Moose - De Bloeiende Maagden

Bloeiende Maagden gaan Vreemd, De Bloeiende Maagden (03/11/2005)

Mon, 14 Nov 2005 20:27:59 +0000

Prachtige voorstelling! Relativerend, grappig. Ontwapenend. Ongeneerd. En alles in dienst van de inhoud. Over de kracht van het denken. Voorstelling is tijdens de tournee nog enorm gegroeid, echt een aanrader als er in het voorjaar een reprise komt!!

Bloeiende Maagden gaan Vreemd, De Bloeiende Maagden (14/10/2005)

Mon, 31 Oct 2005 14:43:58 +0000

Ik vond de voorstelling slecht.
Het begin was saai door de film stukjes, die trouwens veel te lang waren. Ze waren wat mij betreft ook niet echt grappig, al vond een deel van de zaal dit wel.
Er zat niet echt een rode draad in het stuk. Nou is dit niet zo erg, maar er was gewoon echt geen touw aan vast te knopen. Ik kon het halverwege nog maar amper volgen. De ja-nee discussie’s waren te lang en met de camera het publiek in gaan is niet grappig.
Er waren wat gebeurtenissen in het stuk die het nog een beetje leuk maakten, zoals de piano poot die brak, de bisschop in de kleedkamer, of de lampen die naar beneden kwamen zetten. Dit waren een paar van de weinige dingen waar ik om moest lachen.
Jammer.. Echt jammer.

De Bloeiende Baagden gaan vreemd met Bambie, Bambie, De Bloeiende Maagden (06/08/2005)

Sternalex — Sun, 07 Aug 2005 11:44:25 +0000

De Bloeiende Maagden en Bambie gingen tijdens hun eerste uitvoering van hun serie tryouts voor samenwerking tijdens de Boulevard behoorlijk tekeer. Niets leek ze te gek. Dat leidde tot staaltjes theater waar je met rollende ogen naar zit te kijken, soms ook met opgetrokken wenkbrauwen. Hoe theater kan worden gemaakt, komt hier aan het licht. Je moet je nergens te goed voor voelen en iedere ijdelheid is uit den boze. Naakt met alleen een incontinentieluier aan en een helm op het publiek intimideren, is slechts één van de grote hoeveelheid verbazingwekkende scènes die je voorgeschoteld krijgt. Een veelbelovende samenwerking.

Lege maag, De bloeiende maagden (17/01/2003)

Thu, 16 Jan 2003 13:59:53 +0000

De slechte recensies had mijn voorpret voor ‘lege maag’ van de bloeiende maagden doen afnemen. Misschien was dat de voorbereiding die de voorstelling toch acceptabel maakte…

Twee dames die niet aan ‘de standaardmaten’ voldoen zonder gêne bloot door vla te zien glibberen is een aparte ervaring. In een tijd waarin uiterlijkheden overgewaardeerd worden is deze afwezigheid van viva-complexen verfrissend.

Toch valt er wel wat op de voorstelling aan te merken:
Het verhaaltje is dun (een engel wil de aardse geneugten proeven en doet dat in een TV-show);
De uitvoering soms wat slordig (de vorm van de voorstelling gaat meer de toneel-kant dan de cabaret-kant op, en dan wordt duidelijk dat de ‘rolvastheid’ van zowel de gevallen engel als de tv-presentatrice voor verbetering vatbaar zijn);
De boodschap is wat dun (De hemelse gevoelens zijn op aarde ook te vinden, door sex welteverstaan).

De voorstellig duurde nauwelijks anderhalf uur, en kende zijn zwakke momenten. Daarom had de voorstelling had beter, in een ingekorte versie, het deel na de pauze kunnen zijn. Maar omdat de meeste grappen raak zijn, en er soms mooie beelden worden gecreëerd (in slomo als een standbeeld ronddraaien, samen naakt een glijbaan af) was het slotapplaus voor de poedelnaakt buigende dames toch verdiend.

Lege maag, de Bloeiende Maagden (04/12/2002)

Thu, 05 Dec 2002 00:06:00 +0000

Bij het bestellen van de kaartjes werd mij nadrukkelijk afgeraden op de eerste rij te gaan zitten. De dame naast mij had dat advies blijkbaar niet gehad, en kreeg inderdaad vla over haar dure vestje. Duidelijk ontstemd dus. Twee naakte dames pop het toneel, die een soort moddergevecht met vla houden. Salonfahige bordeelkunst? In de foyer riep iedereen het hardst dat het (andere) publiek er vast wel niets van begrepen had. Ik vond er in het begin nog wel een aardige ingang in zitten. Een engel wil het aardse leven proeven, met alle ongemak, stank en pijn van dien. Als zij dit aardse leven ervaart, door het hebben van een lichaam, leert ze genoegens er van kennen, maar ook snel dat het genot van zo’n lichaam (voelen, contact) slecht is en dat de pijn (jaloezie) juist goed is, mits met waarde gedragen. Daarna gat het echter mis. Bloot slaat inderdaad bloot. Het laatste kwartier is wel weer aardig, als het spelplezier en te verbergen driften hoogtij vieren (is dit echt blootgeven?). Spannendeste moment: als een van de actrices echt van het podium afglijdt en in het publiek belandt. En ware vla-flip.