Toegegeven, de verwachtingen waren hooggespannen na het fantastische “As-poes” van twee jaar geleden. Vergelijken mag niet, ik weet het, maar dat gebeurt bijna automatisch. Je wil het niet, maar voor je het weet, is het zover. Pas op, de verwachtingen werden ingelost. Ik had een fantastische avond en genoot met volle teugen van een voorstelling met een zotte bende enthousiaste jongelingen. Je kan misschien zeggen dat het verhaaltje net iets te mager was, dat er te weinig gedaan werd met het nevenverhaaltje van de tijdreizigers en dat Jan Hoed (hoewel hij dat schitterend deed) misschien net iets teveel zijn intrede deed waardoor het verhaal telkens afgeremd werd. Je kan ook zeggen dat er iets te veel bomen op scène stonden waardoor je soms letterlijk door het bos (lees decor) de bomen (lees acteurs) niet meer zag, waardoor de bewegingsvrijheid van de acteurs werd belemmerd, zeker als ze met veel op scène stonden.

Maar je kan ook zeggen dat er heel weinig aan te merken was op deze voorstelling. Het was bij momenten hilarisch grappig en de regisseur toverde een aantal grappige spitsvondigheden uit zijn mouw. Zo waren de intermezzi van “La Flêche” om te gieren. Lady Marion was grandioos in al haar domheid en met haar vele versprekingen. En ook de bende van Robin Hoed zelf stond aardig te acteren. Hun aanpak van het tornooi was schitterend gedaan als een soort tv-programma “Schiet maar raak” met Jan Hoed als presentator. We zagen een paar leuke choreografieën, zoals de eerste intrede van Prins Jan en het massagevecht op het einde. Kortom, na het briljante “As-poes” alweer een hele knappe prestatie van Studio ZT dat over voldoende talent beschikt om ons in de komende jaren nog veel theaterplezier te bezorgen.