Leuk en relevant stuk. En aardige metafoor en spiegel die lekker werken. Blij dat dat nog kan. De bimborol van Fockeline Ouwerkerk is erg sympathiek en de Amerikaan van Sieger Sloot overtuigt prima.

Tomaat voor het wringen en inzakken tegen het einde. Het eindeloze geschreeuw (ik snap dat die zalen groot zijn, maar moet dat echt?). Het laten liggen van duidelijke referenties die je had kunnen maken.

En belangrijkste tomaat voor de uitleg en het met nadruk vertellen van alles wat er gebeurt. Om David Simon te citeren: “Fuck the exposition”. Maar als je de uitleg laat varen hou je hier denk ik weinig meer over dan een oppervlakkig begrip van de wereldeconomie en een karikaturale behandeling van populistisch-rechts. Dat mag beter.

De tomaten zijn voor details. Het is zeker wel geslaagd en een milde aanrader.