Moose - Bert Barten

Don Quichot in Holland, Bert Barten (13/06/2009)

Pinguin — Sun, 14 Jun 2009 11:08:05 +0000

Op een verlaten Maasvlakte begin je aan een voettocht naar de tribune, dwars door het speelterrein. Wel fijn, want dan zie je tenminste iets van het decor.

Een Zeeuws meisje probeert ‘Nederland’ te redden dat te diep gezonken is, maar dat lukt niet. Tenminste dat is wat ik eruit kon halen. Metaforen zoeken die er misschien helemaal niet zijn.

Tijdens de eerste tekst van de voice-over verlost de stem ons van ‘het moeten hebben van een mening’. Als je zo de kritiek voor probeert te zijn, maak het dan niet!

De opkomst van de schrijver is spectaculair, maar gaat dan in een glazen huis zitten. Zo af en toe mooie beelden en angstige momenten als een quad langs scheurt, meer niet. Van het verhaal blijft over dat er een Spanjaard is die in 1 dag Nederland ervaart.

En dan de aandacht voor windenergie. Erg dubbelzinnig om dit als thema te hebben terwijl iedereen met een benzineslurpende auto langs de olieraffinaderij is gereden.

Odyssee (in het Fries door Tamara Schoppert), Bert Barten (26/05/2005)

Theun — Thu, 02 Jun 2005 18:03:31 +0000

Een mooie wandeling door het verhaal van Odyssee. Beeld, geluid en geur namen mij mee door de wereld van Odyssee, en lieten mij het verhaal optimaal beleven.
Tamara is een erg goede vertelster waardoor ze mij met haar stem mee kan nemen door het verhaal. Melodieuze zinnen, mede door Albertina Soepboer die de friese vertaling maakte, zorgden ervoor dat het lekker te volgen was. Wel geef ik toe dat ik hier aan daar er even uit was, maar dit kwam door het gebouw (soms een niet zo goede plek voor het stukje verhaal), en mijn eigen concentratie.
Het is een erg bijzondere voorstelling de je zeker moet gaan zien. Voor mij was de voorstelling ook erg inspirerend voor de theatermaker in mij.

Dante La Divina Commedia, The Wonder Foundation, Bert Barten (30/08/2001)

Wed, 05 Sep 2001 19:18:12 +0000

Ik was al huiverig voor een Dante die een “spektakel” genoemd wordt, maar dit overtrof al mijn verwachtingen. Iedereen die wel eens op de Efteling is geweest kan zich iets voorstellen bij deze voorstelling. Opblaasreuzen, een ski-jet, een grote groep figuranten die kronkelend rondspringt. Henk van Ulsen kreunt een aantal regels, “Dante” en “Vergilius” kijken gelaten toe en ER GEBEURT EIGENLIJK HE-LE-MAAL NIKS! Hier en daar nog wat vuurwerk en we kunnen na wat 2 en een half uur lijkt (maar anderhalf uur is) weer op huis aan, godzijdank. Ik heb NIET gelachen, NIET in spanning gezeten, NIET geklapt. WEL heb ik me verveeld.