Praatjes van hiddenways

Olivetti 82 - de film

hiddenways — Fri, 14 Nov 2008 14:58:57 +0100

Het was mij gelukt om mijn broer, die een broertje dood heeft aan theater, mee te krijgen naar de monoloog Olivetti 82 van Eriek Verpaele, gespeeld door Thomas Oerlemans. Dit omdat ik zeer onder de indruk was van het stuk en van de acteur. Mijn broer moest mijn mening delen dat dit toch wel erg bijzonder was.

Een aantal jaar later werd het stuk in reprisse genomen en weer waren mijn broer en ik van de partij. Bij het borrelen achteraf kwam mijn broer, film-producent van beroep, met het idee om er een film van te maken. Ik, regisseur van beroep, zag hier de uitdaging wel in en wij benaderde Thomas Oerlemans met ons idee. Het stond voor ons vast dat Thomas ook in de film de rol van Bernard van der Wiele zou moeten spelen.

Thomas stond niet onwelwillend tegenover het idee, maar wilde er wel nog erg goed over na denken. Olivetti 82 staat hem na aan het hart en hij wil wel dat het goed gebeurt.

Al snel nemen we het besluit om zo dicht mogelijk bij de tekst te blijven. De tekst van Eriek Verpale is zo sterk en zo gelaagd dat we de film zo dicht mogelijk bij die originele beklemmende tekst gaan houden.

Geen kunstgrepen om de ruimte te ontvluchten, om de beklemming van ons af te schudden. Juist luisteren naar een man, in een verhoorkamer, al 48 uur wakker, die gearresteerd is. Door middel van zijn verhaal er achter komen wat er daadwerkelijk gebeurd is, wat wellicht slechts zíjn waarheid is… Na een aantal repetities waarin we van elkaar begrepen dat we naar hetzelfde zoeken besloten we er helemaal voor te gaan.

Ondanks dat Thomas de tekst al helemaal kent, moet hij wel de tekst bijna helemaal opnieuw leren. In film ligt de focus van het personage anders en elementen die in theater als gewoon beschouwd worden werken in film niet bij voorbaad. Enerzijds kan je in het theater dichterbij komen (je zit er fysiek bij, je kan de acteur ruiken) anderzijds heb je in film de mogelijkheid om dichterbij te komen (de camera kan zo ongeveer op de huid gaan zitten). Elementen waar wij rekening mee moeten houden.

Heerlijk is het om de tijd te nemen voor het repeteren, iets wat binnen film helemaal niet zo gewoon is. Productioneel wordt alles nu op poten gezet. In januari 2009 gaan we draaien.

La Commedia - Louis Andriessen (regie Hal Hartley)

hiddenways — Thu, 15 May 2008 09:11:45 +0200

Straks is het Holland Festival weer en er is weer een hoop te zien. Dit jaar heb ik mee gewerkt aan de opera La Commedia van componist Louis Andriessen en regisseur Hal Hartley. Als filmmaker was het een eer om met Hal Hartley te werken. Mij was gevraagd om de casting van het film gedeelte te doen en ik had de stille hoop dat we er niet helemaal uit zouden komen en dat dhr. Hartley mij zou vragen of ik niet een van de rollen op me zou willen nemen, zodat ik ook bij de opnames aanwezig kon zijn. Het liep anders. Uiteraard kan ik geen half werk doen en kwam ik met een mooie groep mensen waar dhr. Hartley uit kon kiezen, die beter waren dan ikzelf. Dhr. Hartley hield samen met mij nog een casting ronde (de eerste had ikzelf gedaan) en we hadden het idee dat we ‘the Guild’, ‘Maria & Lucia’ en ‘the Barman and his wife’ gevonden hadden. Het was een mooie groep mensen en ik was erg benieuwd hoe ‘mijn club’ zich zou ontwikkelen.Vervolgens vroeg dhr. Hartley mij of ik zijn 1st AD zou willen zijn, iets dat graag zou doen, want zo was ik toch aanwezig bij de opnames. Sterker nog, dat zou betekenen dat ik erg betrokken zou zijn bij de vorming van het geheel en ook ‘mijn club’ kon bijstaan waar nodig. Het moeilijke zat er in dat er geen concreet script was en dat we 20 ‘screen’ minuten per dag moesten draaien (als je voor een tv-serie 5 minuten moet draaien, is dat al (te) veel). En ik was verantwoordelijk voor de tijd. Gelukkig bleek al op de eerste dag dat ‘mijn club’ het erg goed deed, ze volgde goed de opdrachten en het zag er prachtig uit. Ook had dhr. Hartley een goed beeld van wat hij nodig had en we hadden nergens het idee dat we echt in de probelemen zouden komen.Al vanaf dag 1 werd ‘mijn club’ steeds meer echt een groep, wat voor het beeld erg goed werkte. Alle personages kregen steeds meer vorm en er onstonden naast de bestaande verhaal lijnen ook nog verhaal lijnen op de set die ook hun plek kregen in de opera.Dhr. Hartley had de muziek en de partiture in zijn hoofd en tijdens de hele draai periode heeft niemand een noot muziek gehoord. Het is voor de cast en crew net zo’n verrassing als voor het publiek hoe alles bij elkaar komt.Ook de solisten (Claron McFadden, Christina Zavalloni en Jeroen Willems) zijn in de film te zien, maar niet te horen. Bijna het hele film-gedeelte is mute, zodat we straks kunnen genieten van het live geluid van het orkest en de zangers. Ik ben benieuwd. première 12 juni 2008 voorstellingen 14 15 16 17 18 juni 2008Koninklijk Theater Carré Amsterdam aanvang 20.00kaartverkoop is al begonnen!

Holland Dance Festival.tv

hiddenways — Tue, 30 Oct 2007 12:15:35 +0100

Dans. Tijdens mijn studie maakte ik er altijd maar een geintje van, bang dat ik was om het verkeerd te doen. Ik werd als danser dan ook niet serieus genomen, met name door mezelf.Ook in het ‘echte’ leven wist en weet ik niet zo goed wat ik er mee moet. De ene keer heb ik flink de groove te pakken en dans ik zo een ieder van de dansvloer af, heb ik mensen om me heen die met mij (willen) dansen. De avond daarna begrijp ik niets van de beat en lijkt iedere beweging die ik maak mee te werken aan een steeds verder inzakkende modderberg.Ook het kijken naar dans zit niet echt in mijn systeem. Zelden ben ik bij een dansvoorstelling te vinden. Nu ben ik ineens gevraagd door het Holland Dance Festival om voor ze te werken. Voor het festival heb ik een site laten ontwikkelen voor jongeren die ze zelf moeten bij houden en voeden. Voor deze site zullen zij blogs schrijven, het forum bijhouden polls verzinnen en bovenal zullen zij filmpjes over het festival gaan maken. Zij zullen een uniek beeld gaan geven van wat er achter de schermen van het Holland Dance Festival gebeurt. Zij zullen met hun camera aanwezig zijn in de foyer na de voorstellingen om het publiek te vragen wat ze er van vonden, zij zullen backstage zijn tijdens de voorstellingen en zien wat daar gebeurt, verder gaan ze makers interviewen en ook zelf workshops volgen en hier verslag van doen.Ik ben erg benieuwd of zij hun enthousiasme voor dans op mij over kunnen brengen en of ik na dit festival nog vaker bij dans voorstellingen te vinden zal zijn (en wie weet eens een dans voorstelling maken;-) )…De ontwikkelingen van het festival zijn te volgen op: www.hollanddancefestival.tv

Roef Ragas

hiddenways — Sat, 01 Sep 2007 17:03:28 +0200

Gister avond kwam ik thuis van werk en ik zet de tv aan. Ik kan het dan nooit laten om even op teletekst te kijken voor het belangrijke nieuws. Ik schrok. Roef Ragas bleek op 42-jarige leeftijd tijdens het eten met een hartstilstand te zijn overleden. Het is altijd een schok wanneer iemand die jong is plotseling sterft, maar helemaal wanneer je diegene kent. Het is niet zo dat ik bevriend was met Roef, maar ik had veel respect voor hem. De eerste keer dat ik hem ontmoette was op de set van de Enclave, een drie-delige serie over Srebrenica gemaakt door de ook al veel te jong overleden regisseur Willem van de Sande Bakhuyzen. Roef was een vriendelijke jongen die ook zeer geïnteresseerd was in waar ik mee bezig was. Het feit dat hij de NFTVM, de vereniging voor nieuwe film- en televisie makers, mede opgericht heeft toont ook die interesse in jonge makers. Toen ik hem later weer tegen kwam op de set van Russen en in de Amsterdamse Stadsschouwburg bij Blind Date, hebben we leuk gepraat over onze idealen. Hij ging toen net stoppen bij Grijpstra en de Gier, waar hij veel geleerd had, maar wel echt klaar mee was. Hij was blij dat hij weer het theater in kon en stond te springen om te beginnen met repeteren.Hij wou graag op de hoogte gehouden worden van waar ik mee bezig was en ik van hem. We hielden e-mail contact, maar het kwam er steeds niet van om elkaars werk te gaan bekijken. Zijn enthousiasme sprak mij aan en Roef stond hoog op mijn lijstje om eens een project mee te gaan doen of in ieder geval er eens over te praten. Het mocht niet zo zijn. Roef, rust zacht.

Acterende Film regisseurs

hiddenways — Thu, 17 May 2007 11:13:59 +0200

Namens de Dutch Directors Guild en de vereniging voor Nieuwe Film en TeleVisie Makers (NFTVM) organiseer ik mede het zo genoemde RegieAct. Het idee hiervoor is dat regisseurs spel les krijgen van acteurs, om de communicatie op de set te verbeteren. Dat je als regisseur beter begrijpt ‘what’s on an actors mind’ en hier gebruik van kan maken. We nodigen 7 verschillende acteurs uit die in 4 dagdelen de mogelijkheid hebben om ons met spel duidelijk te maken wat hun vak inhoud.Tot nu toe hebben we les gehad van Edward Koldewijn (coach en acteur) en Helmert Woudenberg.Nu al zijn het zeer leerzame lessen geweest. Naast dat het leuk is om eens te acteren is het vooral heel goed om te zien hoe bepaalde ‘regie aanwijzingen’ een averechts effect kunnen hebben op de spelinhoudelijke invulling van de acteur. Na een scène gespeeld te hebben wordt deze hard afgekapt met: “…okee, dat was helemaal niks”, terwijl ik toch mijn ziel en zaligheid dacht bloot te geven. Het kost mij erg veel moeite om de volgende keer weer een scène te spelen, bang om weer tot in het diepst van mijn ziel geraakt te worden. De regisseur bedoelde het goed, maar zocht iets anders dan ik gaf. Terwijl hij op dat moment niet duidelijk is geweest in zijn aanwijzingen en hij dus degene is die erop aangesproken mag worden dat het helemaal niks is, ben ik degene bij wie het binnenkomt. Het lijkt allemaal zo logisch, maar zo’n opmerking wordt regelmatig gemaakt. Het gaat er niet om dat je de acteurs met zachte hand aanpakt (iets wat ik óók regelmatig op filmsets zie), je moet van ze eisen dat ze hun werk doen, maar je moet ze wel uitdagen. Hierom is het zo goed om deze workshop te doen. Om ze zo goed mogelijk uit te dagen is het goed om te weten waarin ze uitgedaagd kunnen worden. Wat kan je van ze vragen, wat kan je van ze verwachten, hoe zorg je ervoor dat je meeste uit ze krijgt?

olifant

hiddenways — Fri, 30 Mar 2007 13:20:17 +0200

Een jaar geleden heb ik met een aantal jongeren uit Amsterdam Zuidoost de korte film ‘olifant’ gemaakt. Het idee was dat deze film in première zou gaan tijdens het Wraakfestival van Urban Myth en vervolgens zou gaan draaien op het filmfestival dat in Amsterdam Zuidoost georganiseerd zou worden. We zouden dan de film in de Pathé Arena te zien krijgen. Het filmfestival ging niet door / werd door geschoven. Ik hoorde niets meer.Tot ik ineens vorige week een algemeen mailtje kreeg over een filmfestival in Amsterdam Zuidoost.Georganiseerd door de producenten van ‘olifant’. Waarom zou ik niks gehoord hebben? Op eigen initiatief maar gebeld, want ik zou het nog steeds leuk vinden om de film op groot doek te zien. “Goed dat je belt, ik ga er achter aan!”, kreeg ik te horen. “Ben je op die dagen beschikbaar?”. Nu nog wel…Als de film draait laat ik het weten. Ben benieuwd.

Birthday Boy

hiddenways — Wed, 04 Oct 2006 10:49:25 +0200

Afgelopen donderdag draaide het KORT! programma op het Nederlands Film Festival met o.a. de film ‘Birthday Boy’, waar ik bij betrokken was als spelcoach/regie assistent. Ik was wat gespannen van te voren, moest weer alles even terug halen. Ik was wat gespannen en toen een collega regisseur mij vertelde “dat hij gehoord of gelezen had dat…” niet alle personages het helemaal trokken hielp me dat ook niet echt. Verder was ‘Birthday Boy’ de enige film van de KORT! films die nergens voor genomineerd was. Een aantal waren genomineerd voor de debutanten competitie(Chris Mitchell, de regisseur heeft al twee eerdere korte films gemaakt), de rest voor de gouden kalf voor korte film.Hielp ook niet echt.De stadsschouwburg Utrecht zat vol en wij waren klaar om de films te bekijken. Ergens halverwege kwam ‘Birthday Boy’ langs. Het geheel ging erg snel en ik was gefocust op het spelniveau van de jongens. Het camera werk en de montage waren erg dynamisch / onrustig (het verhaal gaat over de ontvoering van een groepje kinderen tijdens een speurtocht) en de jongens flitsten voorbij. De momenten dat ik de jongens even zag, zagen er goed uit. Zij hebben mijns inziens goed werk geleverd en ik kan tevreden zijn. Denk ik. Het publiek reageerde enthousiast. Dat is wel een aardige graadmeter. Ja, ik kan tevreden zijn. Kom maar op met die nieuwe klus!

Afwijzingen

hiddenways — Fri, 18 Aug 2006 16:34:22 +0200

Auw, alweer.Enkele maanden geleden heb ik voor en met theatergroep Urban Myth, i.s.m. Imagine IC en ZO! Cultuur Zuidoost een film gemaakt. De vraag was of ik met een groep jongeren een film kon maken rondom het thema ‘WRAAK’. We hadden 9 weken de tijd en de jongeren moesten nog gevonden worden. Ik, niet voor één (1) gat te vangen ging de uitdaging aan. Na twee weken hadden 9 enthousiaste jongeren in de leeftijd tussen de 14 en 24 gevonden die zich in wilden zetten voor dit project. Vijf weken (oftewel 10 bijeenkomsten) later stonden we, met een professioenle (mini)crew in Amsterdam Zuidoost de 22 minuten durende film ‘olifant’ te draaien. Vol trots en vol energie gingen we in prèmiere tijdens het Urban Myth’s WraakFestival in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Voor mij was het echter nog niet klaar. Ik vond dat meer mensen het recht hadden om deze eerlijke film te zien te krijgen. Ik schreef de film in op het Nederlands Film Festival (NFF). En toen.Een telefoontje.Van een vorige producent (die niets met dit project temaken had!). Hij had een brief binnen gekregen dat ‘olifant’ niet geselecteerd was voor het NFF.Auw.Uuh.Hum.Zit ik echter nog wel met wat vragen.1. Waarom komt er een brief binnen bij een producent die niets met dit project te maken heeft? (Da’s niet netjes NFF!)2. Waarom komt een afwijzing steeds weer zo hard aan?3. Waarom stuur ik mijn werk eigenlijk nog op?Hum.Ach.Tja.

Theater, in dit geval Opera.

hiddenways — Mon, 03 Jul 2006 22:23:45 +0200

Tis toch altijd verwarrend dat theater, of in dit geval de opera. Ik was dus laatst naar het Holland Festival, naar de opera Dido en Aeneas, de eerste regie van Sasha Waltz. Boeide me niet zo, maar ik leek de enige in de zaal die dat vond. Ik loop de trap af, achter wat mensen aan die ik kende en zij vroegen mij: vond jij het ook zo indrukwekkend (of iets in die strekking)? ‘Uuuh. Nou. Nee. Niet zo (tot hier was mijn te horen bijdrage, de rest zat in mijn hoofd…). Vond het eigenlijk maar saai. Het deed me niet zo veel. Werd er niet blij van, niet verdrietig, niet vrolijk, niet boos, niet bang , niet uh, ach het deed me gewoon niet zo veel. De dansjes zaten leuk in elkaar, maar de link met de rest zag ik niet. Waar ging het eigenlijk over?’Zou dat dan aan mij liggen? Wat zie ik dan niet wat zij wel zien? Of zien zij iets wat ze graag willen zien en er eigenlijk niet is? En wie heeft er gelijk, degene die het hardst roept wat hij of zij vindt (zodat anderen niets meer durven zeggen, bang om ‘stom’ gevonden te worden) of degene die instilte er van alles van vindt, maar hier niets over zegt en er later een vernietigende (mini) recensie hier over schrijft? Of is er geen gelijk? Ik vind dat theater, in dit geval Opera, maar ingewikkeld.

11 jarige acteurs

hiddenways — Sat, 03 Jun 2006 18:48:12 +0200

Dit weekend ben ik druk doende om vijf 11/12-jarige jongens in hun acteerkunsten te begeleiden voor de NPS Kort! film ‘Birthday Boy’, van Chris Mitchell. De film gaat over de ontvoering van Sjoerd en zijn vriendjes tijdens een speurtocht door twee ruige gangsters die er niet voor terugdeinsen om hun wapens en fysiek geweld te gebruiken. We hebben drie repetities gehad, waarin we met name gewerkt hebben aan samenspel, concentratie en improvisatie. De eerste draaidag (gisteren) liep het goed, mooie opnames gemaakt, maar het was ook wel erg zwaar. De samenwerking tussen de jongens was zo goed dat het soms moelijk was om er nog tussen te komen. Wat een energie hebben die jongens. Als jonge puppies renden ze rond op de set, trokken elkaars petten en mutsen af, deden wurgoefeningen met elkaar (deden ze het nou zo goed, of knijpen ze echt elkaars keel dicht?), sprinten rond de set en waren gebiologeerd door de wapens op de set. Ben erg benieuwd hoe dat vanavond / vannacht zal gaan. Hebben een zwaar emotionele scene op het programma staan en we draaien tot een uur of 7 in den ochtend. Kunnen ze hun vermoeidheid om zetten in een mooi gespeelde dramatische scene? Blijven ze naar mij en mijn aanwijzingen luisteren, blijven ze rond rennen, of vallen ze in slaap?We zullen zien…