De groep bestaat 25 jaar, dus er moest iets speciaals gebeuren. Iemand heeft ongetwijfeld geroepen: iets actueels, waarna De Verlichting niet meer te vermijden was. En hoe pak je dat aan: je struint naar hartelust het internet af, slaat er nog wat geschiedenisboeken op na en je hebt een lading feiten en aardige weetjes. Dat hussel je flink door elkaar, gooit er een aantal grappen en een enkel liedje doorheen, vergeet vooral dat stukje publieksparticipatie niet en klaar is Kees.

Het resultaat is een nogal saaie, en ondanks het onderwerp, oppervlakkige voorstelling. De enige lichtpuntjes zijn het bijna introverte spel van Dick van den Toorn en, als tegenhanger, het explosieve acteren van Marcel Musters. De laatste roept meer dan eens: ik wil geraakt worden! Ach, als dat eens zou kunnen…