Moose - Het Vervolg

Kaatje is verdronken, Het Vervolg (28/11/2008)

Leonard — Mon, 01 Dec 2008 14:45:10 +0000

Een fantastische voorstelling! De vrolijk gestyleerde manier van spelen is perfect aangepast aan Warmerdams wonderlijke teksten. Heel knap en heel consequent gedaan. Om jaloers op te worden zo goed. De ondersteuning van het blazerskwartet, en de manier waarop hun spel overliep in dat van de acteurs (een van acteurs maakte tevens deel uit van het kwartet trouwens) versterkte op een hele mooie manier de warmerdamse atmosfeer van de voorstelling. Een echte aanrader.

Kaatje is verdronken, Het Vervolg (30/11/2008)

Witte — Mon, 01 Dec 2008 13:17:58 +0000

Wie nog weet hoe leuk het is een nieuw stripboek in één adem uit te lezen zit bij Het Vervolg goed. Regisseur Hans Trentelman heeft van “Kaatje” een oog- en oorstrelend stripverhaal op ware grootte gemaakt. De strak geregisseerde spelstijl versterkt de vaak hilarische tekst van Alex van Warmerdam. Dit in een prachtig grijs toneelbeeld (die oude strips waren ook niet in kleur) en daarbij een virtuoos spelend blaaskwartet.

Een warm bad van anderhalf uur. Mèt een stripboek.

Phaedra, Het Vervolg (04/02/1999)

Vonneke — Thu, 21 Aug 2008 15:23:39 +0000

Wist u dat Het Vervolg De Appel van het zuiden is? Met een sterk betrokken vijftigers publiek, dat enorm cultureel komt doen op de zolder van de schouwburg? Het Vervolg is dan ook hard op zoek naar leuke jonge theatermakers die dan in de vorm van een stage een hippe voorstelling mogen komen maken, opdat het Vervolg ook jonge mensen trekt. Nu ja, aan Phaedra hebben de jongeren niets gemist, het was het theater van de vorm-standjes met teveel spuug en waterspetters. Één blik tomaten, omdat het verder allemaal niet zo belangrijk was. (Gelukkig gaat De Avonden binnenkort in reprise, is er toch nog iets om naar uit te zien.)

Donuts & Hotdogs, Het Vervolg (26/01/2000)

Vonneke — Thu, 21 Aug 2008 15:22:18 +0000

Bijna onaardig vind ik de stukkeuze van Het Vervolg voor deze voorstelling door ‘jonge gasten’. Het stuk is een saaie en voorspelbare komedie. Niet echt een mooie uitnodiging om het publiek te laten zien wat je waard bent (één acteur krijgt zelfs maar drie clausen om zijn kunnen te tonen, werkelijk heel ongastvrij). Dat de voorstelling leuk is, komt dan wel weer door de acteurs. Met verve blazen ze de komedie leven in. Daarnaast een gewei voor het publiek: gemeenteambtenaren van de gemeente Maastricht, mede door hen wordt de voorstelling bij vlagen hilarisch.

Lear, Het Vervolg (26/11/2007)

Tue, 27 Nov 2007 14:54:16 +0000

Het is weerzinwekkend hoe vaak de regisseur het nodig vond om in de vertolking van dit monumentale stuk geweld en sensualiteit te laten samengaan en te laten verwijzen naar incest, meestal los van de tekst. Zo streelt een vader eerst zijn zoon om hem meteen een klap te geven, dochters graaien in het kruis van de oude Lear, en een mishandeling wordt copulerend voltrokken. Het verhindert je om je in te leven in de personages. Flink schrikken mag bij Shakespeare, maar op deze manier is het armoedig.

King Lear, Het Vervolg (25/10/2007)

Jeanine — Sat, 27 Oct 2007 14:15:10 +0000

Ik heb Lear al vaker gezien maar ik heb nu voor het eerst (bijna) gehuild bij de scene waar King Lear zijn dochter onterfd. Rick van Uffelen is zó intens beledigd en verdrietig over het verraad van Cordelia, dat schiet recht naar je hart. Die arme man..
Jammer genoeg eindigt het nogal rommelig, alsof ze er na 3 uur heel hard werken op het toneel opeens geen zin meer in hadden. Vandaar die tomaat. Eva van der Gucht is aandoenlijk als Cordelia en grappig als nar en ze kan erg mooi zingen maar ze schiet af en toe wel een beetje door. Een beetje minder mag wel wat mij betreft.
Maar over het geheel genomen een mooie voorstelling, niet in het minst door de soepele vertaling van Léon van der Sanden.

Abigail's Party, Het Vervolg (22/09/2006)

Witte — Sun, 24 Sep 2006 07:46:04 +0000

Het spelen van een komedie blijft moeilijk. Abigail’s Party sleept zich voort, soms met een minutenlang doodstil publiek. Grappen waarom je niet hoeft te lachen, “pijnlijke stiltes” die je lang van tevoren aan ziet komen, pruiken en karaoke-muziekjes die een stuk moeten opleuken dat niet op te leuken is. Tenminste niet op de manier die Het Vervolg hanteert. Alles wordt moddervet, nadrukkelijk gespeeld, in een soort platte-klucht-stijl die wel heel energiek aandoet, maar niet veel meer oplevert dan een steelse blik op het horloge. De eendimensionale karakters heb je na een kwartier wel gezien, het verdere verloop van het stuk is inmiddels duidelijk. De resterende anderhalf uur duren dan ook vrij lang

streetcar named desire, het vervolg (18/09/2004)

Sun, 19 Sep 2004 22:59:27 +0000

Jammer dat het niet mogelijk is om hier een vergelijkende dubbelrecensie te maken, Ik doe een poging naar aanleiding van de voorstelling onder regie van Leon van der Sande in Maastricht. Enkele dagen voor de premiere zag ik in Utrecht een gedenkwaardige vlaamse versie van dit stuk in het favorieten festival. Helaas was dit de laatste vorstelling en had anders al mijn vrienden naar deze prachtige voorstelling gestuurd die gemaakt is door paula Bangels (‘tramlijn die verlangen heet’) Met iets minder verwachtingen trok ik daags later naar het zuiden, wat ik aantrof kan nauwelijks meer dan slecht amateurtoneel genoemd worden, de vormgeving is mooi en goed uitgevoerd. De akteurs rennen rond als kippen zonder kop en lijken het stuk niet te begrijpen, kunnen geen dialoog voeren en lijken hun tekst tenauwernood te kunnen onthouden, Stanly is verworden tot een opblaaspop die enkel dom kan snauwen zonder enig benul, Blanche een houten Katrijn met af en toe een broos moment, Mitch was wel aardig gespeeld en Stella leek zo verbaasd te spelen alsof ze tekst net geleerd had en voor het eerst hoorde, kortom niet om aan te zien. Heb het uitgezeten uit respekt voor mijn mede publiek. Geef mij de vlaamse versie maar waar ik van begin tot eind in geloofde en menig traan heb moeten laten. Zelfs als man!

lola lola, het vervolg (07/01/2004)

colson — Thu, 08 Jan 2004 08:58:41 +0000

Centraal staat een platte, provinciale, sexclub, zinnebeeld van de samenleving. Met de levenslustige geldwolf, roofvogel en aasgier Zuckert als gangmaker. Het knappe en verontrustende is dat je je zo gemakkelijk met hem en zijn corrumperende gedrag identificeert. Kortom, hoed af voor Hans Trentelman. En natuurlijk ook een diepe buiging voor Fassbinder en Het Vervolg. Dat de mensheid in slechte staat verkeert en steeds verder verloedert, is een boodschap waar vermoedelijk niemand echt op zit te wachten. Maar omdat de oppervlakkigheid en het pessimisme er op toneel heel gevarieerd en fraai uitzien, is het wel heel overtuigend.

Lola Lola, Het Vervolg (13/12/2003)

Verona — Wed, 17 Dec 2003 15:52:41 +0000

Wat een fantastische setting bij binnenkomst, een machtig drukkend decorbeeld. Krachtig en overtuigend spel. Jammer zijn de ietwat te lange scènes richting het einde. Maar boven alles zet deze broeierige filmische voorstelling je achteraf weer tot denken.