Zwevend op de adrenaline van een splinternieuw toneelgezelschap dat zijn eerste productie brengt, deden de SPOTters hun ding. En ze deden dat goed. We beleefden een plezante avond en hebben goed gelachen. Wie mij kent, zal weten dat dit soort toneel niet mijn favoriete ding is, maar dat neemt niet weg dat ik daar ook van kan genieten als het goed gedaan is. En naar mijn mening heeft SPOT dat goed gedaan. De acteurs presteerden allemaal meer dan behoorlijk en hielden het tempo strak, wat ook nodig is in een dergelijke productie. Dit zorgde ervoor dat we toch een behoorlijk homogene voorstelling te zien kregen. Twee acteurs verdienen voor mij toch een extra pluim, met name Brasschaet en Rogier.

Het stuk op zich ging vlot vooruit en kende vooral een heel goed eerste deel met goed spel en een paar plezante scènes. In het tweede deel krijg je dan de typische chaos en het verplichte voorspelbare “happy end” waarbij iedereen zijn ware vindt en nog lang en gelukkig leeft. Hier liet vooral het stuk zijn zwakte zien. Wat in het eerste deel mooi opgebouwd wordt, verliest aan kracht na de pauze door de gratuite humor en de soms onnodige chaos. Maar goed, dat is het stuk en daar moet je het als regisseur dan ook mee doen. Ook een paar leuke regievondsten, zoals het gebruik van reeds gedekte tafels op wieltjes en de amusante scène tussen Dona Lucia en de twee meisjes.

Ook een naar mijn gevoel functioneel decor zorgde mee voor de totaalervaring. Nog een pluim voor de mensen die voor de kostumering zorgden, want die was heel goed gekozen. Kortom, een hele plezante toneelervaring, gebracht door een nagelnieuw toneelgezelschap. Proficiat !