Moose - Toneelgroep Alaska

Safety First, Toneelgroep Alaska (18/03/2009)

Simber — Fri, 20 Mar 2009 15:45:15 +0000

Nadat ik ‘Kopenhagen’ zag, begreep ik weer wat Marijke Schermer (volgens mij) wil: spannend toneel met plot waarin grote, maatschappelijke kwesties worden uitgevochten door realistische personages. Daarom ergert het me zo dat het met Safety First opnieuw niet lukt: plot is onhandig, personages te grof, alles moet met tekst worden opgelost en de grote kwestie -privacy vs veiligheid- krijgt veel te weinig ruimte. En dan ook nog zo traag gespeeld (al kan dat de avond zijn (of de leguaan)). Nee, ‘t kon me niet bekoren…

Safety First, Toneelgroep Alaska (31/01/2009)

Duncan — Mon, 02 Feb 2009 09:40:33 +0000

Gedurende de hele voorstelling ben ik geboeid geweest. Sterk spelende acteurs, mooie vormgeving, en vooral sterke dialogen. Deze dialogen werden gebruikt om het principe van privacy versus veiligheid van verschillende kanten te belichten. Was er door geintrigeerd, en telkens benieuwd hoe die discussies verder gingen. Maar toen het stuk geeindigd was, was ik eigenlijk toch een beetje ontevreden. Ten eerste vond ik het einde van de voorstelling gewoon niet sterk. Was daar de hele tijd naar toe gewerkt? Dat viel me een beetje tegen. Verder kon je van te voren een enquete invullen; om korting te krijgen moest je een stukje van je privacy verkopen. Maar daar werd in de voorstelling niets meer mee gedaan, wat ik eigenlijk wel verwacht had. Ook waren er tijdens de voorstelling al een paar dingen die irritant waren, zoals bijvoorbeeld te pas en te onpas muziekjes als er bijvoorbeeld een punt gescoord was in een discussie. Dus uiteindelijk toch een minder hoge geweiscore dan ik tijdens de voorstelling dacht. Maar ben wel van plan om volgende keer weer naar Alaska te gaan, en ik ben blij dat ik deze voorstelling gezien heb.

220 Volt, Toneelgroep Alaska (09/10/2008)

Simone Roerink — Sun, 12 Oct 2008 21:33:39 +0000

Toneelgroep Alaska heeft met de voorstelling 220VOLT een wervelende voorstelling neergezet. Petje af voor regisseuse Marijke Schermer die met veel respect voor bewoners én 140 spelers (vnl. uit de wijk) heeft kunnen verbeelden wat het betekent wanneer je leven op de kop wordt gezet door herstructurering in de wijk. 220VOLT is totaaltheater én opbouwwerk pur sang. Theater uit het hart van de mensen in Hengelo. Wat zal het stil worden zonder hen…..

Sic transit gloria mundi, Toneelgroep Alaska (09/11/2007)

eswé — Sun, 11 Nov 2007 19:02:41 +0000

Vijf personages met wat onderlinge relaties, onverwerkt verleden en stevige tegenstellingen in karakter en carrièrepad, zitten ruim anderhalf uur opgesloten in een ruimte, een vliegveld waar een grote onbekende storing heerst. Daar is best een onderhoudende voorstelling van te maken, en dat gebeurt deels ook wel. Maar echt boeiend wordt het niet, en dat komt denk ik doordat ze geen groot probleem hebben meegekregen om op te lossen. Want het probleem van de Grote Storing is door hen niet op te lossen, dus dat is al snel niet meer spannend.
In de theatrale uitwerking van het basisidee dat het maar eens over geld zou moeten gaan, zit dan ook niet zozeer het belang van deze voorstelling. De voorstelling gaat ook niet echt over geld, maar meer over de (vermeende) jachtigheid waarmee de aarde rond schijnt te draaien en waar een onverwacht moment van wereldwijde rust best een goeie ingreep in kan zijn. Dus niet iedere vrij-, zater- of zondag verplicht rust nemen, maar een echt a-ritmisch ontregelend moment. Da’s best interessant; wie organiseert dat, en hoe pakt dat uit.
De financiële uitwerking daarentegen is interessanter. Vanuit de geld-gedachte is een prima publiciteitsoffensief geregisseerd omtrent deze voorstelling, waarvoor veel hulde. Want aan dat eenzijdige gelurk aan de subsidie-uiers moet maar eens goed gemorreld worden. Graag meer daarvan! Opdat ook het ‘echte’ bedrijfsleven eens wat geld in toneel gaat steken. Misschien ooit zelfs wel echt geld..!

Sic transit gloria mundi, Toneelgroep Alaska (16/10/2007)

Thu, 01 Nov 2007 06:50:27 +0000

heb me het ongans zitten genieten van deze prachtig in elkaar gecomponeerde hoog-niveau-lol. mooi spel van uit elkaar liggende soorten en maten acteurs. en wat een ongelofelijk schrijftalent is hier aan het werk geweest.
De jongen met de laptop doet je nog regelmatig nagiegelen.

sic transit gloria mundi, toneelgroep alaska (24/10/2007)

colson — Thu, 25 Oct 2007 06:52:11 +0000

Op de vlieghaven van Kuala Lumpur(?) komen vijf mensen in de Business Lounge vast te zitten. Door onbekende oorzaak is wereldwijd het vliegverkeer lamgelegd.

Die vijf geven in bijna twee uur een schouw van de wereld van modern kapitalisme, globalisering en ITC. Ze leveren vooral het bewijs dat “capitalism is the absurd belief that the worst of men, for the worst of reasons, will somehow work for the benefit for us all” (quote van, naar men zegt, Keynes - die het blijkbaar toen al wist). Een goochelaarswereld, een paradijs voor financiële illusionisten.

Alaska toont het publiek haar serieuze zaken op uitgekiende wijze. Voor de laagste prijs ( gratis namelijk), gesponsored (óók door Moose!), verleidelijk verpakt ( het decor is niet ingewikkeld, maar zit slim in elkaar en oogt mooi) en aan de man gebracht door een strak salesteam met veel gevoel voor humor.

Altijd als ik na afloop blij het theater verlaat, zag ik een goede voorstelling. Precies dat was gisterenavond om half elf in Bellevue mijn gemoedstoestand.

Het Alphapaar, toneelgroep Alaska (11/11/2006)

Thu, 16 Nov 2006 12:45:52 +0000

De illusies waarmee wij de vervreemding en eenzaamheid te lijf denken te gaan wered prachtif vertolkt door de 5 acteurs en super vormgegeven in sober decor. Vooral Clara
(dagmar slagmolen ) zette haar personage vol naturel en weemoedig neer.

Het Alphapaar, toneelgroep Alaska (15/11/2006)

Thu, 16 Nov 2006 12:17:53 +0000

prachig gespeeld deze indringende en filosofische en actuele tekst. Schrijnend en ontroerend einde in super decor vormgegeven

Het alphapaar, Toneelgroep Alaska (28/10/2006)

Wed, 08 Nov 2006 13:17:30 +0000

mooie tekst, filosofisch, eigentijds en door de 5 acteurs
helder en scherp neergezet

Het alphapaar, Toneelgroep Alaska (05/11/2006)

Simber — Mon, 06 Nov 2006 17:45:14 +0000

Marijke Schermer kiest buitengewoon interessante onderwerpen voor haar stukken, dit keer de maakbaarheid van geluk. Acteurs zijn mooi en goed, decor zeer smaakvol en in de muziek zit een leuke grap verborgen: er worden alleen covers gebruikt van ‘(I can’t get no) Satisfaction’. Toch wil het maar geen levendig toneel worden. Schermer wil volgens mij het liefst well-made-plays maken met plot en personages, maar daarvoor geen concessies doen aan haar filosofische visie en daardoor blijft het allemaal erg in het hoofd.
Dit neemt echter niet weg dat het een maker is om te volgen, net als acteur Rick Paul van Mulligen, die mooi wufte televisieconsultant neerzet.