Stel dat je leven goed geordend is. Als je leeft volgens een strak schema en dat je houvast hebt aan je dagelijkse routine die inhoud dat je regelmatig iets moet doen met een elektrisch huishoud apparaat. Misschien heb je zo je eigenaardigheden bij het hanteren van bakjes, maar zo gek is dat toch niet? Maar wat als dat strakke schema toch niet helemaal loopt zoals je het zou verwachten. Of als het schema van jou verwacht dat je iets moet gaan doen dat je eigenlijk niet wilt of durft. Zoals je huis verlaten. En wat als er opeens iets nieuws in je huis staat? Hoe pas je dat in je al bestaande levenswijze? Allemaal dilemma’s die in deze voorstelling naar voren komen. En al deze dilemma’s zorgen voor aparte en absurde situaties. Vaak verpakt in vreemde choreografieën of prachtig gevat in beelden. Beelden van mensen die verdwijnen in koelkasten en even later weer tevoorschijn komen. Beelden van langzaam spuwende wasmachines. Allemaal even goed bedacht als uitgevoerd en culminerend tot een hoogtepunt dat ik eigenlijk niet kan verklappen. Maar zo’n perfecte georganiseerde chaos dat het voelde alsof ik meedeinde in op een schip. Ik hoop alleen dat vanavond tijdens de première alle apparaten weer zo werken als ze zouden moeten werken. Hoewel ze dat tijdens deze try-out ook niet helemaal deden zoals je zou verwachten, maar dat hoorde er allemaal bij.