisa en Melania. En van de Vlamingen was het vooral Wim Opbrouck die zich onderscheidde door zijn komische timing en fysieke aanwezigheid op de scène. Vreemd ook om nog eens zo’n realistisch decor te zien in een professionele productie. Een heuse woonkamer met heel veel deuren (kleinere voor het personeel en de “kinderen” en grotere voor de “volwassenen”). Het stuk had misschien iets korter gekund en ook leek het einde wat uit de lucht komen te vallen en toch wel een stijlbreuk met de rest van het stuk. Ook Hilde Van Mieghem kon niet echt overtuigen als Jelena. Maar hoedanook enorm genoten van deze fantastische toneelavond !

Bruid in de morgen, NT Gent (13/05/2011)

java — Sat, 14 May 2011 16:38:38 +0000

Ik kan niet eens precies zeggen wat ik van het stuk zelf vond, ‘Bruid in de morgen’ van Hugo Claus. Ik las dat het behoorlijk was ingekort. Het zij zo.

Mijn mond hing open en mijn tong hing uit mijn mond bij het kijken naar deze GEWELDIGE acteurs. Ik was diep onder de indruk van An Miller, die het eerste uur nauwelijks iets zei, maar constant lachte (geluidloos) of huilde. En Els Dottermans natuurlijk, die aan het einde ook geluidloos huilde, tranen stroomden over haar wangen maar ze praatte normaal….Hoe deed ze dat??? De andere acteurs waren ook prachtig, maar ik ben nu eenmaal een sucker voor grote emoties.

Wat zijn die Vlamingen toch heerlijk om naar te kijken. Echt alles, alles ligt bloot bij die lui. Heftig, intens, oer, schaamteloos, sensueel. Menselijk. En groots.

Dit is het mooiste acteren dat ik in heel lang heb gezien.

De Amsterdamse Stadsschouwburg was voor de helft, of misschien zelfs slechts voor een derde, gevuld. De voorstelling van zaterdag werd, bij gebrek aan belangstelling, maar helemaal geschrapt.

Zonde!! Waar ligt dat aan? Het p.r. beleid van NT Gent of dat van de schouwburg? Of hebben Nederlanders gewoon een slechte smaak?

Kinderen van de Zon, NT Gent (28/11/2010)

RiRo — Tue, 30 Nov 2010 15:51:56 +0000

Ik ben er echt helemaal stil van. En dat niet zozeer vanwege de inhoud. Want de discussies over het maatschappelijke autisme van de wetenschap en de geïsoleerdheid van de culturele elite bevallen me in Gorki’s tekst heel wat beter dan het nogal gedateerde relatiegedoe dat een groot deel van zijn stuk in beslag neemt. Desondanks ben ik na afloop van de voorstelling even helemaal sprakeloos. Zo ongelooflijk onder de indruk ben ik van wat de acteurs op het podium hebben laten zien.

Hoe Thomas Ryckewaert in zijn eentje de immanente dreiging van het volk speelt. Hoe Jacob Derwig en Wim Opbrouck in een dialoog zonder woorden twee mannen verbeelden die geen raad weten met hun gevoelens. Hoe diezelfde Jacob Derwig en Wim Opbrouck samen met Gijs Scholten van Aschat in de scènes waarin ze elkaars tegenspelers zijn nog subtieler en nog subliemer acteren dan de al zo meesterlijk spelende Elsie de Brauw, Hilde van Mieghem en Halina Reijn (ook al omdat de psychologie van de mannen bij Gorki beter uitgewerkt lijkt te zijn dan die van de vrouwen).

Ja, voor mij is dit Van Hove’s ode aan het acteren, aan het vakmanschap van de grote Nederlandse en Vlaamse acteurs van nu. In een voorstelling waarin vooral de drie mastodonten Derwig, Opbrouck en Scholten van Aschat boven zichzelf uitstijgen.

Underground, NT Gent (16/11/2009)

Sebastiaan — Tue, 17 Nov 2009 15:49:20 +0000

Kijkende naar het verleden kunnen theater en actualiteit een hartstikke goede combinatie zijn, Johan Simons heeft een grote staat van dienste en een goede acteursploeg tot zijn beschikking. Alle ingredienten die zouden moeten zorgen voor een spetternde avond toneel. Waarom wordt deze voorstelling dan op geen enkel moment interessant of boeiend? Eenvoudig, de teksten van Elfriede Jelinek zijn onsamenhangend en niet te begrijpen. Ook de acteurs begrijpen de teksten denk ik niet en daardoor wordt de twee uur durende voorstelling een ware marathon waar de acteurs en publiek zich met moeite door heen weten te worstelen. Wat Simons en de dramaturg in deze teksten zagen om er een voorstelling van te maken, weet ik niet. Geslaagd is het in ieder geval niet en het moet toch een domper voor Simons zijn om zijn laaste jaar bij NT Gent af te sluiten met zo’n slecht stuk. Gelukkig heeft Simons nog een kans met La Grande Bouffe.

Tien Geboden, Wunderbaum (12/09/2009)

java — Sun, 13 Sep 2009 23:07:38 +0000

Had er van tevoren een beetje tegenop gezien. Houd niet van alles wat Johan Simons doet en dan nu voor veel geld op de eerste rij zitten bij een marathon. Is dat wel slim?

Ja, dat was erg slim. God, wat een prachtige voorstelling! Waarom? Al sla je me dood. De akteurs, de inhoud, de vormgeving, het ontroerende, het krankzinnige, de akteurs. Alles.

Iedereen was goed, al blijf ik een grote voorkeur hebben voor de Vlamingen. Heerlijk om weer zoveel van Els Dottermans te zien en Wine Dierickx is prachtig en ik ben verliefd op Oscar van Rompay en Frank Focketyn imponeert me met zijn concentratie.

Zeer mooie, indrukwekkende voorstelling.

Kasimir en Karoline, NT Gent (25/06/2009)

RiRo — Sat, 27 Jun 2009 09:02:10 +0000

Tot halverwege denk ik nog ‘wat een evenwichtig gecomponeerde voorstelling met goed getimede stiltes,ook binnen de dialogen, en wat een perfecte balans tussen tekst en muziek’. Maar wat in eerste instantie de kracht lijkt, roept op den duur ergernis op. Naarmate de voorstelling vordert, betrap ik me steeds vaker op gedachten als ‘dat is nu wel duidelijk’ en ‘wat is dit traag zeg’.

Ik heb overigens een uitstekende Els Dottermans als Karoline gezien. Ook van Oscar Van Rompay als coupeur Schürzinger heb ik genoten. En ik heb natuurlijk veel medelijden gehad met Louis van Beek, die in bizarre uitmonsteringen een groot deel van de ‘abnormaliteiten’ voor zijn rekening neemt.

Ze is terug! Ze speelt het vriendinnetje van de kleine crimineel Merkl Franz (Kristof Van Boven). Haar eerste tekst is meteen ook de eerste lach op de tribune. Want nadat Van Boven opmerkt dat hij haar nek zal breken als ze het in haar hoofd haalt met een ander aan te pappen, knalt ze haar eerste woorden er werkelijk uit: ‘Dóe toch níet zo ónrechtváárdig!’ Ze laat zich duidelijk zien. En horen! Goed nieuws voor mij als voorzitter van de Yonina Spijker fanclub.

Instinct, NT Gent (08/04/2009)

Sebastiaan — Thu, 09 Apr 2009 14:18:54 +0000

De dramaturgie van NT Gent en Johan Simons hebben de spijker erg misgeslagen. Een film noir bewerken tot een misdaadkomedie. Dat gaat dus niet werken, en dat doet het ook niet. Van de 3 uur heeft het me een klein kwartiertje kunnen boeien en alleen Katja Herbers speelde redelijk. Bokma speelde vlak en Elsie de Brauw was erg vervelend met die zogenaamd opwindende stem van haar. Ook de zang sloeg nergens op en het einde was voor mij onduidelijk. Echt een grote teleurstelling voor mij na bewerkingen van Kreten en Gefluister en Tien Geboden die wel prachtig waren, ik had er zoveel meer van verwacht.

Tien Geboden, Wunderbaum (31/03/2009)

colson — Wed, 01 Apr 2009 07:39:26 +0000

Verdeeld over twee avonden zagen we bijna vijf uur “Tien geboden”. Naar de oorspronkelijk studie van Kieslowski over de tegenstrijdigheid, ambiguiteit en dilemma’s van de dagelijkse pogingen om te leven in waarheid.

‘t Is een prachtige voorstelling door Johan Simons geworden. Nog steeds bloedserieus, maar prettig licht, vaak humoristisch, tenslotte zelfs met slapstickmomenten ( niet het sterkste deel trouwens).

Kortom, twee avonden met toneel dat ergens over ging, dat er prachtig uitzag en waarin bijna permanent bewezen werd dat Wunderbaum, NTG én Simons en gewelsige combinatie zijn.

Tien Geboden, Wunderbaum (01/03/2009)

Sebastiaan — Mon, 02 Mar 2009 20:53:14 +0000

Wat een perfecte voorstelling. Iedereen komt aan zijn trekken: Drama, komedie, seks, liefde, ethiek en dan kan ik nog wel even verder gaan. Ook al was het de marathon, je verveelt je geen enkel moment doordat je steeds weer in een nieuw verhaal wordt geslingerd. Ook heel knap dat alle verhalen zeer gelijkwaardig zijn, er springt er niet echt eentje uit slechter is dan de rest. De acteurs zijn aan elkaar gewaagd en brengen elkaar naar grote hoogte. Knap geschreven verhaal, ook al wordt er vertelt en gespeeld, de wisseling van de 2 vormen is perfect (mede dankzij de acteurs). Ook prachtig gebruik gemaakt van muziek. Dit is gewoon een perfecte voorstelling die pefectie voorbijstreeft.

Tien Geboden, deel 1, NT Gent (28/02/2009)

Duncan — Mon, 02 Mar 2009 20:31:24 +0000

Elk van de tien geboden wordt gekoppeld aan het leven van iemand die een grote verandering in zijn leven meemaakt. (in deel 1, 5 van deze geboden) Deze mensen wonen in dezelfde flat, maar daar is weinig mee gedaan. Ook de verhalen hangen een beetje als los zand aan elkaar. Het was een geslaagde voorstelling, met leuke humoristische vondsten ook, maar op de een of andere manier heeft het me niet geraakt. Ook vond ik de geboden te ver af staan van de scène die er aan gekoppeld was. Het is een bewerking van een tv serie, ik denk eigenlijk dat die vorm er beter bij paste. En hoewel ik gecharmeerd ben van zaken als theatermarathons, dus in plaats van 5 alle 10 de geboden te zien, vond ik 5 geboden eigenlijk wel genoeg.