Humor is iets dat jammer genoeg ontbreekt in veel hedendaagse kunst, vinden choreografen/performers Monnier en La Ribot. Humor heeft hen samengebracht en het resultaat is te zien op het festival Julidans.

En hebben we gelachen? Was ‘t maar waar.

De voorstelling begint met minutenlang zogenaamd gegrien voor een microfoon, afgewisseld met het plaatsnemen in een fauteuil. Dan krijgen we ook nog wat beweging van de dames te zien. Er wordt eindeloos lang met een “plank” gesjouwd, waar bij elke draai de ander geraakt wordt en valt. ( Bij Laurel en Hardy kun je zien dat dit wèl leuk kan zijn.) Eentje heeft nog even een trechter op het hoofd, er wordt eens een doek naar beneden getrokken en er worden langdurig knieën ontbloot en bedekt.

En hebben we gelachen? De zaal blijft behoorlijk stil.

Aan het eind van de voorstelling staan de dames achter op ‘t toneel, ieder op een krukje, en filosoferen ze hardop over het vrouwzijn. Dan hoor je regelmatig een lachje uit de zaal en dat is dan voornamelijk te danken aan La Ribot. Voor haar is misschien nog een toekomst weggelegd als standup comedian, hoewel de boterham niet rijkelijk belegd zal zijn.

Wat doet zo’n voorstelling toch op een kwaliteitsfestival?