Na het zien van de eerste voorstelling zei ik dat het vast niet slechter kon. Hoe ver kan je er naast zitten! De burrito die we tussen de voorstellingen aten smaakte goed, maar die smaak werd weggespoeld door een hoop bagger in de voorstelling ‘Dames en Heren’ van Hofstra en Thiry. Het begon leuk, met een filmpje over een man met een hondenkop. Of een hond op een mannenlijf. Nouja, het zag er leuk uit. Daarna volgde een lange semi-tirade van Thiry met heus wel aardige stukjes erin, maar op een gegeven moment weet je het wel. Omdat Hofstra zwijgend achter een hek zat wist je dat de tirade niet tegen ons was gericht, maar doordat hij er zat en niet reageerde kregen wij als toeschouwers ook geen enkele houvast wat we van de tirade moesten vinden.

Toen volgden er een aantal acts, trucs en gekkigheden van Hofstra. Deze vielen opvallend genoeg in goede aarde bij het groepje jongeren dat was gekomen om te lachen en dat dus ook hardop deden. Mede door de joligheid van het groepje kwam er een beetje sfeer in de slecht gevulde zaal. Ook de technici achter mij konden het waarderen. Alleen Hofstra niet. Toen er daadwerkelijk een antwoord kwam op een vraag die hij ons stelde viel hij uit naar de jongen, dat hij “even zijn bek moest” houden. Als hij het over wilde nemen, kon hij nu het podium op komen. Zo niet, werd hij vriendelijk verzocht ‘stil te blijven’.

Vreemde actie. Natuurlijk is het niet fijn om een dergelijk groepje in de zaal te hebben. Waarschijnlijk al aangeschoten en geen besef van hoe je te gedragen bij een toneelvoorstelling. Maar we hebben het over een voorstelling op de Parade. Dan moet het kort zijn, het liefst grappig of mooi om naar te kijken en dat was deze voorstelling, op het begin na, allemaal niet! Het was langdradig, onduidelijk, houterig, ouderwets. Elke act miste overtuiging of originaliteit. En dan kan je wel als startpunt hebben dat het twee variétéartiesten zijn die hun grootste succesnummer verloren zijn, maar er werd hier niet gespeeld alsof ze het niet meer konden, de acteurs waren zichzelf, onkundig om ook maar iets te presteren. Het was echt diep triest.