Op een open plek tussen vervallen panden op een oud industrieterein speelt Toneelgroep Maastricht een komedie: Een Pompstation van Gildas Bourdet. Een moeder en drie dochters bewonen een pompstation langs een inmiddels doodlopende weg. Klandizie blijft uit. De enige monteur sleutelt aan een auto die hij hoe dan ook weer aan de praat wil krijgen. De achttien jaar geleden verdwenen vader duikt plots weer op en zet de verhoudingen op scherp. Je verveelt je tijdens het grootste deel van het stuk net niet, maar dat is het dan ook. Het laatste half uur ontaardt het kluchtige verhaal in een aantal wilde capriolen met rondscheurende auto’s, een motor en een pick-up-brommer en dan wordt het pas echt leuk. Dat je toch nog een heel aardige avond hebt is vooral te danken aan de Belgen in de cast die, hoe groot ze ook spelen heel naturel blijven. Het spel van met name Katrien de Ruysscher en Ton Ternest redt het stuk.