Minirecensies van MacHeath

Rinoceros, DNA & Ionesco (14/04/2007)

MacHeath — Sun, 15 Apr 2007 00:42:17 +0200

Een stad wordt overspoeld door ontzagwekkende, lawaaiige en allesverslindende monsters. Zes mannen en vrouwen, die hun dagen slijten op een suf kantoor bedwingen hun angst met roddeljournalistiek en filosofisch geneuzel. Maar de één na de ander laat zich verleiden door de massahysterie en verandert in ‘zon’n ding’. De kudde hersenloze monsters groeit met het uur. Slechts het personage Bérenger gaat de strijd aan met de niet-denkende massa. Hij wil mens blijven. Maar hoe sterk is de eenzame denker?

Geweldig theater! Ik heb hier echt van genoten, de tijd vloog voorbij. Briljant acteerwerk, pakkende dialogen, innemende symboliek en vernietigende kritiek. Het enige nadeel aan dit stuk was dat het eindigde.

After the End, Huis van Bourgondië (01/04/2007)

MacHeath — Sun, 01 Apr 2007 23:31:59 +0200

Ooit werd er om gelachen, om de schuilkelder achter in zijn tuin, daterend uit de koude oorlog. Nu, nu zich een catastrofe afspeelt (een aanslag, een nucleaire ramp?), is diezelfde kelder zijn redding. Mark zit hier, samen met zijn collega Louise, onkundig van de situatie buiten. Voorlopig hebben ze wat ze nodig hebben, eten, een mes, spelletjes. Maar kunnen ze de dreiging buiten overleven? Of moeilijker nog, kunnen ze elkaar overleven?
‘After the End’ wordt op een heerlijk energieke manier uitgevoerd door het Huis van Bourgondië. Ik heb de hele voorstelling genoten en ben erg voldaan en tevreden naar huis gegaan, een absolute aanrader!

Walden Revisited - Stand-Up philosophy #2, Laura van Dolron (01/02/2007)

MacHeath — Fri, 09 Mar 2007 16:42:43 +0100

‘De voorstelling gaat over Thoreau. Honderd jaar geleden trok hij zich terug in een hutje aan een meer om te laten zien dat het anders kon. Maar kan het nu nog anders? En waarmee moeten we afrekenen? Met ‘het systeem’, of met de gedachte dat het altijd maar anders moet? Willen we het wel anders? Of doen me maar alsof omdat we weten dat dat lekker ligt.’

Leuke voorstelling, tempramentvol, bij vlagen grappig, maar vooral chaotisch. Stand-Up philosophy lijkt af en toe op hardop denken waardoor de voors- en tegens moeilijk te ordenen zijn. Er zit erg veel waardevolle maatschappijkritiek in het stuk maar het wordt een beetje tekort gedaan door de twijfel waardoor de bezoeker toch enigszins verward het theater verlaat. Men kan beweren dat dit inherent is aan filosofie maar er wordt soms teveel nadruk gelegd op het concept van ‘verandering’ in het algemeen en te weinig op de ‘methode’ waarop Thoreau het systeem bekritiseerde en bevocht. Ondanks dit erg genoten van de uitvoering en het goed gekozen, maar ingewikkelde, onderwerp.