Jonge Harten GO, Dorian Gray NO!

Tijdens het fris en fruitige Jonge Harten Festival lijkt Groningen dit jaar, meer dan andere jaren, uit zijn voegen te springen door de grote hoeveelheid theater.

De voorstelling die ik maandag 21 november zag, in het kader van dit leuke festival dat veel jongeren beweegt om naar theater te gaan, was ‘Het Portret van Dorian Gray’ van Theater Artemis. In deze, op Oscar Wilde’s gelijknamige tekst gebaseerde, voorstelling was jammer genoeg het publiek dat voor het grootste deel uit jongeren bestaat het meest interessant. Zonder enige overdenking mompelen, schreeuwen of fluisteren de jongeren tijden ‘Het Portret van Dorian Gray’ hun bevinden en dat vind ik mooi. Hoewel deze jonge mensen nog geen benul lijken te hebben van de go’s en de no go’s tijdens een theaterbezoek stoor ik me er nauwelijks aan. Als je naar een voorstelling gaat tijdens het Jonge Harten Festival weet je dat dit soort publiek een groot deel zal zijn van het totale toeschouwersaantal en dus stel ik me in op dit gegeven. M&M’s rollen over de grond en stiekem moet ik er met mijn rijgenoten om lachen. Wat me wel opvalt is het vele gescheld met het woord ‘homo’ en het doet me spijtig beseffen hoe zelfs jongeren van deze tijd nog een gebrek hebben aan een open mind. Jammer, maar zo zal het altijd wel blijven. In ieder geval is het leuk dat ze zich wagen aan een theaterbezoek en ik hoop dat ze nog eens terug komen.

Ik zou het echter begrijpen als de jongeren die deze voorstelling hebben gezien niet nog eens terug komen in het theater. Ik begrijp het rumoer van de jongeren want Theater Artemis neemt in deze voorstelling wel enorm veel tijd om te doen wat het wil. Elke scène, werkelijk zonder uitzondering, kan tot de helft worden ingekort en nog niets verliezen aan zeggingskracht. De voorstelling is heel voorspelbaar, enorm conventioneel, weinig uitdagend en daardoor nogal saai. Het kost me veel moeite om mijn aandacht erbij te houden.

Naast de traagheid van de voorstelling is het acteerwerk ook nogal middelmatig. Hoofdrolspeler Mattias van de Vijver zorgt ervoor dat ik nogal een strip, en in het bijzonder een Kuifje, associatie heb bij deze voorstelling krijg en hoewel hij richting het einde iets geloofwaardiger wordt blijft het niet geweldig goed.

Jongeren, ga allemaal naar het Jonge Harten Festival want dat is een leuk en goed initiatief, maar ga dan naar een anderen voorstelling dan ‘Het Portret van Dorian Gray’.