Vier mensen komen in een hotel bijeen omdat hun (schoon)moeder jarig is maar mogelijk ook sterft. Dat samenzijn gaat gepaard met drank, veel drank. Het verhaal wordt verteld door een twintigtal scenes (sommige duren maar enkele seconden), onderbroken door blackouts. Maar een echt verhaal is het niet: het gaat nergens heen. Het enige verloop in het stuk is de toenemende dronkenschap. Dat levert zowel enkele hilarische als treurige momenten op, maar veel meer is het niet. Het kabbelt wat voort tot een einde dat geen echt einde is. En dan vraag je je af of je nog moeite wil doen om hiervoor naar het theater te gaan…