Al veel gehoord van Feydeau (als één van de grondleggers van de hedendaagse deurenkomedies), maar nog nooit een stuk gezien van hem. Van een gat gesproken ! In mijn cultuur, bedoel ik, voor de minder goede verstaanders onder u. Zal hij nu ooit mijn favoriete auteur worden ? Ik denk het niet. Daarvoor grijpt hij te vaak terug naar de ordinaire pipi-kaka-humor. En ja, het is uit het leven gegrepen en af en toe zitten er hele herkenbare situaties in. Toch in de eenakters die we hier te zien kregen. Maar ik heb wel genoten van hetgeen we hier te zien kregen. De regisseur koos voor de twee stukken telkens voor een iets andere aanpak met een gelijkaardig decor.

In “Het Laxeermiddel” werden alle personages zwaar uitvergroot. Het mannelijke hoofdpersonage sprak met een piepstemmetje, een andere liep constant te hijgen en de zoon van 7 bleek een meisje te zijn met een snor. En af en toe vond ik dit best grappig. In “Wijlen de moeder van madame” koos de regisseur voor “gewone” mensen in een voor hen ongewone situatie. En dit werkte zo mogelijk nog beter. Neem daar nog bij dat de kostumering prachtig was en dat er goed tot heel goed geacteerd werd en ik had best een gezellige avond die nadien zelfs nog uitmondde in een urenlange stadswandeling door Brugge. Het werd een hele plezante avond en daar had ook dit toneelstukje iets mee te maken. Geen hoogstaande kunst, maar een “klucht” op niveau gebracht en dat is al een verdienste op zich !