Het is altijd fijn om buitenlands theater te zien al was het maar omdat de acteurs zoveel verder willen gaan.

Er worden op het podium een serie interessante beelden opgeroepen en leuke associaties gemaakt in het begin.

Dan gaat het stuk naar een hoogtepunt met redelijk harde fysieke vernedering. ‘Redelijk’ want als publiek dat toegang heeft tot internet en de bredere populaire cultuur zijn we ook wel wat gewend. Alleen vanaf dat punt kan het stuk zich niet meer herpakken en glijdt het af naar net niks.

De teksten en visuele elementen doen daarna slecht en naïef aan. Niveau: het eindexamen werk van de gemiddelde kunstacademie. Het contrast is des te groter vergeleken met de torenhoge geëngageerd-Spaanse ambitie die erachter schuilt (‘Niets van onze levens klopt! Alles is kut. Denk na!’).

Voor de helft was het deel van het publiek dat een gezapige voorstelling had verwacht hem al gesmeerd. Natuurlijk wil je je niet laten kennen als het stuk daarna echt té tenenkrommend wordt. Je kunt dan alleen nog je tanden op elkaar doen en wachten tot na twee uur voorbij is.